Το Ημερολόγιο ενός Γελωτοποιού

Βύθιση

Το κεφάλι της έπεσε πίσω και τα μάτια της έμειναν ορθάνοιχτα.

"Στόπ." Διέταξε ο Μάνος και έβαλε τα δάχτυλα του πάνω στο λαιμό της ψαχνωντας για σφυγμό. "Πάρτε την στο ιατρείο και δείτε αν ψόφησε. Και αυτός γκαβώθηκε, πηγαίνετε τον πίσω." Είπε δείχνοντας τον Μπίλυ που κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια της Κατρίνα. Οι στρατιώτες τον σήκωσαν και τον έβγαλαν έξω από το δωμάτιο. Οι υπόλοιποι δέσανε τη Κατρίνα και την μετέφεραν στο νοσοκομείο του στρατοπέδου.

"Είναι σε κώμα." Ανακοίνωσε ο γιατρός. "Αντιδρά στο φώς και μερικά αντανακλαστικά της δουλεύουν αλλά είναι πλήρως μη ανταποκρίσιμη. Το μυαλό της δηλαδή δουλεύει αλλά όχι αρκετά. Είναι "φυτό" με λίγα λόγια." 

"Άρα τι κάνουμε;" Ρώτησε ο Μάνος τον γιατρό. 

"Εξαρτάται απο τον λοχαγό. Είτε την σκοτώνουμε μια και καλή, είτε περιμένετε να ξυπνήσει, είτε μας αναθέτετε να κάνουμε τις απαραίτητες διαδικασίες για να την επαναφέρουμε, οι οποίες καταλαβαίνετε πως είναι πολύ ακριβές και δεν γίνεται να διεξαχθούν εδώ." 

"Βάσα, φώναξε το λοχαγό." Διέταξε ο Μάνος και ο Βάσα άνοιξε τον ασύρματό του.

"Κύριε, σας χρειαζόμαστε στο δυτικό ιατρείο." Είπε ο Βάσα. 

"Περί τίνος πρόκειται;" 

"Η Κατρίνα Βάσκεζ." Είπε ο Μάνος καθώς κοίταγε την αναίσθητη Κατρίνα. 

"Μάλιστα. Έρχομαι." Είπε ο λοχαγός και έκλεισε τον ασύρματό του. 

"Καταρράκτη έχει;" Ρώτησε ο Βάσα κοιτώντας το μισάνοιχτο μάτι της.

"Όχι ρε μαλάκα. Υγρό μπαταρίας της έριξα." Είπε ο Μάνος και ο γιατρός τον κοίταξε με σόκ και λίγη αηδία. 

"Καημένη κοπέλα." Είπε απο μέσα του καθώς πέρασε μέσα στο δωμάτιο ο λοχαγός. Όλοι χτύπησαν προσοχή και τον χαιρέτησαν ναζιστικά. 

"Τι έγινε εδώ;" Ρώτησε κοιτώντας το αιμόφυρτο αναίσθητο σώμα της Κατρίνα που ήταν σχεδόν αγνώριστο απο τον ξυλοδαρμό.

"Αυτή είναι η Κατερίνα Βάσκεζ. Η "Τζόκερ". Την συλλάβαμε δύο εβδομάδες πρίν και ήταν σύνεργος του Ιορδάνη-"

"Ναί, Μανώλη, το γνωρίζω. Τι της κάνατε;" Διέκοψε ο λοχαγός τον Μάνο. 

"Βιασμός και ξυλοδαρμός. Για αυτό είναι όλη η μάπα της ματωμένη. Και κάποιο χτύπημα ή το σοκ την έριξε σε κώμα." Είπε ο Μάνος.

"Ποιός την έδειρε τόσο που έπεσε σε κώμα;" Ρώτησε ο λοχαγός.

"Εγώ κύριε." Είπε ο Βάσα με υπερηφάνια.

"Στογιάνοβιτς, ανυπομονώ για τη μέρα που δεν θα κάνεις μαλακία. Το καταλαβαίνω πως είσαι ένας αγρίκος, αλλά πόσο ηλίθιος πρέπει να είσαι για να ρίξεις σε κώμα την μόνη ζωντανή πληροφοριωδότη των αντιεξουσιαστών;" 

"Ήταν δικιά μου διαταγή." Είπε ο Μάνος. 

"Μπράβο και σε εσένα μαλάκα. Λοιπόν, δώσ'της τρείς μέρες. Αν δεν συνέλθει σε τρείς μέρες, πέτα τη στον ομαδικό τάφο." Είπε ο λοχαγός στον γιατρό και βγήκε απο το δωμάτιο.

"Μπράβο σαίνι." Είπε ο Μάνος. Ο Βάσα χαμογέλασε και χαιρέτησε ναζιστικά τον Μάνο πρίν βγεί απο το δωμάτιο. 

"Με τον άλλο τι θα κάνουμε;" Ρώτησε ένας στρατιώτης το Μάνο. 

"Πηγαίνε τον πίσω στις κουκέτες και άστον να συνέλθει μόνος του." Είπε ο Μάνος, έριξε μια τελευταία ματιά στη Κατρίνα και βγήκε έξω.