The Legend of Heaven (တစ္ခါတုန္းက ေကာင္းကင္နန္းေတာ္မွာ..)

႐ွီးပိုင္ဟာ မလိမၼာဘူး

‘မင္းက ငါ့အပိုင္..’

ႏူးညံ့ျခင္း ရက္စက္ျခင္းကို တစ္ျပိဳင္နက္တည္း ပင္းရွီရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ခံစားလုိက္ရတယ္။ ရွီး စိတ္ထဲမွာ ပင္းရွီဟာ.. အလြန္အမင္း ေအးစက္ကာ ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ ေကာင္းသည္ဟု ထင္မွတ္သြားေတာ့တယ္။

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ရွီးဟာ.. ပင္းရွီကို စကားျပန္မေျပာဘူး။ ပင္းရွီဟာလည္း အဓမၼမလုပ္ခ်င္ဘူး။ ေတာင္တစ္ခုလံုး ႏွင္းေတြ ဖုံးသြားျပီး သက္ရွိေတြ ဘယ္သူမွ အသက္မရွင္ႏုိင္ေတာ့တာကို ဟုန္လ်န္ဟာ ရွင္းလင္းဖို႔ ေရာက္လာတယ္။ ဟုန္လ်န္က ေရာက္လာေတာ့ မ်က္ႏွာ မေကာင္းဘူး။ ပင္းရွီဟာလည္း အခုခ်ိန္မွာ ဘယ္သူက ဘာေျပာေျပာ.. ဂရုစိုက္ဖို႔ ဆႏၵေသးေသးေလးေတာင္ မရွိဘူး။

အစကတည္းက လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဟာ.. တျခားေသာ မ်ိဳးႏြယ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ နည္းပါးတယ္။ အခုဆို ေတာင္တစ္ခုမွာ ေနထိုင္တဲ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဟာ ပင္းရွီ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ တစ္ဝက္ေလာက္ကို ေသဆံုးသြားတာ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဟုန္လ်န္ဟာ သူ႔နယ္ေျမထဲက လူသားေတြ ေသဆံုးမႈကို စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး ပင္းရွီနဲ႔ အခ်င္းမ်ားတာဟာ ေကာင္းမြန္တာ မဟုတ္မွန္း သိတယ္။

အဲ့တာေၾကာင့္ ပင္းရွီရဲ႕ အိမ္ေတာ္ကို ေရာက္လာျပီးမွ.. စကားစေျပာဖို႔ ခက္တယ္။ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ ဟုန္လ်န္ရွီဟာ လက္ရွိ နတ္မင္း ဆယ္ဦးလံုးရဲ႕ အမူအက်င့္ေတြကို သိတယ္။ ပင္းရွီ ဆိုတဲ့ နတ္မင္းဟာ သူကိုယ္တုိင္ကလည္း ဘယ္အရာကိုမွ စိတ္ဝင္တစား မရွိသလို.. သူ႔ကို ထိခိုက္ေစတယ္ ဆိုရင္ တစ္ေလာကလံုးကို ေအးခဲေစပစ္ဖို႔ ဝန္ေလးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေတာင္တစ္ခုလံုးကို ေအးခဲေစပစ္တယ္ ဆိုတာ ပင္းရွီမွာ တိက်ျပီး ေသခ်ာတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရွိမယ္ ဆိုတာ ဟုန္လ်န္ သိတယ္။ အဲ့တာကို ေမးျမန္းဖို႔က သိပ္ျပီး ခက္ခဲေနျပန္တယ္။

‘ဟုန္လ်န္.. မင္းက ဘာကိစၥ ငါ့အိမ္ေတာ္ကို အလည္လာတာလဲ ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ေနဖို႔ေတာ့ ဟုတ္မယ္ မထင္ဘူး..’

ပင္းရွီဟာလည္း ေတာင္တစ္ခုလံုး ေအးခဲသြားေစမႈ အတြက္ ဟုန္လ်န္ရွီ လာဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ထားျပီးသား.. ဒါေပမယ့္.. ဟုန္လ်န္ ေရာက္လာတာက ေစာလြန္းတယ္။ သူ႔ရဲ႕ လူသားေလးကိုေတာင္ ေျပလည္ဖို႔ သူ မၾကိဳးစားရေသးဘူး။ အဲ့တာမွာ ဟုန္လ်န္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစဆိုတာ ပိုျပီး ေဝးသြားျပီ။ စကားအျဖစ္ေတာင္ ေျပာေနဖို႔ မလိုဘူး။