Dance Off // Donny van de Beek

Hoofdstuk 24

"Wil je nog op vakantie als het zomerstop is?", vraag ik aan Donny. We liggen samen nog in bed. Nu Donny geblesseerd is en ik wat meer dagen vrij heb gekregen, hebben we heel veel tijd samen. "We hebben nog de vakantie naar Bali die we van mijn ouders hebben gekregen?", zegt hij. Ik knik. "Ik heb altijd al naar Bali gewild. Het is daar zo mooi." "Zullen we maar gelijk gaan boeken?", vraagt hij. Ik knik en pak mijn laptop. "Ik moet vanmiddag trainen. Gaat het jou wel lukken in je eentje?", vraag ik aan hem. Hij knikt. "Ja hoor en anders bel ik gewoon 1 van de jongens op, want die zijn toch vrij vanmiddag."

"En heb je het opgestuurd?", vraagt Sarah als ik de danszaal inloop. Ik knik en ga zitten. "Ja, vorige week." "En wanneer krijg je te horen of je mee mag, ja of nee?" Ik haal mijn schouders op. "Ik moest het voor 10 augustus opsturen, maar ik weet niet wanneer ik het te horen krijg." Ze knikt en staat op. "Oké, lets begin." "Zijn er nog dingen die je nog lastig vindt en beter onder knie zou willen hebben?", vraagt Sarah. "Ja, die paar pirouettes achter elkaar. Het lukt me wel, ik wil alleen dat ie echt strak is." "Dan gaan we daar aan werken."

"Hoe was je training?", vraagt Donny als ik me op de bank laat vallen. "Goed, ook al duurt het nog 3 maanden, we zijn al bezig met de puntjes op de i aan het zetten." Donny slaat zijn arm om me heen en drukt een kus op mijn slaap. "Ik ben trots op je." Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder en sluit genietend mijn ogen. "Is het goed als Joël en Naomi blijven eten?", vraagt Donny. Ik knik. "Is goed hoor." Ik pak mijn mobiel en bel Naomi. "Hey Liv!" "Hey Naomi, ik hoorde van Donny dat jullie blijven eten." "Ja klopt, als jij dat ook goed vindt hoor." "Ja, is helemaal prima, maar ik bel om te vragen wat jullie willen eten." "Oh, als je pizza besteld is het goed hoor." Ik schud lachend mijn hoofd. "Oké dan doen we dat. Hoe laat zijn jullie hier?" "We wilden elk moment gaan." "Oké, dan zie ik zo." "Tot zo." Ik leg mijn mobiel naast me op de bank en leun weer tegen Donny aan. Na een kwartier zo hebben gelegen, komen Joël en Naomi de kamer ingelopen. "Goedemiddag", zegt Naomi vrolijk en laat zich in een stoel vallen. "Ook hallo", zeg ik lachend. Joël laat zich ook in een stoel vallen. "Dus wat gaan we eten?", vraagt Joël. "Ik heb het er met je vrouw over gehad en die stelde voor om pizza te bestellen", zeg ik en ga rechtop zitten. Joël kijk Naomi streng aan. "Jij sneaky", zegt hij. "We hadden afgesproken om weer wat gezond te gaan eten", zegt hij. Naomi haalt onschuldig haar schouders op. "Heb je al besteld?", vraagt hij aan. Ik schud mijn hoofd. "Mooi dan gaan we iets anders bestellen, desnoods ga ik nog koken, maar ik ga niet weer pizza eten hoor." Ik moet lachen om het getrouwde stel voor me. "We hebben deze week al vier keer pizza op", zegt Joël. Ik begin nog harder te lachen. "Oh wauw. Maar wat stel je dan voor om te eten?" "Pasta?", vraagt hij. "Dat is tenminste nog iets fatsoenlijks en dat kunnen we ook bestellen." Ik knik instemmend. "Hoe gaat het Donny?", vraagt Naomi aan hem. Hij haalt zijn schouders op. "Het gaat wel beter. Het gezwel is ook minder dus ik mag maandag beginnen met trainen en dan gericht op het versterken van mijn enkel, maar wel met tape om." Ze knikt. "Zal ik bestellen?", vraagt Joël. "Is goed." Na een paar minuten komt Joël de kamer weer ingelopen. "Over een halfuurtje wordt het bezorgd." "Zullen we potje FIFA doen?", vraagt Donny aan Joël. Joël knikt instemmend. "Zal ik hem maar aanzetten, want eerder jij omhoog bent gekomen, is het eten al bezorgd", grapt Joël. Donny steekt lachend zijn middelvinger op. Joël zet de PlayStation aan. Al snel staat FIFA op het scherm en spelen de jongens een potje voetbal tegen elkaar. Na een halfuur wordt er aangebeld en druk ik op het knopje bij de deur om de deur beneden open te doen. Een paar minuten later wordt er aangebeld en doe ik de deur open. "Uw pasta", zegt de bezorger. Ik neem de pasta aan en geef hem het geld. Ik vier borden en bestek en loop met de pasta naar voren. "Jongens, we kunnen eten", zeg ik leg de borden op tafel neer. De jongens stoppen het spel en zetten muziek op. "Smakelijk", zegt Naomi als we allemaal pasta op ons bord hebben liggen.

-

"Zie je ertegenop?", vraag ik aan Donny als we in de auto zitten. Het is maandag en vandaag mag Donny weer voorzichtig beginnen met trainen. "Nee, ik ben juist heel blij dat ik eindelijk weer mag trainen. Misschien als het snel gaat, kan ik meedoen met de finale, als we doorgaan dan." Ik leg mijn hand op zijn been terwijl ik op de weg let. "En dan ben ik jouw chauffeur in plaats van andersom, want dit voelt echt raar", zegt hij lachend. "Vertrouw je me niet?", vraag ik en steek mijn tong uit. "Nee, ik zit echt met geknepen billen naast je." Ik steek mijn middelvinger naar hem op die hij aanpakt en er een kus op geeft. "Ik houd wel van je hoor", zegt hij lachend. "Ja ja", zeg ik. "Dat zeg je nu. Wacht maar tot dat je zelf weer kunt rijden, dan heb je mij niet meer nodig." We komen aan bij de toekomst en stappen de auto uit. We lopen naar binnen en zien het eerste trainen. "Hey!", roept Erik gelijk als hij ons ziet. "Hoe gaat het ermee?", vraagt hij aan Donny. "Het gaat beter. Zoals je ziet kan ik al lopen. Grote afstanden lukt me nog niet. Ik mag vandaag beginnen met trainen samen met Frank." "Wat fijn! Ik hoop dat je snel weer met ons mee mag trainen." Donny knikt instemmend. "Dat hoop ik ook." Erik glimlacht en loopt weer terug naar de jongens die aan het trainen zijn. "Hoe laat begint die wedstrijd eigenlijk woensdag?", vraag ik als we naar het kamertje van Frank lopen. "Kwart voor 9 begint, maar ik wil er al wel eerder zijn natuurlijk." Ik knik instemmend. "Hey jongens ga maar alvast zitten hoor", zegt Frank. "Ik moet nog even wat halen, maar ben zo terug." Donny en ik gaan op een stoel zitten en Frank is al snel weer terug. "Ik zie dat het alweer beter gaat", zegt Frank en gaat in de stoel tegen over ons zitten. Donny knikt. "Ja, gelukkig wel." "Ik wil wat oefeningen met je gaan doen in het krachthonk. We kijken wel hoe ver je kan gaan met je enkel. Maar ik wil 1 ding met je afspreken." Frank kijkt Donny streng aan. "Als het pijn doet moet je meteen stoppen." Donny knikt. "Afgesproken." We staan op en met zijn drieën lopen we naar het krachthonk. Ik ga in een hoekje zitten en kijk toe. Halverwege word ik gebeld. Ik sta op en loop weg. "Met Liv." "Hey Liv, met Sarah. Ik heb een vraagje." "What's wrong?" "Je gaat natuurlijk straks op trainingskamp in LA en dan ben je twee maanden weg, maar dan moet nog wel het een en ander geregeld worden hier met de kosten." "Dat snap ik, maar het is nog niet eens zeker of ik ga. Ten eerste moet ik mijn auditie afwachten en als ik mag dan is het nog niet eens zeker of ik het überhaupt wel doe." "Wat doe?", wordt er achter me gevraagd. Ik draai me om en zie Matthijs achter me staan. "Sarah, is het goed als ik later op de dag terugbel?" "Uh, ja is goed." Ik hang op en draai me weer om naar Matthijs. "Wat heb je allemaal gehoord?" Hij haalt zijn schouders op. "Dat je eerst je auditie moet afwachten en dat als je mag het niet eens zeker is of je het überhaupt wel doet." Ik zucht. Fack. Hoe ga ik me hier onder uit praten. "Dus?", vraagt Matthijs ongeduldig. Ik zucht en ga zitten. "Oké, ik ga het je vertellen, maar je moet me beloven dat tegen niemand iets zegt." Matthijs knikt en komt naast me zitten. "Ik beloof het." "Ik heb een paar weken geleden een brief gekregen uit Amerika. Ze hadden filmpjes van me gezien op sociale media. Ze vonden me goed en vroegen of ik auditie wilden doen voor een danskamp genaamd LAtitude. Ik heb er heel lang over getwijfeld en weet absoluut niet wat ik moet doen. Ik zit heel erg in een tweestrijd. Ik heb uiteindelijk toch auditie gedaan op aandringen van Mikky. Maar meer de gedachten dat ik niet door ga en dat als ik door ga, ik altijd nog kan afzeggen. Dus het is nog niet definitief dat ik ga." Matthijs kijkt me met grote ogen aan. "Wauw, Liv. Wat goed! Ik heb Donny hier helemaal niet over gehoord." Ik kijk naar beneden. "Dat komt omdat Donny er niks van af weet." "Wat?!" "Liv, dat kan je echt niet maken! Hij is je vriend. Hij hoort dit te weten." Ik kijk hem aan. "Dat weet ik, maar ik durf het hem niet te vertellen. Ik twijfel juist om te gaan door hem. Ik kan hem niet zo lang missen." Matthijs zucht. "Dat snap ik, echt waar. Maar Donny zal juist hartstikke trots op je zijn. Wanneer was je dan van plan om het hem te vertellen?" Ik haal mijn schouders. "Als ik zeker was of ik wel mee mag, dan had ik het hem verteld. Als ik niet mee mag dan wilde ik het helemaal niet tegen hem zeggen." "Dat kun je echt niet maken Liv. Hij komt er toch wel achter." Ik haal mijn schouders op. "Als het aan mij ligt niet." Matthijs schudt zijn hoofd. "Wil je alsjeblieft niks zeggen, Matthijs? Je bent mijn beste vriend, ik weet dat ik je kan vertrouwen." Matthijs zucht. "Goed dan." Ik kijk hem blij aan en sla mijn armen om hem heen. "Dank je."