"Anne!Çıktım ben."ayakkabılarımın bağcıklarını bağlayarak ayağa kalktım ve çantamı sırtıma atarak yavaş adımlarla yürümeye başladım.
"Kızım dursana,şoför bırakacaktı seni!"
Annemi geçiştirircesine arkaya doğru elimi salladım ve bahçeden çıktım.Kulaklıklarımı kulağıma takarak müzik açtım ve şarkıyı mırıldanarak yavaş adımlarla yürümeye başladım.Ayaklarımın dibindeki küçük çakıl taşına vurarak kaldırımda yuvarlanmasını izledim.Taşın durmasıyla tam tekrar taşa vuracakken taşın üstüne basan siyah ayakkabılara baktım.Kafamı yavaş bir şekilde kaldırarak taşa basan şahısa baktım.Gözlerimi devirerek tam yanından geçecekken kolumdan tutmasıyla olduğum yerde çakılı kaldım.
"Ne var,ne istiyorsun?"soğuk ve umursamaz çıkan ses tonumu içimden tebrik ettim.
Ben iki hafta önce hastaneye onun yüzünden düşeyim o ne yapsın bir gece bile kalmadan yanımdan ayrılsın.Gece gidiyor,gidiş o gidiş.O geceden sonra ilk defa yüzünü görüyordum.Kaç kere aramış,mesaj atmıştı ama hiçbirine bakmamıştım.İnsan bir özür dilerdi yani,sanki ben ona bir şey yapmışım gibi trip atıp ortalıklardan kayboluyordu.Umrumda bile değildi,ne yaparsa yapsındı o kimdi ki zaten!
"O siktiğimin telefonunu bana gösterme,yoksa bir tarafına sokarım o telefonunu!"
Ben büyümüş gözlerle ona bakarken o çok ciddi bir yüzle bana bakıyordu.Dediği şeyleri yeni yeni anlarken sinirle kaşlarımı çattım.
"Doğru konuş benimle!"dişlerimin arasından tıslayarak suratına öldürücü bakışlarımı attım.
Burnundan güler gibi bir ses çıkararak parmaklarını koluma gömdü.Acıyla yüzümü buruşturarak kolumu ondan kurtarmaya çalıştım.
"Benimle geliyorsun."sürükleyerek kolumdan çekelerken ben ise gelmemek için ayaklarımı yere bastırıyordum.
"Okula geç kaldım,bıraksana be gerizekalı!"cırlayarak kolumu ondan kurtarmaya çalıştım.
Bir anda durmasıyla göğsümün sırtına çarpması bir oldu.Yüzünü bana çevirmesiyle korku dolu gözlerle sinirden kasılmış çenesine baktım.
"Bir daha söylesene."sakin ve tehditvari çıkan ses tonunu yutkunarak dinledim.
"Okula geç kaldım."kedi miyavlaması gibi çıkan sesime içimden küfür ettim.
"Ondan sonra ne dedin!"bir anda bağırmasıyla yerimde sıçrarken o ise aldırış etmeyerek yüzüme öldürücü bakışlarını atmaya devam ediyordu.
"Şey dedim...Imm bıraksana be dedim."
"Su!"Barlas'ın kükremesiyle yoldan geçen bir kaç kişi bize baktı sonra önlerine dönerek yürümeye devam ettiler.Ben ise içimden Barlasa ana avrat saydırıyordum.
"Gerizekalı dedim oldu mu,gerizekalı!"sinirle ağzımdan çıkanlara engel olamazken Barlas'ın yüzü sinirden kızarmıştı ve bana öldürecekmiş gibi bakması normal olabilir miydi!
Ben ona tereddütle bakarken o ise ölümcül bir sakinlikle bana yaklaştı ve yüzünü yüzüme yaklaştırarak sıcak nefesini suratıma üfledi.Dudakları gerçek gülümsemeden uzak bir şekilde iki yana kayarken ben ise hala anlamayarak ve biraz da korkuyla ona bakıyordum.Biraz mı!
"İşin bitti!"bir anda beni ayaklarımdan kaldırarak omzuna atmasıyla çığlık attım.
"Bırak beni,bırak!"ayaklarımı sallayarak yere inmeye çalışırken sırtına da yumruklarımı vuruyordum.
"Emin misin,bırakayım mı?"bir anda beni omzundan ayaklarına kadar sarkıtmasıyla çığlık atarak kollarımı bacaklarına sardım.
"Tutsana beni aptal!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK
Novela JuvenilHayatı yalanlar üzerine kurulmuş küçük bir kız çocuğu... Etrafında olan bitenlerden habersiz sadece kendi acısını sarmaya çalışan minik bir kız.O acısını tek başına sarmaya çalışırken etrafındakilerin ona oynadığı oyundan habersizdi.Nasıl haberdar o...
