Game Of Love

Chapter 10: Cry

Daine POV

Nagising ako dahil sa sinag ng araw. Agad naman akung napatayo dahil naiihi na ako. O_____O Bakit ko suot ang damit ni nate? Tiningnan ko ang sarili ko hindi ako nakabra? Sh*t. Para akung baliw na inaalala ang pangyayari.

Sh*t ginawa talaga namin yun?

I saw nate starring at me while standing beside his bed. Para niyang binabasa ang sarili ko kaya naiilang ako.

"I'm sorry about last night. Lasing lang ako kaya nangyari yun. Sorry. Maari mo bang kalimutan ang nangyari?"  he said. Para naman akung temang na nakatitig lang sa kanya.

Ganon??

Pagkatapos sa nangyari sa amin. Basta basta lang niya sabihin na kalimutan namin yun? Tang*na.

Ano tingin niya sa akin. Bayaran?? Baka nakalimutan niya BESTFRIEND niya ako.

Bigla nalang may namuong luha sa mata ko. Pagkatapos noon hindi niya parin ako mahal? Sana pala....

Binigay ko na ang lahat pero hindi parin?? Hindi niya ba talaga kayang kalimutan si nina? Ano bang meron siya na wala ako?

Andito naman ako ah. Na handa damayan siya at mahalin.

I look at him

Then,

Tumango nalang ako. Pagkatapos ay pumasok na ako sa cr. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. Bakit naging ganito ako? Bakit?

"Baba lang ako para maghanda ng almusal. Sumunod ka ha." sabi niya.

"Oo." sagot ko.

Rinig ko ang pagkasarado sa pinto ng kwarto niya. Bigla naman tumulo ang luha ko. Ano ba? Tigil nga! Nakakarindi yang pag iyak mo. Kung hindi ka nalang sana nagpadala.

But, mahal ko siya kaya nangyari yun. I can gave everything for him. Kaya kung gawin lahat. 

Pagkatapos kung linisin ang sarili ko bumaba na ako. Nakita ko siyang nakaupo sa hapagkainan. Wala pang laman ang pinggan niya. Siguro hinihintay niya ako. Umupo ako sa harapan niya habang tahimik na kumukuha ng pagkain.

Tahimik lang kaming dalawa. Ingay ng kubyertos lang ang maririnig sa buong kusina.

"I'm sorry. Hindi ko talaga alam ang ginagawa ko tuwing lasing ako. Sorry." basag niya sa katahimikan.

"Okay lang. Basta huwag mo ng isipin si nina. Wala siyang maidudulot sayo." biglang nag iba ang aura ng mukha niya.

Hindi ko mabasa kung ano. Galit ba siya o Galit talaga!

"Don't say her name." ani niya.

Tumango lang ako.

"Yung sinabi mo?" tanong niya.

Hindi na ako nagpaligoy ligoy at sinagot siya.

"I love you. Since we were kids." seryoso kung sabi sa kanya. Pati siya ay nagulat. Pero binalik niya agad ang pagkagulat niya.

Para siya nabulunan. Kaya binigyan ko siya ng tubig.

"Okay ka lang?" tanong ko.

"I'm fine"

Tinapos ko na ang pagkain ko.

"Alam mo kung sino ang mahal ko." natigilan naman ako sa sinabi niya.

Tumango na naman ako.

"You think i can gave you a chance?" he ask. Natagalan naman ako bago nakasagot. Siraulo ba siya? Tatanungin ba talaga ako?

"Yes, if you forget her." Saad ko. Naisara naman niya ang kamao niya.

"Your wrong. Babalik siya. I love her. You must...." putol niya sa sinabi niya. Ako naman tong tanga na hinihintay ang susunod na sasabihin niya.

"...you must forget your feeling for me. Wala yang magandang maidudulot sayo." and then he's gone.

--
Nakatutok lang ako sa kisame habang hinahayaan ang luha ko na tumutulo sa pisnge ko. I'm broke.

Damn.

Nakatulog ako sa kakaiyak ko...

NATE POV

Nasabunot ko ang buhok ko. Hindi ko alam ang sasabihin ko kay daine. Hindi ko sinasadya ang sinabi ko kanina. All this time, Hindi ko namalayan na may gusto pala siya? Hindi ko alam lahat. Pero kagabi? Lasing ako hindi ko sinasadya lahat. Pero bakit? Bakit siya ngapapadala? Dahil Mahal niya ako? Hindi naman ata tama yun.

Sh*t

Hindi ko alam ang gagawin ko. I want to say sorry to her pero tapos na nangyari na.

Makakabuti kung iiwasan ko nalang siya. And also, kailangan ko pang hanapin si nina. Damn, bakit siya umalis?

I'm broke.

And i don't know how to fix myself.

I hope she come back and fix me. Cause i know she's my medecine. She's my doctor. My life.

I miss you nina.