Senden Sonra

Bölüm 1

Bölüm 1

"Üzgünüm.Her şeyi denedik ama Barkın Başar'ı kaybettik."

Nefes nefese uyandım.Yanımdaki komidindeki suya uzanırken nefesimi düzene sokmaya çalıştım.Suyu kuru dudaklarıma dayadım. Sanki yıllardır su içmemişim gibi kana kana suyu içtim.Üç ay önce kaybettim Barkını.Ve üç aydır nerdeyse her gece bu kabusu görüyordum.Doktorun o aptal sözleri.'Üzgünüm' derken bile üzgün çıkmayan sesini hatırladıkça ürperiyordum.

İnsanlara ölüm haberini vermeye öylesine alışmışlardı ki karşılarındaki  insan,insanlar ne yapar anlayamıyorlardı.Mesela o doktorun o cümlesiyle ruhumun en canlı yerini kaybetmiştim ben.Sevincimi kaybetmiştim.Barkınla birlikte hayatımı tek bir şeye adamıştım…İntikam  almaya.

Yataktan kalktığımda ayaklarım yatağa dönmek için ısrar ediyor gibiydi.Bu gün okula başlamak zor geliyordu.

Elimi yüzümü yıkarken aklımda tek bir isim vardı.

'Rüzgar Çağlayan'

Barkının ölümünden kısa bir süre sonra sınav sonuçlarımız gelmişti.İkimizde Ankara'da okumak istiyorduk ve puanlarımızla istediğimiz okula girebiliyorduk.Annemlerden izin almak kolay olmamıştı.Ama en sonunda izin vermişlerdi.Barkın'ı severdi annem.Başta herkeste garip bir izlenim bırakıyordu.Bana o kadar garip yaklaşmıştı ki.Barkın tanındıkça sevilen tiplerdendi.Ama sonuç olarak yanımda yoktu.Sevgilim ölmüştü.Öldüren kişi cezasını bile çekmemişti.

Çünkü zengin bir piç öldürmüştü benim sevgilimi.Para verip adam tutmuşlardı ve başkası suçu üstlenmişti.Ama ben o gece görmüştüm.Arabayı süren kişinin şuan hapiste yatan kişi olmadığını bilen bir tek ben vardım ama kimse bana inanmıyordu.Neden?Çünkü ‘Ben çarptım, ben öldürdüm’ diye ifade veren bir adam vardı.Parayla tutulmuş bir adam. Ben ‘Bu adam değildi’ desem de beni ‘gece gece tam görememişsindir adam suçunu itiraf etti’ diyerek beni susturmuşlardı.

Araba plakasından arabanın sahibini bulmuştum yani o piçin şerefsiz babasını.Her ne kadar ben tanımasam da tanınan biriymiş meğer.Gerçi para döküp başka bir adamı hapse sokabiliyorlarsa tanınmama şansları zaten çok düşük bir ihtimaldir herhalde.Çağlayan ailesine baktığımda o gece arabadaki çocuğu tanımamda çok zor olmadı. Benim hayatımı karartan o lanet çocuğu…Rüzgar Çağlayan’ı…Sonra intikamımı alacağım demiştim.Sevgilimi benden ayırmanın intikamını…Hayatımı mahvetmenin intikamını…Barkın’ın intikamını…

Bugün okula başlayacağım…Kaç yıl boyunca ders çalıştım istediğim gibi bir puan alabilmek için.Evet istediğim gibi bir puan almıştım.Özel bir üniversiteye girdim.Puanımın tuttuğu nice güzel üniversiteler varken ben özel bir üniversite istemiştim. Neden?Rüzgar Çağlayan için.Neden?İntikamım için.

 Odaya girdiğimde boy aynamla karşı karşıya geldim.Solgun yüzüme yeşil gözlerim renk katıyordu.Zayıflamıştım.Yemekle pek aram yoktu.Hele son üç ayda...Havanın iyi olmasına karşılık mini bir kot şort ve askılı bluz seçmiştim.

Aynaya baktığımda biraz makyaj yapmanın iyi gelebileceğini düşündüm.Suratım hortlak gibi bembeyaz olmuştu. Biraz allıkla renklendirdikten sonra Gözümün rengini belli edecek bir eyeliner çektim gözüme.Biraz daha insana benzemiştim sanırım.Aynada kendime son kez bakarken suratıma bir gülümseme kondurmaya çalıştım.

Hayır…Biraz daha içten lazım…Yapabilirsin Alisa! Her gün yaptığın gibi ufak ama içtenmiş gibi duran bir gülümseme…Bunu yapmam lazım çünkü herkes benden bunu bekliyor.Gülümsememi ve eskisi gibi davranmamı.Bende öyle yapıyorum.Bu odanın dışına çıktığım an içimde çektiğim acıyı bir yere hapsediyor mutlu rolü yapıyorum…Odanın içine girince ise…Gerçek Alisa’yla yalnız kalıyorum.