Hava bugün güneşliydi. Ilık rüzgar hafifçe yüzümü okşayıp geçiyordu. Diğer insanlar için çok iç açıcı bir gün olsa da benim için öyle değildi çünkü benim güneşim üç yıl önce sönmüştü ve bir daha da parlamamıştı. Üç yıl önceye kadar içim pırıl pırıl aydınlıkken şimdi öyle değildi. İçim kararmıştı. Karartmışlardı. Arkadaşlarıma karşı hala elimden geldiğince gülümsemeye çalışıyordum fakat içten değildi çünkü artık gülümsemeyi beceremez olmuştum.
"JUNGKOOK!"
Jimin heyecanlı bir şekilde bağırarak, koşar adımlarla yanıma gelmişti.
"Yine niçin bu kadar heyecanlısın Jimin?"
"Biyoloji sınavım çok iyi geçti Kookie. Bu defa kesin yüksek alacağım."
Ona gülerek baktım.
"En son böyle dediğinde 48 almıştın."
"Bu defa başka Kookie, çünkü çok çalıştım. Bu sefer 80'i geçeceğime eminim."
"Umarım öyle olur ama bence 80'i geçemeyeceksin."
"İddia ya var mısın?"
"Varım. Neyine giriyoruz?"
"Eğer 80'i geçersem, sen istediğim bir şeyi yapacaksın ama bu ne olursa olsun yapacaksın."
"Eğer 80'i geçemezsen ne olacak?"
"O zamanda ben senin istediğin bir şeyi yapacağım."
"Ne olursa olsun yapacak mısın?"
"Ne olursa olsun yapacağım."
"O halde anlaştık."
"Anlaştık."
Jimin bana gülümsemeye başlayınca bende ona karşılık olarak küçük bir tebessüm ettim. Pembe saçları ve pembe yanaklarıyla tam bir pamuk şekeri andırıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jimin benim için hayatımdaki en önemli kişilerdendi. Hayatımdaki en önemli bir diğer kişi ise Yoongi Hyung'umdu. Gerçekten onlar olmasaydı yaşamıyor olabilirdim. Onlar benim hayatta kalmamı sağlıyorlar. Onlar için yaşıyorum desem daha doğru olur.
"Kookie, beni dinliyor musun?"
"Ah, dalmışım. Bir şey mi diyordun?"
"Aç olup olmadığını sordum."
"Hayır, aç değilim."
"Peki, ben yemek yemek için kantine iniyorum. Kantinden istediğin bir şey var mı? Gelirken senin için alabilirim."
