The Legend of Heaven (တစ္ခါတုန္းက ေကာင္းကင္နန္းေတာ္မွာ..)

အပိုင္း-၁၅ ငါလည္း ေၾကာက္တတ္ျပီ

အတူတူ ေနလာတာ ႏွစ္ေပါင္း ရာေက်ာ္ေနျပီ။ ရွီး သူ႔ကို ထိတ္လန္႔တတ္ေနဆဲ ဆုိတာကို ပင္းဟာ သိထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေၾကာက္တတ္တဲ့ လူသားေလးကို လက္လြတ္လုိက္ဖို႔ ပင္း ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးမိဘူး။ ေၾကာက္တတ္တာဟာ အျပစ္တစ္ခု မဟုတ္ဘူး။ ေၾကာက္တတ္တဲ့လူသားကို ခ်စ္မိတဲ့ သူကသာ အျပစ္ ျဖစ္ေနမလား ဆုိတာကို ပင္းဆက္မေတြးတတ္ဘူး။

ပင္းသိထားတာက ရွီး ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ လက္ခံႏုိင္ဖို႔ တစ္ခုတည္းကို ျဖစ္တယ္။

ဟုန္လ်န္ဟာ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ပင္းရဲ႕ ေရခဲအိမ္ေတာ္ကို ေရာက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ ေက်းဇူးတင္ စကားကို ဆိုတယ္။ ပင္းဟာ စြမ္းအားေတြ ေလ်ာ့သြားတယ္လို႔ ဆိုေပမယ့္ သိပ္ျပီး ဘာမွမျဖစ္သလိုပဲ။ ဟုန္လ်န္ ေရာက္လာျပီးေတာ့မွ က်ိဳးရွီဟာ.. ေရာက္လာတယ္။

ပထမဆံုး က်ိဳးရွီက ရွီးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ျပဳျပင္ေပးတယ္။ က်ိဳးရွီ ရဲ႕ လက္ထဲက ခရမ္းေရာင္ စြမ္းအား အေငြ႕ေတြကို ရွီးက ထိတ္လန္႔ျပီး တုန္ရင္ေနတာေၾကာင့္ ပင္းက ရွီးကို ေပြ႔ဖက္ထားတယ္။ က်ိဳးရွီးက ခပ္ေအးေအးပဲ ရွင္းျပတယ္။

'ဒါက မင္းကို တစ္ခုခု ဒုကၡေပးမွာ မဟုတ္ဘူး မင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို နည္းနည္းေလး ျပဳျပင္ရံုေလးပါ.. နတ္ေတြရဲ႕ အသက္ဓာတ္ ပါတာေၾကာင့္ နည္းနည္း ပူမယ္.. ဒါပါပဲ.. မင္းရဲ႕ ကိုယ္ထဲမွာ ပင္းရဲ႕ ႏွလံုးသား ရွိတာေၾကာင့္.. မင္း ဘာမွ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး..'

ရွီးဟာ ပင္းကို အားကိုးတၾကီး ေမာ့ၾကည့္တယ္။ ပင္းက ရွီးကို ေပြ႔ပိုက္လုိက္ျပီးမွ ခပ္တိုးတိုးေျပာတယ္။

'မင္း ကေလး မလိုခ်င္ဘူးလား.. ရွီး..'

ရွီးဟာ ေခါင္းယမ္း လုိက္မိေတာ့မလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ပင္းရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို ၾကည့္လုိက္မိတာနဲ႔ ေခါင္းညိတ္ လုိက္မိတယ္။ က်ိဳးရွီက ရွီးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေပၚကို ခရမ္းေရာင္ အေငြ႔တခ်ိဳ႕ ရစ္သိုင္းလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအေငြ႔ေတြဟာ အနည္းငယ္ ပူေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနေပမယ့္ ပင္းက ရွီးဆီကို အေအးဓာတ္ ဖ်ဖ်ေလး သြင္းေပးလုိက္ေတာ့ ကိုယ္အပူခ်ိန္ဟာ အေတာ္ေလးပဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းက ေျပာင္းလဲမႈကို ျဖည္းျဖည္းေလး ခံစားမိေနတယ္။