Το Ημερολόγιο ενός Γελωτοποιού

Νυχτολούλουδα

Ήταν η τριακοστή ώρα μέσα στο λεωφορείο και ήταν τόσο ήσυχα, και τόσο σκοτεινά, με τόση υγρασία, που άκουγα μόνο τη βροχή να πέφτει μανιωδώς. Δεν είχε κρύο, γιατί ήταν Ιούνιος. Μα φτάναμε σε λίγο στην Αθήνα και ένιωθα σαν η καρδιά μου να χτυπούσε επικίνδυνα γρήγορα, σαν να είχα προσπεράσει το επιθυμιτό σφυγμό, να έφτανα σε κάποια υπερβολική οξυγόνωση του εγκεφάλου. Ο Ιορδάνης όμως δίπλα μου, μου έδινε κλεφτές ματιές με χαμόγελο μια φορά στο τόσο από όταν μπήκαμε στην Αττική. Μου κράταγε απαλά το χέρι και για κάποιο λόγο μύριζε όμορφα το λεωφορείο. 

Μας είχαν προειδοποιήσει πως όσο φτάνουμε στην Αθήνα τα στρατιωτικά μπλόκα θα είναι πιο πυκνά και πιο δύσκολα. Η αστυνομική μου ταυτότητα και το διαβατήριό μου ήταν κάπου στα χέρια της μάνας μου, δεν θα άφηνε αυτούς που με έψαχναν να την φτάσουν, το ξέρω αυτό, γιατί τώρα μέσα στο πορτοφόλι μου που έχει μόνο σαράντα λεπτά σε δεκάλεπτα, έχω μια ψεύτικη Ελληνική ταυτότητα πως με λένε Ευαγγελία Μαρίνα Φανούρη. Τον Ιορδάνη που έχει ξυρισμένα εντελώς τα μαλλιά του και τα τατουάζ του καλλυμένα με επιδέσμους, τον λένε Βησσαρίων Χριστόδουλο Φανούρη. Ο Χρήστος που επίτηδες, κάθεται στην άλλη άκρη του λεωφορείου ήταν ο Ιωάννης Σούλης, Έλληνας πολίτης και αυτός, περιέργως όμως ο Χρήστος δεν ήταν ποτέ Έλληνας πολίτης παρόλο που γεννήθηκε εδώ, δεν ξέρω αν προδείδεται η Αλβανική καταγωγή του από τη φυσιογνωμία του.

Ο Χρήστος μας μίλησε τελευταία φορά πριν απο πέντε ώρες όταν κάναμε στάση στην πόλη της Χαλκίδας. Είπαμε να πετάξουμε στη θάλασσα τα κινητά μας όταν ήμασταν ακόμα στην Ιταλία, γιατί έιχαμε μάθει πως όλες οι τρεχούμενες κλήσεις καταγράφονται και περνάνε από αλγόριθμους που ανιχνεύουν τι λες και ενημερώνουν άνθρωπο πως η εξελισσόμενη ομιλία περιέχει "αντιστασιακό και συνωμοτικό περιεχόμενο". Μετά σε βρίσκουν, και όπως είσαι δικάζεσαι. Τα δικαστήρια στις μέρες εκείνες ήταν κάτι το αστείο, η δικαιοσύνη στην Ελλάδα πάντοτε ήταν διεστραμμένη μα τώρα δεν είχε κανένα νόημα να μπεις στην αίθουσα. 

Αν ήσουν κομμουνιστής, αριστερός, αναρχικός, δημοκρατικός, αντιστασιακός οποιουδήποτε είδους, απλά έδινες τα στοιχεία σου στην μαριονέτα που είχαν αναθέσει εισαγγελικά καθήκοντα και σε έστελναν πακέτο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αν ήσουν τυχερός. Αν δεν ήσουν, σε πήγαιναν σε στρατόπεδο εξόντωσης. Εκεί σταυροφιλιέσαι με όσους ξέρεις εκεί μέσα και σκέφτεσαι αν πιστεύεις στον Θεό όταν σε πάνε στην εκτέλεση. Εκεί ίσως καταγραφείς σαν θνησιμότητα του πολέμου και ίσως έτσι να πάρει αποζημίωση η οικογένεια σου αν έρθει ειρήνη.