Senden Sonra

Bölüm 6

Beğeni ve yorumlar artarsa gerçekten mutlu olacağız...

Bölüm 6

Gözlerinizi bazen açmak istemezsiniz.Haftalarca yatıp uyumak istersiniz.Şu an üzerine yattığım yumuşaklık bende bu duyguları uyandırıyordu.Ama burnuma gelen koku bana tanıdıktı.Sevmediğim bir kokuydu.Gözlerimi açmak için zorlamak istemiyordum.Ama nerde olduğumu merak ediyordum.Gözlerimi araladım.Kahverengi gözleri gördüm.Yatağımın hemen yanındaydı.Endişeyle bana bakıyordu.Gözlerimi kapatıp tekrar açtım.

‘’İyi misin?’’ diyen sesle burada olduğunu kabullenmiştim. ‘’Ne işin var senin burada?’’ sesim yeni uyanmış birine rağmen fazla kendinde ve yüksek çıkmıştı.Rüzgar tepkime sinirlenmişti bunu çatılan kaşlarıyla gayet güzel belli ediyordu. ‘’Bayıldın ve bende hastaneye getirdim’’  sert çıkan sesine karşılık yatakta doğruldum. ‘’Getirdiğin için sağol artık gidebilirsin’’ dediğimde doktor içeri girdi.Rüzgar ise yerinden kıpırdamamıştı.

‘’Astımına dikkat etmeyen küçük kızımız uyanmış mı?’’ diyen doktorun sevimliliğini umursamadan ‘’İyiyim ve gitmek istiyorum’’ dedim.’’Muayene etmeden olmaz’’diyerek gülümseyen doktora belirgin bir şekilde göz devirdim.Ne gerek vardı?Uyanmıştım ve iyi hissediyordum.

‘’Annenleri aradım zaten gelirler birazdan’’diyen Rüzgara gözlerimi büyüterek baktım.Şakamı yapıyordu?Ne demek aradım ya!

‘’Sen benim telefonumu mu karıştırdın!’’ diye bağırdığımda doktor bizi takmıyor malzemeleri ayarlıyordu.

‘’Sadece rehbere girdim abartma’’ dediğinde ‘’Senden aramanı kim istedi?!’’diye kızdım bu sefer.Lanet çocuk ne diye aramıştı ki sanki.

‘’Evet adın neydi?’’Diyen doktorun sesiyle gözlerimi Rüzgar’ın suratından çekebilmiştim.

‘’Alisa’’diye mırıldandım.Steteskopla yanıma gelen doktora karşılık bakışlarımı tekrar Rüzgar’a çevirdim.‘’Çık dışarı!’’ diye tısladım.Umursamazca omuz silkip arkasına yaslandığında sinirlenmiştim.Doktor gelince atletimin arkasını sıyırmak zorunda kalmıştım.Rüzgar bir şey görmesin diye yüzümü ona dönmüştüm. ‘’Derin nefesler al’’ diyen doktora karşılık derin derin nefesler almaya başlamıştım.Sırtımdaki soğukluk bir müddet sonra kaybolmuştu.Bende hemen atletimi düzeltmiştim.’’Gel bakalım’’ diyen doktorun gösterdiği yere bakınca hiç çekinmeden gözlerimi devirdim.Solunum testine girmek istemiyordum…Koltuğa oturduğumda burnuma mandala benzeyen o şeyi taktı ve ağzıma da boru gibi şeyi koydu.

*

‘’Solunumun çok kötü Alisa.İlaçlarını düzenli kullanıyor musun?’’ Ah hayır!Tabiki de o ilaçları kullanmıyorum. ‘’Evet.Tabikide  kullanıyorum’’ doktor kaşlarını çattı. ‘’Üzüntülü,sıkıntılı bir zaman mı geçiriyorsun?’’ dediğinde üzülmediğim bir gün var mı diye sordum kendime cevabı kolaydı üzülmediğim bir anım yoktu. ‘’Hayır gayet rahat bir kızım’’ dedim buna karşılık olarak. ‘’Erkek arkadaşın tartışırken bayıldığınızı söyledi’’ dediğinde Rüzgar’ın bizi izlediğini fark ediyordum. ‘’O benim erkek arkadaşım değil’’ dedim doktorun cümlesinde sadece buraya takılmıştım çünkü. ‘’Tamam arkadaşın tartışırken bayıldığını söyledi’’ diyince ‘’O benim arkadaşım da değil’’ diye tısladım.Doktor derin bir nefes aldığında ‘’O benim hiçbir şeyim değil’’ diye kızdım. ‘’Her neyse…Psikiyatri yardımı almanı istiyorum Alisa ne kadar rahat bir kızım desende inanmıyorum bu yüzden sana bir psikiyatri randevusu ayarlayacağım’’ dediğinde ‘’İstemiyorum’’ diyerek sert sesimle karşılık verdim.Hiç bir şey demeden önüne döndü anladığım kadarıyla reçete yazıyordu. ‘’İlaçlarının dozunu yükselttim’’ dediğinde kapı tıklandı.İçeri annem ve babam girdi hemen arkalarından giren Mina’yı gördüğümde büyük bir şok yaşamıştım. Onun nereden haberi olmuştu! İçeri girdiğinde gözleri beni aradı ancak yanlış kişiyi bulmuştu.Rüzgar’ı…Rüzgar Çağlayan’ı…Gözleri kocaman açıldı.Mina tanıyordu Rüzgar’ı .Bu şekilde bakmaya devam ederse Rüzgar onu fark edecekti.Ayağa kalkıp ‘’Mina!’’ diyerek sarıldım.Kulağına eğilip ‘’Bakma öyle şüphelenecek’’ diye fısıldadım.Ardından doktora döndüm. ‘’Annem ve babam geldiğine göre benimde muayenem bittiğine göre çıkabilir miyiz?’’ dediğimde doktor ‘’Siz çıkabilirsiniz ailenizle konuşmak istiyorum’’ dediğinde Mina ile ben hemen çıkmıştık.Arkamızdan çıkan Rüzgar’a ters ters bakınca ‘’Bakma bana öyle seni hastaneye getirmeye çok meraklı değildim’’ dedi oda benim gibi ters bir şekilde. ‘’Ailemi aramana gerek yoktu’’ dediğimde ‘’Her gün kucağımda biri bayılmıyor ne yapacağımı bilemedim ‘’ dediğinde gözlerimi devirdim. ‘’ Artık gidebilirsin bence‘’ dedim yine aynı soğuklukla.O ise bana cevap vermemiş onun yerine soğuk bakışlarını üstüme dikmişti.İçimin üşüdüğünü hissederken o ilerlemeye başlamıştı.Yeteri kadar uzaklaşınca ‘’Dinliyorum’’ diyen Mina’ya döndüm. ‘’Üstüme araba sürdü’’ dediğimde Mina’nın iri yeşil gözleri daha da büyüdü. ‘’Arabasını değiştirmiş’’ dediğimde derin bir nefes aldım. ‘’Ne oldu bilmiyorum sadece nefes alamadım ve başım döndü işte sonra da buradaydım’’ dediğimde Mina’nın  bana sarılması bir oldu.Sarılışına karşılık verdiğimde annem ve babam odadan çıkmıştı.