Als Liv met haar beste vriendin Fay meegaat naar een open training van Ajax ontmoet ze Donny van de Beek. Ze haat voetbal, maar vind Donny toch wel een hele leuke jongen. Ze worden verliefd op elkaar, maar hebben één tegen weg. Ze sporten allebei op...
Een zucht verlaat mijn mond als ik op de bel druk. Donny knijpt zachtjes in mijn hand en glimlacht naar me. Roy wilde nog niet mee. Hij durfde ze niet te zien. Hij is gewoon bang voor zijn bloedeigen ouders. Ik word uit mijn gedachten gehaald door de deur die open gaat en zie mijn moeder voor mij staan, Ze kijkt me met grote ogen aan. "Liv!", roept ze en slaat haar armen om mij heen. "Ik heb je zo gemist. Ik was zo ongerust. Waar was je al die tijd?" Ik zucht en trek me terug uit haar armen. "We hadden afgesproken dat we tweede kerstdag bij jullie zouden, dus hier zijn we", zeg ik en loop langs haar heen. Ik trek mijn jas uit en hang hem op aan de kapstok. "Zo, dus je bent toch maar gekomen?", zegt Felien als ik de kamer kom inlopen. "Ik wil ook wel weer gaan hoor", zeg ik en draai me om. "Nee!", roept mijn moeder. "Je gaat niet weg. In ieder geval niet nu al." Ik rol met mijn ogen en ga samen met Donny op de bank zitten. Mijn ouders komen erbij zitten en er valt een ongemakkelijke stilte. "Is Roy niet mee?", vraagt mijn vader. Ik kijk hem vuil aan. "Dat je dat überhaupt nog durft te vragen." Hij kijkt me emotieloos aan. Ik rol mijn ogen en kijk naar buiten. "Laten we het alsjeblieft gezellig houden", zegt mijn moeder. "We, uh, hebben nog een cadeau voor je", zegt mijn moeder ongemakkelijk en staat snel op. Ze loopt naar de keuken en komt even later terug. Ze loopt naar me toe en geeft me autosleutels. Ik kijk haar raar aan. "Wil je even met me meelopen?", vraagt ze. Ik knik voorzichtig en loop met haar mee. Samen lopen we naar bijkeuken en lopen verder naar de garage. Als we de garage binnen komen, zie ik een aparte paarse kleur fiat 500 staan en mijn mond valt meteen open. "Is die voor mij?", vraag ik verbaasd. Ze knikt en geeft de autosleutels aan mij.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik neem ze twijfelend aan. "Echt?" Ze knikt weer. Ik glimlach en geef haar een knuffel. Dit had ze blijkbaar niet verwacht, want het duurt even voordat ze haar handen om mij heen slaat. "Dankje", zeg ik zacht en trek me terug uit de knuffel. Ze glimlacht naar me. "Je krijgt ook je rijbewijs van ons. We hebben wel wat goed te maken met je", zegt ze en kijkt naar beneden. "Nee", zeg ik gelijk. "Je hebt niet wat goed te maken met mij, maar met Roy. Ik ben niet geslagen, maar hij wel. Ik vind het heel lief van jullie dat jullie mijn rijbewijs willen betalen voor mij, maar als je iets wilt goed maken is het met Roy en niet met mij." Ze knikt en samen lopen we weer terug naar de woonkamer. Als we de woonkamer binnen lopen, is het verdacht stil. Felien en mijn vader zitten met hun armen over elkaar en Donny kijkt met een neutraal gezicht naar buiten. Ik kijk mijn moeder aan en zij haalt haar schouders op. Ik trek mijn wenkbrauwen op en sla mijn armen over elkaar. "Oké, wat is hier gebeurd?", vraag ik. Donny en Felien kijken niet op, maar mijn vader kijkt mij wel aan. "Ik heb een gesprek gehad met Donny over jullie en ik heb hem verteld hoe ik er over denk." "En dat is?", vraag ik. Donny kijkt nu mijn kant op. "Hij vindt dat ik je heel erg heb veranderd en dat als je mij niet had ontmoet je nooit weg zou lopen samen met Roy", zegt Donny en mijn mond valt open. "Oh ja, ik ben ook nog arrogante voetballer die alleen maar aan zich zelf denkt." Ik kijk met opgetrokken wenkbrauwen mijn vader aan. "Zegt de man die alleen maar aan zich zelf en zijn werk denkt, die niet eens thuis is op de verjaardag van zijn bloedeigen dochter en zijn bloedeigen zoon slaat", zeg ik. Hij kijkt me boos aan en gaat staan. "Waar heb jij die brutale mond vandaan gehaald?" Ik kijk hem arrogant aan en besluit hier niet eens op te reageren. "Waarom zou hij een slechte invloed hebben op mij?", vraag ik dan rustig. "Kijk naar je. Je hebt overal een weerwoord op, je loopt weg van huis en neemt je broertje mee. Ik wed dat als hij niet in je leven was gekomen, had je nooit weggelopen van huis", zegt hij. Ik knik. "Klopt, dan was ik inderdaad niet weggegaan." "Dus je ziet zelf in dat hij je verandert heeft", zegt hij en slaat zijn armen over elkaar. "Ja, hij heeft me inderdaad, maar niet op een slechte manier! Door hem ben ik zelfverzekerder geworden en durf ik voor mezelf op te komen. Als hij er niet was geweest had ik inderdaad thuis gebleven en had ik nooit aan jullie laten merken dat ik het erg had gevonden, maar ik kom voor mijzelf en mijn broertje op. Dat had ik vorig jaar nooit gedurfd. Dus ja Donny heeft mij inderdaad veranderd, maar zeker niet op een slechte manier", zeg ik. Hij zucht, staat op en slaat zijn armen om me heen. "Ik wil geen ruzie met je", zegt hij. Ik zucht en sla mijn armen ook om hem heen. "Ik ook niet met jou, maar waarom sloeg je hem?", vraag ik. "Het spijt me echt. Ik weet niet waarom. Het gaat de laatste tijd niet goed op het werk, waardoor we veel op het werk waren en niet thuis. Ik had op dat moment net het nieuws gekregen dat een belangrijke klant niet meer samen wilde werken met ons bedrijf. Toen kwam Roy aan om me wijs te maken dat het niet kon om weg te gaan op de verjaardag van je dochter en omdat ik wist dat hij gelijk had, knapte er iets van binnen bij mij en toen sloeg ik hem. Het was totaal niet mijn bedoeling. Ik.." Hij zucht even. "Waar verblijft hij nu?" Ik haal mijn armen van hem af. "Het was de bedoeling dat hij bij Donny en mij in Donny's appartement zou slapen, maar André en Gerdina hebben hem in huis genomen om voor hem te zorgen dat vonden ze geen probleem." Hij knikt en kijkt Donny aan. Hij loopt naar hem toe en gaat naast hem zitten. "Het spijt me Donny. Ik weet zelf ook wel dat je goed bent voor mijn dochter en ik wil je bedanken dat je er voor haar bent geweest toen wij er niet waren voor haar."Donny glimlacht naar hem en haalt zijn schouders op. "Het is al goed", zegt hij. Mijn vader lacht naar en geeft hem een korte knuffel. Ik glimlach naar het plaatje.
"Ik ben blij dat het weer goed is", zeg ik en kijk Donny glimlachend aan. "Weet je zeker dat je niet weer thuis wilt wonen", vraagt hij. "Het is goed zo. Langzaam aan wil ik wel weer bij pa en ma in huis wonen, maar voor nu vind ik het goed zoals het is", zeg ik. "Of wil je me je appartement uit hebben?" "Shit, je hebt me door. Ik dacht ik breng het subtiel, maar je hebt me toch door", zegt hij en legt zijn hand op mijn been. Ik kijk hem lachend aan en pak zijn hand vast. "Ik hou van je", zeg ik. "Ik hou ook van jou."
