SOMETHING LIKE FATE

🍀Chapter 45🍀

Para akong nawalan nang ganang pumasok sa trabaho ngayon. Aalis na si Penpen mamayang tanghali at susunduin siya ni Luke. Dadaan daw muna sila sa akin sa Walmart Holdings bago sila didiretso. Nang dumating na ako sa cubicle ko ay nagulat ako sa linis nito. Sa sobrang linis nito ay walang gamit na natira dito. Napalingon ako kay Hanna na naka upo sa tabi ko.

"Do you know where my things are?",tanong ko sa kanya.

Umiling siya sa akin. "Pagdating ko, wala na ang mga gamit mo. Akala ko nga you resign",aniya sa akin.

Nalaglag ang panga ko sa naging sagot niya. How could this be happen? Kagagawan na naman ba ito nang bagong boss namin? If yes, humanda siya.

"Adrianna!",napalingon ako sa pagtawag ni Hugh sa pangalan ko. Ngumiti siya sa akin at ganoon naman ako sa kanya. "The boss wants to talk to you",aniya na mas lalong ikinagulat ko.

"WHAT!?",napalakas yata ang sigaw ko dahil napalingon lahat nang nasa cubicle nila sa akin. "Why?",I calmed myself down. Ano naman ang sasabihin niya? Sasabihin na naman niya siguro na 'look at the beast you've created', lol thats hilarious. O baka naman 'I'm change, Adrianna. I fall out of love' tss, it pathetic.

"I don't know",nagkamot nang noo si Hugh. "Is there any problem with you and Mr. Fontanella?",napatanong siya sa akin.

I smirk devilishly to him. "A big problem",ngisi ko at nagpaalam na sa kanya para makapasok sa office ni Ashton. I directly open the door without knocking at nakataas ang kilay kong nakatingin sa kanya.

"Why do you want to see me?",bungad ko kaagad sa kanya. Hindi siya nag-angat nang tingin sa akin ang continue writing whatever he is writing in that small blue paper. Is that sticky note?.

"Where are your manner? Can't you knock before you enter?",aniya sa supladong boses.

"This is ridiculous", I hissed at nagmartsa palabas nang office niya. Malakas kong isinara ang pinto ang knock three times.

"Come in",he said in a baritone voice from the inside. "Who is it?",aniya pa sa akin. Hindi pa rin nakatingin.

"The bitch",diretsong sabi ko at humalukipkip sa harapan niya.

Nag-angat siya nang tingin sa akin na nakakunot ang noo. Napatitig naman ako sa kanya. He still looks ery handsome. But his face grows tiny beards. Nakasuot siya nang itim na suit habang nilalaro ang ballpen sa kanyang daliri.

"Bakit mo ako pinapunta dito?",tanong ko sa kanya. "And why is my cubicle empty? Where are my things?."

"Right there",tinuro niya ang isang direksyon sa kung nasaan ang isang marble table at ang mga gamit ko na nakaayos na dito.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang mga ito.

"Bakit ito nandito? Did you just touch my things?",tanong ko sa kanya. Tumaas ang kilay niya. "No. You think ako ang nag-ayos niyan? Of course not",iling niya. "Then, why is it here?",sabya turo ko sa lamesa. "Article 3 Bill of Right Section 1 of the 1987 Constitution of the Republic of the Philippines that I have a rights for my own property. And that is my things so you don't have rights to touch it nor to meddle with it",mahabang sabi ko. Galing ah. Bill of Rights iyon. Napatawa nalang ako sa isip ko. Bill of Rights lang naman kasi ang namememorya ko at nabasa ko lang iyon sa libro ni papa na nagkalat sa sala noon.

"I'm impress",padarag niyang binitawan ang ballpen sa lamesa kaya gumulong ito at nalaglag sa sahig. "Opss! Can you pick it up for me?",aniya pa.

"I'm not you maid. You have two hands and feet, why don't you pick it up for yourself",supladang sagot ko. Ikaw lang ba marunong magsuplado?. "I have no time for this useless things. I'm taking my things back to my cubicle",naglakad na ako palapit sa lamesa na nakalaan para sa akin at isa-isang niligpit ang mga gamit ko.

"You can't",pigil niya sa akin. Nakangisi siya ngayon na parang may masamang binabalak. "Once you step out from this room with your stuffs with you. I'm taking this company down and never rise up again",banta niya sa akin.

"Are you blackmailing me?",magkasalubong na kilay na tanong ko sa kanya. "If that's what it takes, then I'm resigning",matapang na sabi ko at patuloy na niligpit ang mga gamit ko.

"Adrianna, stop picking your stuffs from putting it inside that box. Or else",he walks towards me and pull away the box I was holding. Some of my things fell into the floor and a angel figurine turns to powder.

"Or else what?",matapang na sabi ko at sinalubong ko ang mga mata niya. "Punish me? Hurt me? Ano pa, huh, Ashton? Patayin mo nalang ako if that would make you happy", diretsohang sabi ko at tinalikuran siya pero kaagad niyang hinila ang braso ko paharap sa kanya.

"Why would I kill you when I already did? Do you wanna be killed twice?",aniya sa akin. "You are not going outside if I say so",aniya at ako naman ang tinalikuran. He put the things back in my table.

Napatingin naman ako sa figurine ko na nabasag kaya pinulot ko ito at nilagay sa box. What is his plan? Why would he want me to stay in his office? Para pa ipamukha sa akin na kung sino na siya ngayon? I know what he is from the very start. He is a beast. And he will always be. Wala akong nagawa kundi ang umupo ay ibalik sa dating ayos ang mga gamit ko.

I sat down lazily to the comfortable swivel chair and stare at the computer. I turn my macbook on at isinaksak ang headphone. Music calm my nerves when I'm uneasy. Inopen ko rin ang autocad sa computer at gumawa nang designs dito. Wala naman akong gagawin dahil bago ang boss namin at hindi ko alam kong anong patakaran niya sa trabaho. Noon kasi sa office niya sa The FONT. He won't let me do things, at siya lang ang gagawa nang trabaho niya. I hummed the song while making house design in the autocad. Ilang oras na ang nagdaan pero wala pa ring trabaho ang pinagawa sa akin nang bagong boss namin.

Palihim naman akong sumilip sa kanya. I saw him sketching something in the sketch pad looking so serious. Iniwas ko kaagad ang tingin ko nang gumalaw ang ulo niya. I shifted from my position and lazily leaning on the table habang nagsusulat nang kung anu-ano sa papel na nasa harapan ko. I write down the song lyrics that is currently playing from my macbook.

'When the waves are flooding the shore and I can't find my way home anymore, that's when I, I, I look at you. When I look at you'