Beni istemediğim, sevmediğim, nefret ettiğim birine verdiler. sevgilim olduğunu bile bile verdiler. o düğünden sonra hayatım çok değişti. her gün acı, her gün işkence, her gün gözyaşları... döktüğüm her damla gözyaşı ümidimi alıyordu elimden. kurtuluşum yok, öldürecek beni. yeter, yeter yapma. dayanamıyorum! bıktım usandım! her gün o eve geldiğinde benim üstüme yürüyor ve öldüresiye dövüyor. neden? bilmiyorum... suçum neydi? neden bütün bunları ben çekiyorum? korkumdan hiç konuşamıyorum, odadan çıkamıyorum. yardım edin! kurtarın beni!
O beni istemiyor. gerçi bende ondan pek memnun değilim, ne hali varsa görsün. ama eğer bana karşı giderse, benim sözümü dinlemezse, o zaman ölüm fermanını mühürlemiş olur. bende nefret ediyormuş.. sanki ben onu seviyorum! çirkin, pis, kötü, iğrenç... daha bir sürü laf söyleyebilirim bunun hakkında. benim işime karışmasın! burnunu lazım olmadığı yerlere sokmasın! o düğün benim cenazem oldu... nefret ediyorum...... ama sanki gittikçe değişiyor... sanki artık sözümü dinliyor... hiç konuşmuyor, yemek yemiyor, su içmiyor... uslu uslu duruyor... neden ben ondan nefret ede ede ona değer veriyorum? neden?...
Bakalım beğenecek misiniz? 😋 bu hikayeden belki beni öldürmek isteyeceksiniz ama ben çoktan böyle birşeyi yapmak istiyordum. Kaybolan Yılları da başlayacağım ama buna daha çok önem vereceğim. şu an tabiki pekte birşey anlaşılmıyor ama bakacağız. 😉
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Hayatım
Teen FictionSenden nefret ettiğim halde sana değer veriyorum. Bu nasıl bir hiss? 2. SEZON!!!