SOMETHING LIKE FATE

🍀Chapter 32🍀

Pagkatapos naming kumain ay ako na ang naghugas nang pinagkainan namin at siya naman ay nasa kwarto habang inaayos ang kama. Pinatuyo ko muna ang kamay ko bago pumunta sa kwarto ay umupo sa kama habang tinitingnan ko siyang seryosong nag-aayos.

"Antok na ako",sabi ko at pabagsak na humiga sa kama niya at niyakap ang unan.

"Adri, bumangon ka muna. Hindi pa tapos",sabi niya at pilit ako hinila para bumangon pero inugat ko ang katawan ko sa kama at pumikit. "Adri!",he said in gritting teeth.

"Antok na ako, Ashton. Hayaan mo na akong matulog",I mumbled. Binitawan niya ang kamay ko at tinabunan nang puting unan ang mukha ko.

"Tss",inis na sabi niya at pabagsak na huminga sa kama, katabi ko. Mahigpit niya akong niyakap at binalot niya ang katawan namin nang comforter. "I wish we could stay like this forever",bulong niya.

Huminga ako nang malalim. Hanggang sa linggong ito lang tayo magiging ganito, Ashton. Aalis ako at para naman ito sa iyo, sa atin. It's for us anyway, magiging masaya ka kasama si Olivia ang I will be free from the insults and from the dislikes. Mahal kita pero nirerespeto ko ang mama mo at kailangan ay desisyon niya ang masusunod because mother knows best. "Stay with me forever",aniya sa akin habang nakatingin sa aking mga mata."Hear that, honey? Stay with me and that's a command from your beast",dagdag niya.

Ngumiti ako at umiling sa kanya. Nakita kong kumunot ang noo niya. "Ayaw nang mommy mo sa akin",sabi ko sa kanya at pinasadahan ko nang daliri ko ang makakapal niyang kilay pababa sa kanyang panga.

"Does it matter? Wala sa kanya ang desisyon ko, Adri. My life is my life, and no one can meddle with it",he said with sa frustration visible with the tone of his voice.

"But she's still your mom. Blood is thicker than water, nga diba?",marahan kong hinaplos ang kanyang mukha. I will miss this. Mamimiss ko ang beast na ito na minsan ay naging akin pero hindi magiging akin forever. Someone owned this beast and its not me.

"But love is thicker than blood",pagtatama niya sa akin. "Yvette likes you at hindi mo pa nakilala si daddy. Si mommy pa lang ang umayaw sayo. And Aling Rosa and Mang Victor likes you. Gusto ka nila", mahabang paliwanag niya.

"Still, ang mommy mo pa rin ang masusunod",sabi ko. His breathing became rigid and fast. Para siyang nagpipigil nang galit. Mag gusto ko iyong galit ka sa akin para mag madali lang sa akin ang lahat na iwan ka para sa iyo naman ito.

"Mahal mo ba talaga ako, Adrianna?",nagulat ako sa biglaang tanong niyang iyon. I froze and run out of words to say. Hindi ko inaasahan iyon. Bumangon din siya at seryoso ang mga mata niya habang nakatingin sa akin. Pilit kong sinasalubong ang titig niya but I don't have the guts. Para siyang apoy at ako naman ay yelo na natutunaw sa bawat titig niya. "Ang tanong. Mahal mo ba ako?",ulit niya sa tanong niya at marahan na pinaharap ako sa kanya. Our eyes meet. Kumislap ang mga mata niya at kasabay noon ay ang pagtakas nang isang luha galing dito. Inabot ko ang pisngi niya at sinalo ang luha. I move closer to him and kiss his lips lightly.

"Oo naman. Mahal kita",sabi ko sa kanya.

"Then, bakit mo iniisip ang sinasabi ni mommy? Whether she likes you or not, ikaw pa rin ang mahal ko",aniya sa akin.

Tumango ako sa kanya. Ganito ba talaga pag mag mahal ka? Maraming hadlang at maraming masasaktan. Maraming luha ang masasayang at maraming tawa naman ang maririnig. I envy those people na masaya. Like Yvette and her husband, Vaughan. Naiingit ako sa kanila kasi sinusuportahan sila nang mga magulang nila. Alam ko naman na family friend lamang nang mga Fontanella ang mga Castlelucci kaya wala silang masyadong problema.

"Ipaglalaban mo ba ako kahit wala nang pag-asa, Ashton? Will you still fight when you can clealy say you lose?",mataman kong tanong sa kanya. Tears pooled my eyes as I watch his dark and intimidating eyes.

"Kung ikamamatay ko pa ang pagmahahal sayo, Adri. Handa ako, basta para sayo",he move his face and inch and our nose touch."Don't doubt my love for you",aniya at siniil nang halik ang labi ko.

Pumikit ako at dinama ang bawat paggalaw nang labi niya. His lips move gently as his hands traveled from my waist to my back and unclasped my bra. Naramdaman ko ang pagkahulog nang straless bra ko at tanging blouse ko nalang ang natira sa pang-itaas. His kisses traveled deeper. Hindi ko alam kong paano niya nahubad sa akin ang shorts ko. I slowly lay my back in the bed while he is on the top of me, kissing me endlessly.

"I want you",he whispers through kisses at pinasok sa loob nang t-shirt ko ang kamay niya, drawing circles in my stomach. Napatili ako sa kiliting hatid nito without breaking the kiss. Ito ang pangalawang may nangyari sa amin at ang bawat detalye nito ay hinding-hindi ko makakalimutan. Sa bawat halik na ibinigay niya sa akin ay maalala ko.

The every moves in every rhythm and every I love yous', I will keep it in mind and deep within my heart. Even if it hurts me and this failing love of mine will keep on haunting me, ay hindi ko ito kakalimutan. Dahil isa itong masayang alala na nangyari sa aking buhay kahit na puno nang lungkot at rejections and nararanasan ko.

"I love you",bulong niya. He's panting at bumagsak siya sa ibabaw ko. Hindi gumalaw at mabilis ang kanyang paghinga.

"I love you, too",sabi ko at kasabay noon ay ang pagtakas nang traydor kong luha. Mabilis ko itong pinahiran. Mahigpit niya akong niyakap at isiniksik ang mukha niya sa leeg ko. He slightly bit my shoulder blade. Napatawa ako.

"Stop it",sabi ko.

"They say if a man bit his lady, it means he loves her",aniya sa akin.

"Bakit? Lobo ka ba? Only wolves bite their mates para markahan na sa kanila iyon",sabi ko.

"My love will mark that you're mine, honey. My love for you never fades.", huling sinabi niya after he fall into deep slumber.