Responsibility To Oath (Fixed Series #3)

Chapter 19

Chapter 19

I was miserable, pinuntahan ko na lahat ng lugar na madalas naming puntahan pero ni anino niya ay hindi ko manlang nakita. It was already dark and raining, kanina pa ako naglalakad dito sa may ulanan, nakayapak habang nakasuot ng wedding gown. My face is wet, hindi lang dahil sa tubig ulan, kundi maging sa aking luha.

I don't know and I don't have any idea kung bakit ito gagawin ni Calix sa akin, I mean we were happy! We love each other so much! He even asked for my hand, we planned it all, everything was falling into places and according to plan pero bakit ganoon? 

Bakit niya 'to nagawa sa akin? May mali ba ako? Hindi na ba niya ako mahal? Ito ba talaga ang plano niya una palang? Ang iwan din ako sa huli?

Mas gugustuhin ko pa yata na iwan niya ako na alam ko, na nagpaalam siya kaysa 'yong ganito na parang wala akong kaide-ideya sa nangyayari, he vanished, disappeared all of a sudden, without saying anything, without a word.

Maiintindihan ko pa kung sinabi niya sa akin na ayaw na niya, na huwag nalang ituloy ang lahat, kasi kahit masakit maiintindihan ko, atleast may rason. Hindi 'yong para akong tanga na naiwan sa ere mag-isa. 

I don't even know kung papaano kong haharapin ang mga susunod pang mga araw na wala siya, na ganito...paniguradong makakarating sa media ito at hindi nila ako titigilan, everyone knew about this kaya hindi ko alam kung paano silang haharapin, hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanila ang nangyari kasi miski ako, hindi ko alam ang sagot sa mga ito. 

"Kesh o my gosh!" Nilingon ko ang may-ari ng boses na iyon. It was Cae!

Paano siyang nakarating dito? Did she follow me here?

"Cae..." tawag ko sa kanya, ang boses ko ay hindi na gaanong ayos, hindi na makilala gawa ng nararamdamang lamig sa katawan at gawa ng pag-iyak.

"I'm sorry, it's going to be okay," aniya saka ako niyakap ng mahigpit, she was squeezing me lighlty, it made me feel better kahit papaano. 

"Cae si Calix," sabi ko kasabay na naman ng pagtulo ng mga luha ko. 

Naramdaman kong hinagod niya ang likod ko, pinapakalma ako sa possibleng paghisterya. "We're doing everything to find him Kesh, don't worry, mahahanap din natin siya."

Bahagya akong kumalas sa pagkakayakap sa kanya. "Pero paano kung sinadya niya talagang umalis?" tanong ko, masakit isipin na sa akin pa iyon mismo nanggaling, halo halo ang nararamdaman kong emosyon, hindi ko na alam.

Hinaplos niya ang pisngi ko pero maya maya'y naglabas din ng panyo mula sa kanyang bag at pinunasan ang mukha ko. "Huwag mong isipin 'yan, malay mo may nangyari lang, you guys can work this out okay?"

Pabuntong-hininga akong tumango. 

"Let's get you home, you deserve a rest," mahinahon niyang sinabi saka ako inalalayang makabalik sa kotse ko. Pinaupo niya ako sa shotgun seat at siya ang naupo roon sa driver's seat.

"Ikaw ang magdadrive?" mahina kong tanong.

Nakangiti siyang tumango. "Yes why?"

"Paano ka nakarating dito?" 

She sighed. "Nagcommute ako."

Gulat ko siyang tinignan. "What? Bakit mo 'yon ginawa?"

Cae is a model, may makakita lang sa kanya sa daan ay pagkakaguluhan na siya.

She stared at me intently. "Because you need me, besides everyone is worried about you."