"Πως ήρθαν μέχρι εδώ αυτοί; Θα έχουν αμάξι. Πήγαινε μέσα απο τα δέντρα." Πρότεινε η Κατρίνα και ο Άρης έκανε αυτό ακριβώς.
"Έχει αμάξι από πίσω μας! Βγες και πυροβόλα τους, γρήγορα και πρόσεχε!" Φώναξε ο Άρης κοιτώντας από τον καθρέφτη. Όντως, ένα τζιπ με μερικούς στρατιώτες ήταν από πίσω τους. "Κόμμαντος, ε;" Είπε ο Άρης στον εαυτό του. Η Κατρίνα έβαλε νέο γύρο στο καλάσνικοφ και κρεμάστηκε από το παράθυρο.
"Τους ξέρεις;"
"Ναι. 82η μοίρα αλεξιπτωτιστών." Είπε ο Άρης. "Με αυτούς ήμουν και εγώ."
Το αμάξι που τους καταδίωκε ήταν γεμάτο με αρκετά νέους στρατιώτες που όμως είχαν αρκετή όρεξη για βία.
"Ξέρουν ποιοί είμαστε δηλαδή;" Ρώτησε η Κατρίνα και μόλις της έγνεψε θετικά έβρισε κάτω από την ανάσα της.
"Αλλόθρησκοι! Προδότες!" Ούρλιαξε ένας από αυτούς που κρεμόταν από την οροφή. Η Κατρίνα πιάστηκε σφιχτά και άνοιξε πυρ πάνω στο αμάξι και όχι στους στρατιώτες. Ήθελε να σκάσει τα λάστιχα και να χαλάσει τη μηχανή του αυτοκινήτου ώστε να μείνουν πίσω για αρκετή ακόμα ώρα. Κατάφερε να καταστρέψει το μπροστινό λάστιχο, και μετά πυροβόλησε από το μπροστινό παράθυρο το οποίο για κακή τους τύχη ήταν αλεξίσφαιρο. Πυροβόλησε και στο άλλο λάστιχο και το αμάξι σταματήσε.
"Γκάζωσε το!" Φώναξε η Κατρίνα και μπήκε μέσα στο αμάξι. Άκουσαν πολλές σφαίρες να σφηνόνονται στο πίσω παράθυρο αλλά ήταν και αυτό αλεξίσφαιρο μιας και ήταν του στρατού. Άρχισαν να πηγαίνουν πάρα πολύ γρήγορα και περνώντας ένα χωματόδρομο βρέθηκαν πάλι στην εθνική.
Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους μόλις η ησυχία επέστρεψε και κάνεις τους δεν είχε κουράγιο να μιλήσει.
"Νυστάζω Κατρίνα." Είπε ο Άρης και την κοίταξε καθώς ιδρώτας έσταζε από το πρόσωπο του.
"Δεν γίνεται να σταματήσουμε. Θα πάρω το τιμόνι μετά." Είπε. Άφησε το καλάσνικοφ στο πίσω κάθισμα και κοίταξε πίσω. Δεν υπήρχε κανείς από πίσω τους και ανακουφίστηκε.
Ένα χιλιόμετρο μπροστά τους, υπήρχε μια γέφυρα όπου μπορούσαν να κρυφτούν. Ο Άρης οδήγησε έως εκεί και άφησε το αμάξι μακριά από τη γέφυρα. Πήρε όλα τα όπλα και τα μοίρασε μεταξύ εκείνου και της Κατρίνα και σκούπισε το κεφάλι του από τον ιδρώτα και το χώμα.
"Στο είπα εγώ. Έπρεπε να είχες φύγει και να είχες γυρίσει πίσω στους δικούς σου. Αυτοί με ξέρουν, για αυτό μας βρήκαν." Είπε ο Άρης κοιτώντας γύρω γύρω περιμένωντας να ακούσει τον ήχο αμαξιού.
أنت تقرأ
Το Ημερολόγιο ενός Γελωτοποιού
حركة (أكشن)Η ζωή της Κατρίνα ήταν πάντα μια μάχη της σκλαβιάς και της ελευθερίας. Των κελιών που σε βάζουν οι σκέψεις και ο πόνος σου, και η ελευθερία της επιλογής μιας γυναίκας του εικοστού πρώτου αιώνα. Καθώς εκείνη κρέμεται μεταξύ της αιχμαλωσίας και της λε...
