She's my 14 years old Wife (Season1) (Editing)

CHAPTER 25:

25-

Napa buntong hininga ako at lumabas sa classroom. Ano na? makikipag usap ba ako kay Hyorin? Pero paano ko sasabihin ang lahat sa kanya?

"D-Dyle" Bigla siyang ngumiti sa akin kaya ngumiti din ako. Hindi masaya na ngiti kundi malungkot! Gulong gulo na ako na parang gusto ko ng mag laho sa mundong ito. Sobrang nahihirapan na ako sa sitwasyon na ito.

"My princess, alam mo bang ayaw ko ng maging sad yang ngiti mo?" Nag tagpo ang mga mata namin.

"Sorry D-dyle" Napayuko ako.

Bata pa ako. 14 years old pa ako pero bakit? Bakit humantong ang buhay ko dito? Halos nalang araw-araw may tanong ang aking utak. Kung bakit ba? Kung bakit ba kailangan kung iwan ang pamilya ko, ang mga mahal ko sa buhay. Ang kaibigan ko.
Pero nakalimutan ko, nangako pala ako kay ate Jewel na susunod ako sa kanya para mag kasama kaming dalawa.

"Princess" Nagulat ako nang may kamay na humaplos sa pisnge ko.

"Be happy. Kaya mo yan. Malalampasan mo rin ang mga problema mo. Ngumiti ka, wag kang mag papadala sa emotion mo. Diba sabi ko sayo wag mong pansinin ang asawa at mommy Veronica mo? Alam mo kung bakit? Dahil dadagdagan lang nila ang sakit diyan sa puso mo. Bata ka pa, at marami ka pang masayang bagay na dapat gawin."

Hindi ko na kayang pigilin pa ang luha ko. Sasabog na ako, sasabog na ang mga mata ko kung pipigilan ko pa ito.
Tumulo nga ang mga luha ko at niyakap ako ni Dyle. Nakakatawa, kasi parang nag lalaro lang kaming dalawa. Mali! Ako! Ako mismo ang naglalaro sa kanya. Mahal ko si kuya Cloud pero ano tong ginagawa ko? Iba yong niyayakap ko. Iba yong kasama ko, mahal ko si kuya Cloud na asawa ko ngunit boyfriend ko ang kapatid niya. Tang-ina! Nakakainis na!

"Tahan na princess, nandito lang ako."

Napapikit ako ng mariin. Bakit Dyle? Bakit ikaw ang nandito at hindi ang kapatid mo? Masaya ba siya? Masaya ba siya sa aking ina na si Veronica na piniperahan lang siya?
Sana si Dyle na lang pinakasalan ko at hindi si kuya Cloud. Masaya sana ako. Pero huli na para mag sisi! Ito na. Nasasaktan na ako! Durog na durog na ang puso ko. Mahal ko na si kuya Cloud na mahal ang mommy Veronica ko.

"S-salamat" Ngumiti nabnaman siya sa akin. Hinawakan niya ang kamay ko at hinila paalis sa classroom. Huh? Akala ko ba mag-uusap kami ni Hyorin? Eh ang garden ay nasa ibang deriksyo lang.

"D.dyle---"

"Iuuwi na kita princess para makapag pahinga ka." Napa nga-nga ako. Nakabawi naman ako dahil napangiti ako sa inasta ni Dyle. Ang sweet niya talaga kahit nasasaktan na siya.

Nasa loob na kami ng sasakyan ni Dyle. Ang tahimik, sobra.

Kalaunan lang ay nasa harapan na kami ng mansion.

"Dyle. Baka magalit si Hyorin."

"Tinawagan ko siya bago ako nag punta sa classroom mo. Alam ko kasi na kinakabahan ka. Kaya ayon, pahinga ka muna baby."
Napangiti ako, tinatawag niya ako na baby. Nakakakilig.

"Salamat Dyle" Ngumiti ako sa kaniya.
Hahalikan niya sana ako ng may humampas sa bintana.

Nagulat ako ng ibinaba ni Dyle ang salamin niya at nakita ko ang mukha ni kuya Cloud na naka kunot noo.

"Baba" nataranta ako kaya napatingin ako kay Dyle.

"D.dyle sunduin mo n-----BABA!!"