Damon's Secretary (COMPLETED)

Chapter 14

Chapter 14

Yiandra

This is supposed to be nothing. Dapat wala na akong maramdaman sa kanya. I should've moved on. But why is this? Binalewala ko ang nararamdaman ko.

'No, Yiandra. Nabigla ka lang dahil hindi mo inaasahang andito pala siya.'

Yes that's it. Ganun lang yun. Bago pa ako makaisip ng panibagong rason kung bakit yun at yun na lang ang nararamdaman ko ay nakalapit na pala siya sa table nina Trixon.

“Shawn, it's late. We're going home.” rinig na rinig ko ang baritonong tinig niya. It seems that his voice is eating my whole system. I don't know what I'm thinking. I can't think straight anymore.

  Hindi ako nag angat ng tingin sa kanya at tinuon ang atensyon ko sa bitbit kong mojito. Damn Yiandra!

“Yes Dad.” sagot ni Shawn sa kanya at agad tumayo. “Gotta go Trix, see you.” bumaling pa siya kay Trixon at nagpaalam.

So confirmed. Anak nga niya. Like what the fuck? Magkakilala sila ni Mommy? Why is he even invited here? Gusto kong kurutin ang sarili sa aking iniisip. I just rolled my eyes. Buhay sosyedad nga naman, where rich people meets rich people and vice versa. Malamang kilala yan, at ganun din ang parents ko kaya hindi malayong maimbetahan yan.

“We should. Coz it seems like someone doesn't want us here.” agad akong umangat ng tingin diretso ang mata sa kanya sa narinig.

Seryoso? Anong pakulo ng isang toh? Sinabi ko ba? Di pa ako nakasagot ng narinig  kong bumulong siya.

“Guilty.” napa lunok ako ng laway.

Shit Ignacio! Wala akong ginagawang masama sayo! You should get a life asshole! Napairap ako sa naisip. Malamang Yiandra may sariling buhay na yan, may anak na nga eh! Gosh, why I am acting this way?!

“Excuse CR lang ako.” dahil medyo hindi ko kinaya ang nangyayari ay tumayo ako at tumakbo papasok ng bahay.

I know its rude, but I'm not sorry about it. Hindi ko naman balak mag CR. Alibi ko lang yun para makaalis sa harapan ng walang hiyang halimaw na iyon. Pero para hindi masyadong halata ay pumasok nga ako sa CR. I just washed my faced and look at myself in the mirror.

What now Yiandra?! Ano nang gagawin mo? Akala ko ba naka move on ka na? Daig mo pa ang ilang teenager na ilang taon bago maka move on sa ex nila na akala mo eh sa kanilang sarili lang ang mundo!

'Fuck, don't blame me self. Blame my heart for beating too seeing that fcking asshole.’

It took me few minutes before I went out to the comfort room. Tsk, this wasn't a good night for me. Matutulog na lang ako. I hate to overthink I just need peace of mind.

Halos mapasigaw ako ng biglang may humablot sa braso ko.

“What the fck--Savier?!” nanlaki ang mata ko ng makilala ko ang taong gumawa nun.

“Oh, you haven't change all this time. You still that have that foul mouth huh.” paki mo naman?! Damn Ignacio! We're not even close!

Nagpumiglas ako pero mas lalo niyang hinigpitan ang pagkahawak sa braso ko. Akala ko ba uuwi na ang isang 'toh?! Baka hinanahanap na toh ng asawa niya. I rolled my eyes.

“Anong kailangan mo, Mr. Ignacio?” I saw him smirked, sinalubong ko ang titig niya sa'kin.

The fvck Yiandra! Act as if wala lang to sayo. Act as if hindi mo nararamdaman kakaibang sensyasyong lumulukob sa buong pagkatao mo habang hinahawakan niya ang braso mo.

“So it's Mr. Ignacio now huh?!” he smirked for the second time. “You're calling me that as if there's nothing happened between us, Yiandra.” he said in a dangerous tone nabigla ako sa sinabi niya, ano ang gusto niyang iparating? My! What the hell! I'm about to say something when he continued. “Well if you forgotten what happened about us. Ako hindi. Tandaan mo yan!” before I could even react, I felt his fvcking lips kissing mine.

I stunned. I can't even move. It seems this kind of thing is really familiar. Ang bagay na matagal ko nang hinihintay na mangyari ulit. A very familiar feeling that hunts me everytime.

I felt his lips move. I can taste the whiskey, the mint and the lips of the man himself. I can't even explain. I supposed to be against this but I feel another way around. Imbis na itulak siya ang sinuklian ko siya nang maiinit na halik na binibigay niya sa'kin.

Damn! I miss this! I miss him! I miss this man! Yes, I admit to myself. I miss everything about him.

Hindi ko alam kung ilang minuto kami na nasa ganung posisyon. At hindi ko alam kung paano natapos ang halikang ginawa namin. He's looking at me right now, touching my face and he leveled his self to me. I don't how to react. Nahihiya akong tumingin sa kanya kaya tumungo ako. But he didn't let me, instead he let me face him.

“Yiandra... I missed you.” his dark eyes is looking at me intently, napanganga ako sa aking narinig.

Naramdaman ko ang init na humaplos sa aking puso. Nanginig ako, at naramdaman ang luhang pumatak mula sa aking mata. Hinawakan niya ang bewang ko gamit ang kanang kamay ng walang kahirap hirap. And he wiped my tears using his right hand. Mas lalo akong naiyak sa ginawa niya. He immediately hugged me at hinaplos ang likod ko.

“W-why? did you missed me?” tanong ko sa kanya habang humihikbi pa. I just can't stop crying. Naguguluhan pa ako sa mga nangyayari.

“I just did, Yiandra. When I saw you walk straight to your brother's table earlier I have this feeling that I want to kiss and hug you at the moment.” seryosong sabi niya habang tuloy pa rin ang paghaplos sa likod ko. 

Hindi ako nakapagsalita. Me too Savier! I missed you so much. And it breaks my heart. That day you broke me, you teared me into pieces, that day you'd shooed me. With all the pain you'd given me. I endured it all. And I can't understand myself why I am still have this feelings for you. Di ko alam kung bakit sa lahat ng sakit na ibinigay mo ay ramdam ko pa rin na andito ka sa puso ko. At natatakot ako, natatakot akong tanggapin at patawarin ka muli kasi baka masaktan na naman ako. At mas natatakot ako sa sarili kong nararamdaman kasi parang iyon ang gusto niyang gawin.

“Yiandra say something please.” pukaw niya sa akin. Hindi ko gusto ang nararamdaman ko. Ayokong maging kabit niya. I won't go after a married man.

“I-I missed you too, Savier. But I'm sorry, may anak at asawa ka na. Hindi na tayo pwede.” tumulo ulit ang luha sa mata ko. Pinalis ko ito gamit ang kamay ko.

Agad niya akong hinigit palapit sa kanya at niyakap ng mahigpit.

“No baby, don't think to much. We'll take it slow, trust me. There's no barrier between us just give me time to fix something. Can you wait?” naninugurado niyang tanong.

What does he mean? Kahit hindi ko masyadong maintindihan ang sinabi niya ay tumango ako. He need to fix something daw. Something what? And there's no barrier between us? What does he mean?

“Baby you trust me?” hinalikan niya ang buhok ko habang yakap yakap pa rin ako. Wala sa sarili tumango ako.

“I trust you Savier. But please wag mo akong gawing kabit.”

Tanga na nga siguro. But I just can't ignore him. I can't ignore my feelings for him. Kapag talaga mo ang isang tao kahit ano pang nagawa niya sayo handa at handa kang patawarin siya. I know I love this man so damn much! And I'll take the risk. I trust him.