Dance Off // Donny van de Beek

Hoofdstuk 31

We zijn een paar weken verder. Donny heb ik niet meer gezien. Ik heb mijn leven weer opgepakt. Ik met mijn ouders gepraat en die waren erg blij dat ik het ze vertelde. Verder heb ik alvast een ticket gekocht naar LA. Geen retour, want of ik na die drie maanden naar huis kom, is nog maar een vraag. De laatste weken heb ik heel veel steun gehad van de meiden en van Kasper. Af en toe heb ik nog wel een slechte dag, omdat ik dan een foto van Donny zie, maar het wordt gelukkig steeds minder. De groep heeft Donny de laatste weken ook heel weinig gesproken. Ze hebben hem alleen maar gezien op trainingen en als ze vroegen of hij wilde afspreken, kon hij niet. Ze hebben het een tijd volgehouden, maar hebben het opgegeven. Als hij er geen moeite voor wilt doen, is dat zijn probleem en dan zoekt hij het maar lekker zelf uit. Mijn mobiel heb ik van vliegtuigstand afgehaald. Alle berichtjes van Donny heb ik ongelezen verwijderd. Alle sociale media berichten heb ik genegeerd en sinds een week ben ik weer volop actief op sociale media.

"Heb je nog spullen nodig?", vragen mijn ouders aan me. Ik kijk op van mijn laptop. Ik heb een mail gekregen van Latitude van alle andere dansers die mee mogen en welke workshops we allemaal krijgen. Ik ben nu aan het kijken hoe goed ze zijn. "Voor Amerika?", vraag ik. Ze knikken. Ik haal mijn schouders op. "Misschien nog wat sportleggings en sport beha's. Wat jurkjes en playsuits zijn ook altijd welkom", zeg ik lachend. Mijn ouders schudden lachend hun hoofd. "Ga maar een keer lekker shoppen met de meiden en dan neem je onze credit card maar mee." Ik kijk mijn ouders met grote ogen aan. "Serieus?" Mijn ouders hebben een credit card, maar dat is alleen echt voor noodgevallen en eigenlijk gebruiken ze hem bijna nooit. Het is dus een wonder dat ik hem nu mag gebruiken voor kleding. Mijn ouders knikken. Ik geef ze allebei een knuffel. "Dank je wel."

Samen met Mikky en Annick zitten we in Mikky's tuin. We vervelen ons en weten niet wat we moeten doen. Ik zucht. "Ik trek het niet meer. We moeten echt iets gaan doen jongens." Mikky en Annick kijken elkaar aan. "We hebben wel een idee, maar ik weet niet of je het wel ziet zitten." Ik kijk ze vragend aan. "Wat bedoel je?" Mikky gaat rechtop zitten. "We kunnen naar de Toekomst gaan om bij de training te kijken. Maar dan ga je Donny wel zien", zegt ze. Ik zucht even. "Prima, ik ga wel mee." Ze kijken elkaar aan en kijken dan verbaasd naar mij. "Weet je het zeker?" Ik knik. "Ik ben met jullie toch? En ik ben daar voor de jongens en niet voor hem. Ik zal hem toch een keer onder ogen moeten komen. Dan maar nu dat ik het zie aankomen, dan dat ik hem een keer tegen kom en ik verwacht het niet." De meiden knikken en staan op. Ik trek mijn sandaaltjes aan en pak mijn tas. Met zijn drieën stappen we mijn auto in en rijden naar de Toekomst. "Hoelang duurt de training nog?", vraag ik. "Nog een uurtje." Ik knik en parkeer mijn auto. Met zijn drieën lopen we naar het trainingsveld. Bij het trainingsveld aangekomen, zie ik Davy en Laura staan. Verbaasd kijk ik naar Mikky en Annick die me glimlachend aankijken. Ik ren naar Laura en sla mijn armen om haar heen. Lachend slaat Laura haar armen om me heen. "Wat goed om je weer te zien, Liv." Ik glimlach en trek me terug. "Hoe is het met je?", vraagt ze. Ik glimlach. "Het gaat goed met me. Ik ben volop aan het pakken voor LA. De tickets zijn al besteld dus het is alleen nog wachten totdat het 31 oktober is en ik het vliegtuig in kan stappen." Laura kijkt me lachend aan. "Je straalt helemaal." Mikky en Annick komen erbij staan en geven Laura en Davy ook een knuffel. "We dachten al dat je het wel leuk zou vinden dat ze langs zouden komen." Ik kijk Mikky aan. "Hebben jullie dit geregeld?" Annick knikt. Ik geef ze allebei een knuffel. "Thanks! Jullie zijn echt lieverds." "Maar vertel, wat is je geheim?", vraagt Laura. Ik kijk haar vragend aan. "Je straalt helemaal. Heeft Donny ervoor gezorgd dat je zo straalt?", vraagt ze. Mijn glimlach verdwijnt gelijk van mijn gezicht en ik kijk de andere kant op. "Heb ik iets verkeerds gezegd?" Ik zucht. "Het is uit", zeg ik. Laura kijkt me verbaast aan en Davy draait meteen om. "Het is uit zeg je?" Ik knik. "Hij kon zijn lul niet in zijn broek houden toen Marijn bij hem langs kwam." "Wanneer is dit allemaal gebeurd?" Ik zie dat de training is afgelopen. "Zullen we binnen gaan zitten? Dan zal ik het vertellen." Ze knikken en we lopen naar de kantine. "Dus", zeg ik als we zitten. "Die avond dat jullie mannenavond hadden en wij met zijn vijven waren geweest, was hij eerder thuis gebracht omdat hij zo dronken was. Hij was Marijn tegen het lijf gelopen. Ze had gemerkt dat hij dronken was en bracht hem zijn appartement in. Op zijn bank waren ze aan het kletsen en van het een kwam het ander. Eerst had hij haar wel weggeduwd, maar daarna zoende hij haar zelf weer. De volgende ochtend werd hij wakker, naakt, naast Marijn. Die avond van mijn wedstrijd in Duitsland was hij even gebleven, want we wilden met elkaar praten. Ik wilde hem toen vertellen dat ik mee mocht naar LA. Alleen ik liet hem eerst praten. Hij vertelde het me toen. Ik had toen ook verteld over LA en dat ik mijn keuze nu wel had gemaakt. Ik heb me toen ik thuis kwam van Duitsland een week lang in mijn kamer opgesloten. Mijn ouders maakten zich echt zorgen over me. Ik kwam mijn kamer niet uit, alleen om te plassen. Mijn mobiel had ik continu op vliegtuigstand staan, zodat ik wel muziek kon luisteren, maar niemand kon me bereiken. Na een week zijn Naomi, Mikky en Annick bij me langs gegaan, want die begonnen zich ook zorgen te maken. We zijn toen met zijn vieren gaan shoppen en daarna zijn we gaan lunchen. De jongens kwamen toen ook binnen met zijn vijven. Ik had Donny voor het eerst weer gezien, maar voor hij iets tegen me kon zeggen, ben ik weggerend, de wc in. Ik kon hem niet zien. Ik kon alleen maar voor me zien hoe zij seks hadden en meer zag ik niet. Toen de rest die er nog wel zaten, aan hem vroeg wat er aan de hand was, was hij weggevlucht. Met mij gaat het sindsdien alleen meer beter, alleen hebben de jongens van hem niks meer gehoord. Wel meevragen om af te spreken, maar dan zei hij telkens dat hij niet kon. De jongens hebben het op een gegeven moment opgegeven en hebben hem zijn gang maar laten gaan." Laura zucht. "Jeetje. Ik vind het echt knap dat je je in zo'n korte tijd al zo goed voelt." "Ik heb me de eerste week echt verwaarloosd. Ik heb heel de week niet gegeten en was 5 kilo afgevallen. Nadat de meiden bij me lange waren gekomen, had ik het mijn ouders verteld. Maar ik moest het echt weer langzaam opbouwen met eten, omdat ik gewoon niks in me kreeg. Alles wat er in kwam, kwam er gelijk weer uit. Gelukkig ben ik daar nu vanaf en kan ik weer gewoon lekker eten. Het gaat heel goed van me, maar als ik hem zie op een foto of in het echt heb ik weer even een terug val." Laura legt haar hand op die van mij. "Doe dat nooit meer. Je bent een prachtig meisje." "Maar je bent nu wel hier", zegt Davy. Ik knik. "Ik kan me niet altijd opsluiten voor hem. Op een dag had ik hem toch wel tegen gekomen en ik moet er toch een keer doorheen. Zo lang niemand me verplicht om met hem te praten, vind ik het prima." Hij knikt. "Ik vind het echt knap van je. Ik denk niet dat het mij zo snel was gelukt." Ik glimlach. "Gelukkig hoeft dat bij ons niet, schat", zegt Laura tegen hem en wrijft over zijn hand. "Davy!", wordt er geroepen. Ik kijk om en zie de jongens de kantine inlopen. Ze begroeten allemaal Davy en Laura en gaan daarna bij hun vriendin zitten. Ik kijk even ongemakkelijk om me heen. "Zal ik je verlossen?", wordt er in mijn oor gefluisterd. Ik draai me om en zie Kasper staan. Ik glimlach naar hem. Hij komt naast me zitten. "Het is fijn om je hier te zien Liv." Ik glimlach en knik. "Het is ook fijn om hier weer te zijn." Ik kijk de groep rond en zie Laura naar mij kijken. Ze grijnst. "Ik ga even naar de wc. Liv, ga je mee?" Ik kijk haar aan. "Ik hoef helemaal ni-" Laura pakt me bij mijn hand en sleurt me omhoog. "Jawel, jij moet wel", zegt ze en knipoogt. Ze neemt me mee naar de wc's. "Wat is er?", vraag ik. "Wat was dat?", vraagt Laura. "Ik heb echt geen idee wat je bedoelt." Ze kijkt me grijnzend aan. "Dat met Kasper." Ik draai me om. "Kasper?" Ze knikt. "Nee, echt niet. Kasper is gewoon een goede vriend. Hij heeft me heel erg geholpen de afgelopen weken. En bovendien vindt hij iemand anders al leuk." Ze haalt haar wenkbrauwen op. "Wie dan?" Ik zucht even. "Ik mag het niet zeggen. Hij heeft het me in vertrouwen verteld." "Het is Annick hè?" Verbaasd kijk ik haar aan. "Hoe weet je dat?" Ze glimlacht. "Het is echt overduidelijk. Ik zag het al voordat ik naar Engeland was verhuisd. Die jongen is tot over zijn oren verliefd op haar." Ik knik. "I know. Ik was ook echt blij voor hem dat hij weer verliefd durft te zijn op een meisje, maar ik vind het kut voor hem dat het een meisje is die al bezet is." Ze knikt. "Zullen we weer terug gaan?" Ze knikt en samen lopen we terug. Bij de tafel aangekomen, zie ik Donny zitten met Marijn. Als we aankomen, is iedereen stil. "Wat? Waren jullie over mij aan het praten? Ga gerust verder, hoor. Stoor je vooral niet aan mij." Ik ga weer op mijn plek naast Kasper zitten. Ze praten allemaal weer verder en ik zucht even. "Wat doet hij hier?", fluister ik zacht. Kasper haalt zijn schouders op. "Hij vroeg of hij hier bij mocht zitten." "En wat doet zij hier?" "Dat vraag ik mezelf ook af." "Jongens", hoor ik Donny opeens zeggen. Het is gelijk stil en iedereen draait naar hem toe. "Ik wil even iets zeggen. Het spijt me voor mijn gedrag van de afgelopen weken. Ik zonderde me af van de wereld en dat had ik niet moeten doen. Jullie wilden er alleen voor me zijn en dat waardeer ik heel erg. Mijn excuses." De jongens glimlachen naar hem. "Ik wil nog iets zeggen", zegt hij en draait zich naar Marijn. Mijn hart begint sneller te kloppen en ik houd mijn adem in. "Marijn en ik zijn weer samen." Alles om me heen wordt vaag en het enige wat ik zie is hoe Donny en Marijn elkaar een kus geven. Ik pak mijn tas, sta op en loop de kantine uit. Hoe? Het is 3 weken uit en hij heeft een relatie met diegene waarmee hij vreemd ging. Ik voel een hand om mijn pols en ik draai me om. Ik zie Donny staan en meteen trek ik mijn arm terug. "Wat moet je?" Hij zucht. "Het spijt me Liv, echt waar. Ik dacht alleen dat je het niet zo erg zou vinden aangezien jij een relatie hebt met Kasper." Ik kijk hem aan en begin te lachen. "Kasper en ik?" Hij knikt langzaam. Ik schud mijn hoofd. "Kasper en ik hebben geen relatie. Hij vindt iemand anders leuk. Hij is alleen een hele goede vriend, niet meer, niet minder. Hij was er voor me terwijl jij volop met iemand anders zat te neuken." Hij kijkt naar beneden. "Ik wil alleen weten waarom Donny. Waarom ben je vreemd gegaan? Waarom heb je nu alweer een relatie met haar? Waarom? Ben ik te lelijk? Niet je type? Was ik niet goed in bed? Waarom?", zeg ik en een traan rolt over mijn wang naar beneden. Hij zet een stap dichterbij en veegt de traan van me wang weg. "Je bent een hartstikke mooi meisje Liv, echt waar. Je was hartstikke goed in bed. Ik kwam echt niks te kort. Ik weet niet waarom. Het gebeurde gewoon en... Ik wilde je vergeten, want ik besefte me wat voor een lul ik ben. Ik dacht dat wel zou gebeuren als ik met haar een relatie zou aangaan. Dat ging goed, totdat ik je vandaag aan de kant van het veld zag staan. Je mooie haren dat langs je gezicht viel. Je mooie glimlach." Ik kijk omhoog en kijk hem recht in zijn mooie blauwe ogen aan. Hij streelt met zijn hand over mijn wang en langzaam buigt hij naar voren. Ik draai me hoofd weg. Hij zet weer een stap achteruit. "Ik, uh, het spijt me", zegt hij en loopt terug de kantine in.