Senden Sonra

Bölüm 22

Bölüm 22

'' Emanet mi? Kimin emaneti acaba?''

Diyen Rüzgar fazlasıyla meraklı görünüyordu. Emir'in ağzını açıp yanlış bir şey söylemesini istemiyordum. Bu yüzden zorda olsa kendime geldim.

''Tabiki annemin!'' diyerek fazla coşkulu bir giriş yapmıştım.İkisinin de bakışları bana döndü. Ben direkt olarak Emir'e bakıyordum. Bakışlarımdan anlamış olacak ki kafasını hafifçe sallayıp önündeki ateşe döndü. Yavaşça yanlarına yürüdüm.

'' Annem Emir'i çok sever ve güvenir.'' Diyerek elimi Emir'in omzuna koymuştum.

''Anladım... Beni tanısa benide sever herhalde'' diyen Rüzgar'a içten olmasını dilediğim bir şekilde gülümsedim. Annem kızını bu hale getiren adamı sevmezdi.

''Tabi... Eminim.'' Diye mırıldandım. Rüzgar'ın bakışları üzerimdeydi. Gözlerimi masaya kaydırdığımda hazırlanmamış olduğunu gördüm.

'' Ben masayı hazırlayayım'' diyerek yanlarından ayrılacaktım ki Emir'in sesini duydum.

''Ben sana yardım edeyim.'' Dedi ardından Rüzgar'a döndü

''Mangala bakarsın'' diyerek arkamdan gelmeye başladı. Kendimi mutfağa kadar Emirle konuşmaya hazırlamalıydım.

Mutfağa girdiğimizde Emir'e bakmadan dolaptan tabakları çıkarttım. Sonra alt çekmeceden çatal ve bıçakları da çıkarttım. Bunları yaparken Emir'e bakmamam Emir'in gözünden kaçmamış olacak ki

''Gerçekten mi Alisa?'' diyerek sitemini belirtti. Elimdekileri tabakların üzerine bırakınca omuzlarımı düşürüp bıkkınca Emir'e döndüm.

''Bilmiyorlar değil mi?'' dedi gözlerini kısıp suratımı incelerken

''Hayır.'' Diyerek mırıldandım. Kısa ve öz bir cevap olmuştu.

''Rüzgar'a Barkın'ı anlatmalısın.'' Dediğinde kaşlarım çatılmıştı.

"Bakma öyle bana. Sana davranışlarını bakışlarını gördüm. Ona bir şans vereceksen Barkın'ı bilmeli." Çatılmış kaşlarım düzelmemişti.

"Kimse bir şey bilmeyecek Emir." Diyerek kesin bir dille konuşsam da benim bu sert tavrıma karşın gayet yumuşak bir şekilde yaklaştı

"Barkın'ı geride bırakamadığını biliyorum. Eğer Rüzgar'la bir şeyler yaşayacaksan bunu o bilmeli... Bilmemesi Rüzgar'a saygısızlık değil mi sencede?" dediğinde beynimi bir şeyler üretmesi için zorladım. Neyse ki yalan üretme konusunda artık profesyonellik kazandığım için zorlanmamıştım.

"Bunu kimseye anlatmak istemiyorum çünkü bana acıyacaklar Emir. Üstelik Barkın'ı kimseyle paylaşmak istemiyorum. O benim özelim kalacak her zaman" dediğimde söylediklerim Emir'e çok mantıklı gelmese de saygı göstermek istemiş olmalı ki kafasını anlayışla salladı ve bana sımsıkı sarıldı.

Sarılışına aynı samimiyetle karşılık verdim. Merdivenden birilerinin indiğini duyunca ayrıldık.

"Hadi şunları masaya götürelim" diyerek oda üst raftan bardakları aldı.

Mutfaktan çıktığımızda Damla ve Mina ile burun buruna geldik.

"oo masa hazırlanmaya başlamış bizde salata yapalım o zaman" dedi Damla mutfağa girerek.

"Ay ne de güzel yakışmış eline öyle" diyen Mina Emir'in yanağına sesli bir öpücük bırakmıştı.

"oo sen böyle şeyler yapacaksan ben hiç bırakmam bunları" diyen Emir'e güldüm. Bahçeye geçtiğimizde Emir elindekileri bırakır bırakmaz tekrar içeri girmişti. Bende tabakları masaya diziyordum. Tabi Rüzgar'ın gözünün üstümde olduğunu da hissediyordum.