Demon Assassin [Completed]

Chapter Sixty-Nine

Chapter Sixty-Nine
  • Dark, Daaarrk!!

Ella's point of view

"Dark!! Please!! Don't die!!"

Kanina pa punas ng punas sa pisngi si Alex dahil sa kakaiyak.

Mas nagbuhusan pa ang mga luha niya nang hawakan niya sa pisngi si Alex habang nakangiti.

"Don't you dare die, Dark!"

Pero nginitian niya lang si Alex.

Nang makarating kami sa mansion ay dinala nila agad si Dark sa laboratory at pinastay kami dito sa labas.

"Dark!"

Dinala rin sa loob si Sherley sa loob para icheck rin siys.

"Don't worry, he's strong."

Niyakap ni Alexa si Alex kaya napayakap siya ng mahigpit sa kapatid habang umiiyak.

Napahawak naman ako sa gilid ng tiyan ko nang naramdaman ko ang hapdi doon.

"Ella, are you okay?"

Napalingon naman silang lahat sakin nang itanong iyon ni Juanito.

Ngumiti ako at tumango pero alam kong ang tamlay ng ngiti ko.

At tama ngang matamlay ang ngiti ko dahil hindi sila kumbinsido sa ngiti ko.

"You look pale" sabi naman ni Apollo na naka-alalay sa kanang braso ko habang si Juanito ay nakaalalay sa bewang ko.

Umiling ako, "Wala lang---" hindi ko natuloy ang sasabihin ko dahil humapdi bigla ang sugat ko at napadiin ang hawak ko doon.

"You're shot!" sabi ni Juanito.

Akala ko walang pake si Juanito sakin pero bigla akong kinilig--aray, sakit ng tiyan ko.

Pero seryoso, yung tingin niya, concern siya. Hihihihihihi---aray!!

Anyway, binuhat ako ni Juanito pero parang bubuhatin rin sana ako ni Apollo pero baka hindi.

"Kailangan mong pumasok sa loob" sabi ni Apollo pero umiling ako.

Maliit lang sugat ko at ayokong madelay pa àng pag-gamot nila dun sa tatlo.

"Just take me to my room" sabi ko habang nakaturo sa kung saan ang kwarto ko.

Mabilis namang tumakbo dun si Juanito habang buhat-buhat ako.

Wala akong nagawa kundi ang tumitig sa mukha niya, he's so gwapo and cute.

Natitigilan lang ako sa pagtitig kapag tinatanong niya kung yun na ba ang kwarto ko.

Hanggang sa makarating na nga kami sa kwarto ko at pinasok niya ako dun.

Pinakuha ko sakanya yung malaking medicine kit ko at mabilis naman niya iyong kinuha.

Hihihihi---aray! Kainis tong sugat na toh!! Epal eh!

"Pasensya ka na, hindi ako marunong gumamot ng ganyang sugat" sabi niya nang magsimula ko nang gamutin ang sugat ko.

Nginitian ko nalang siya sabay iling, "okay lang, kaya ko namang gamutin ang sarili ko."

Napakagat nalang ako sa ibabang labi ko nang buhusan ko ng anti-infection ang sugat ko.

"Fck!!"

Napalapit rin si Juanito at hinawakan ang kamay ko.

"Kaya mo pa ba? Ipatawag nalang kaya natin--"