Neith

6: Tehdit

Multi: Neith

***

Bozuk musluktan damlayan su beyaz mermere çarpıyor karanlık ve sessiz gecenin tek gürültüsü haline geliyordu. Birkaç dakika sonra koridora düşen ayak sesleriyle arkasına baktı Neurelle.

Tereddütlü bakışları gecenin ikisinde ondan başka birinin daha rahatsız hissetmiş olabileceğini düşündürmüştü. Mermere dayalı ellerini yavaşça çekip gözünün önüne gelen sarı tutamı üfledi. Aynada kan çanağına dönmüş gözlerini incelerken kabusunu hatırlayıp ürperdi.

Tüm vücudu tuhaf bir akımla sarsılırken adım sesleri daha da yakınına gelmişti. Fark etmeden kalp atışlarının hızlandığını hissederken kabusunun gerçek çıkmasından korkmuştu. Korkmaması gerektiğini düşünmeye çalıştı sonuçta o bir büyücüydü.

Elini hızla atan kalbinin üzerine koyarken lavanta rengi gözleri karanlıkta lavaboya doğru gelen kişiyi seçebilmek için sonuna kadar açıktı. Biraz sonra lavaboya biri girdiğinde nefesini tutmuş ve bildiği büyüleri aklından geçirmeye çalışmıştı. Hissettiği panik duygusu büyülü sözleri unutmasına neden olduğunda yutkundu. Neden böyle hissediyordu?

Kapının arkasına yaslanıp gözlerini kısa bir an kapadı. Tam o sırada lavaboya biri girmişti. Kızın arkasından şaşkınca bakakaldı bir süre. Tanımıyordu ve neden bu kadar telaş yaptığını dahi anlayamıyordu. Sadece kabusun etkisi diye düşünerek tuttuğu nefesi dışarı verdi. Onu fark etmeyen kız tuvaletlerden birine girmişti.

Kalbinin üzerinde duran elini çekip lavabodan çıktığında yutkundu ve derin bir nefes alıp kendine gelmeye çalıştı. Aptal bir kabus onu bu kadar düşürmemeliydi.

Koridorda naif adımlarla ilerlemeye başladığında az önceki korkusu tamamen gitmişti. Şimdi sadece az önce olanları hatırlayıp kendine gülüyordu. Bu hissettiği aslında ilk kez tek başına olmasından kaynaklanıyordu. Evde her zaman anne ve babasından güç alırdı, büyüleri hatırlamıyor olsa bile onların varlığı onu korumak için yeterliydi hatta Neith'in varlığı bile Neurelle'in kendini güvende hissetmesini sağlıyordu.

Sonra bileğinde hissettiği güçlü parmaklarla donakaldı. Koridorda yana doğru çekilmesiyle dilini yutmuş gibiydi. Güçlü parmaklar hem bileğini tutuyor hem ağzını kapatıyordu. Koridorda çekiştirilirken panikten ne yapacağını şaşırmıştı.

Boş bir odaya girdiklerinde ağzını kapatan eller çekilmişti ama hala nefes alamadığını hissediyordu Neurelle. Boğazını tutup neler olduğunu anlamaya çalışırken karşısında birinin durduğunu fark ederek kafasını kaldırdı. Karanlıkta yüzünü seçemiyordu ama o kesinlikle bir erkekti.

"Kim... Kimsin?" diyebildi titreyen sesinin el verdiği kadarıyla. Karanlığın içinde hareket eden bedeni takip eden gözleri tehlikeyi tetikte bekliyordu.

"Neurelle..." dedi pürüzsüz bir ses. Sesin beyninin içerisinde yankı yaptığını hissediyordu sanki. Bu sesi daha önce duymadığından yüzde yüz emindi zaten tanıdığı tüm erkekler güvenilirdi, kimse Neurelle'i boş bir odaya bileğinden çekerek getirmeye cesaret edemezdi.

"Seni uyarmak için buradayım." dedi aynı ses daha sonra. Neu ne için uyarıldığını anlayamamıştı. Edindiği birçok düşmanı olabilirdi ne de olsa birçok kişiye acımasız davranışlarda bulunmuştu. Ailesinden uzakta kaldığı ikinci gecesinde böyle bir olayla karşılaşıyor olmak tehdit altında olduğunu fark ettirmişti.

"Umarım tekrar görüşmek zorunda kalmayız..." diyen ses bir anda odadan ayrılmıştı. Etrafına delicesine dönüp onu arayan Neurelle şaşkına dönmüştü. Odada tek başına kaldığını anladığında hızla koridora tekrar çıktı.