🍀Chapter 27🍀

111 1 0
                                    

"Let's get this straight",she cleared her throat."I don't like you for my son." Napaatras ako. Tumulo ang luha sa mata ko dahil doon. I thought everyone likes me, that's what Ashton said nang pumunta kami sa Port Luis. He said that everyone likes me at pag dumating ang araw na ipakilala niya ako sa mga magulang niya ay papakasalan niya ako. "Ayaw kong mabahiran nang mga sinungaling ang mga Fontanella",dagdag niya and it broke my defenses. "Especialy to a gold digger",tinaasan niya ako nang kilay tsaka uminom sa wine na hawak niya.

"I'm not a gold digger",medyo tumaas ang boses ko dahil sa sinabi niya. I hate being accused as a gold digger because I am not a gold digger.

"Body in exchange of money? What a shame it is",umiling-iling siya sa akin. Her eyes looks at me with disgust and dislikes.

"I'm not a gold digger and I didn't exchange my body for money--",my voice broke down as I looks at her cold eyes.

"Really?",she laughs sarcastically."If I know your father has a five million debt in my son and he was using you to pay for it because he know you can lure him with your face and body."

"I work for it, ma'am. I work for him to pay my father's debt--."

"Working on what? In bed?, I pity you so much because my son will never be serious in love",aniya sa akin and look at me so lowly.

"Nagkakamali kayo. Ilove him and he loves me, he said that!",I hope this is the best armor I have to defend myself. Na sana ay maniwala sila.

"He loves you?",natatawang tanong nito sa akin."He only love his first love and its, Olivia",nilingon niya ang babaeng nasa tabi niya at ngumiti dito. "They have promised each other to get married after her studies and now she's done with it, so..",nagkibit balikat ito sa akin. Palipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa. The words totured my heart and stab it a million times. How pathetic my life is. My father hates me because of being a disgrace daugther and now mas masakit ito.The mother of the man I love disgust me and looks at me so lowly and eyed me like a grabage she can just throw away.

"Mahal ako ni Ashton. He would never do that",napahagulgol ako nang iyak dahil sa sakit na naramdaman ko. I think I can't survive this. Hindi ko na yata kakayanin ito. I might have been stumbled many times and get up many times, but this time I can't even put myself together to defend myself. Get your senses Adri!.

"If he loves you, why would he give me this ring?",pinakita ni Olivia ang kanyang daliri sa akin kung saan nakasuot dito ang singsing na minsang ko nang nakita sa kwarto ni Ashton, hanging on his drawer.

"You even trick my daugther, Yvette",sabi niya sa akin."Vergaras' are no angel, wala kang pinagkaiba sa ama mo. All of you are liars and stick on lies para makakuha nang pera, para maiangat ang sarili!"sigaw nito sa akin."And don't tell me you haven't tried to trick my son with that body of yours. But I'm thankful, he's wise in his every decisions and toyed you",dagdag niya.

"Mama, enough. She's not worth any of your words",mahinahong sabi ni Olivia dito tsaka ngumiti nang matamis.

"Learn from your mistakes Vergara. Think first bago mo kakalabanin ang mga Fontanella",aniya at tumayo na pero bago pa siya makarating sa pinto ay lumingon siya sa akin."I want you to stay away from my son but I'll give you a week to say goodbye. And don't worry about the debts. I'll pay it on cash to him with your name and signature in it",aniya sa akin bago tuloyang lumabas.

Nilingon naman ako ni Olivia with a victory smile plastered on her curve and full lips.

"Ashton is never been yours, or anyone. He's always been mine from the very beginning",she laughs at sumunod palabas nang mommy ni Ashton.

Pinahiran ko ang luhang lumandas sa pisngi ko at dahan-dahang tumayo. Its been a long day. I thought I'll be happy forever in his arms but I was wrong, very very wrong. For once nagkamali na naman ako nang desisyon sa buhay. I choose the course that my father won't like. He called me disgrace daugther. Throw me out of the house. Love the forbidden most beast in th earth. Dislike and disgust by his mother. Ano pa? Ano pang kamalasan ang dadating sa buhay? I hope I'll die, die today and in this very moment. Ayaw ko na. Suko na ako sa lahat.

I don't think I can survive every insults I heard from her. Walang nandito para damayan ako. Naglalakad ako sa walkway like a zombie. Walang pakialam kung saan ako patutungo. I know Ashton won't come to find me. He has Olivia in his arms. Prettier and sexier than me at gusto nang mommy niya. Ano bang meron sa akin at bakit ayaw ako nang lahat? Ano bang meron sa akin kung bakit puro kamalasan lang ang dumating sa buhay ko?

Napatingala ako sa langit nang may naramdaman akong pagtulo nang tubig. Its raining and it's pouring hard. I smile sarcastically. Mabuti pa ang ulan, sinasamahan akong icomfort ang sarili ko. Nakikisabay sa aking damdamin. Umupo ako sa walkway at niyakap ang sarili ko. I don't care kung magkakasakit ako dahil sa ulan. I don't care what might people say upon seeing me sitting in the middle of the rain. I don't care about anything. May mga teenager na napatingin sa gawi ko at nagbubulungan sila habang nakatingin sa akin. They are fighting between helping me and ignoring me pero kalaunan ay naglakad naman sila palayo sa akin. I curled my knees in my chest and hug myself.

Kasabay nang malakas na pagbuhos nang ulan ang pagbuhos nang aking luha. Anong gagawin ko? I don't want to go on Ashton's condo. I don't want to see him. I just want to get away from anything that causes me pain and heartbreaks. Napaangat ang noo ko nang naramdamang hindi ako natatamaan nang ulan at nakita ko ang isang pares nang paa na nasa gilid ko. Tumingala ako at ang unang nakita ko ay ang itim na payong at isang bulto nang lalaking may mahabang buhok.

''Adrianna, ikaw nga ba iyan?",tanong nang isang familiar na boses sa akin.

"Briz?",tanong ko sa kanya na may naluluhang mata.

"Ikaw nga",aniya sa akin at tinulungan akong tumayo.

''Anong ginagawa mo dito? Bakit ka nagpapaulan"?,sunod-sunod na tanong niya sa akin at hinubad ang leather jacket niya at binalot sa akin."I hope it'll get you warm",aniya sa akin.

"T-Thank you",nauutal at mahinang sabi ko sa kanya at inayos ang jacket.

"What are you doing in the middle of the rain?",kunot noong tanong niya sa akin pero nagkibit balikat lang ako sa kanya. Siguro ay nakuha niyang hindi ko sasabihin sa kanya ang dahilan kaya tumango nalang siya at iginiya ako sa sasakyan niyang nakaparada sa tabi nang daan.

"Ihatid nalang kita sa bahay niyo",aniya na ikinalaki nang mga mata ko.

"No",pigil ko sa kanya. "I don't want to go home", sabi ko sa kanya.

"Well, I have no choice. Sa bahay ka na lang muna",aniya sa akin. "Para naman may maisuot kang tuyong damit",aniya at pinapasok ako sa sasakyan niya.

"Salamat, Briz",sabi ko. Ngumiti naman siya at umikot para makapasok na sa sasakyan niya.

SOMETHING LIKE FATETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon