Το Ημερολόγιο ενός Γελωτοποιού

Μαύρο καλοκαίρι

Είχα να δω Grey's Anatomy πολύ καιρό. Έπαιζαν επαναλήψεις από επεισόδια στην καλωδιακή του σπιτιού και πέρναγα το πενήντα της εκατό της ημέρας μου βλέποντας σειρές στην τηλεόραση. Κάποιες φορές ταυτόχρονα ενώ γαμιόμουν. Όπως εκείνη τη στιγμή που ο ασθενής ξεψύχαγε αλλά ο γιατρός τον έσωζε ηρωικά, και εγώ ήμουν στα τέσσερα και πονούσαν τα γόνατα μου. Τουλάχιστον είχε δροσιά μέσα στο σπίτι.

Ήταν ένα λουσάτο, ψηλοτάβανο σπίτι, με νέα έπιπλα στην γοητευτική απόχρωση του μπεζ και του γκρί, αλλά πάντα βρωμούσε ιδρώτα, χασίσι, τσιγαρίλα και τώρα καμμένο λάστιχο από τη μεθαμφεταμίνη που κάπνιζε δίπλα μου ένας πιτσιρικάς - πολύ πιτσιρικάς, για να πίνει φρίμπα. Άκουσα τον Γιάννη να βογκάει και να μου σφίγγει τους γοφούς. Ξεφύσηξε και με έσπρωξε στο πλάι. Σηκώθηκα αμέσως και περπάτησα κουτσά μέχρι τη τουαλέτα. Άνοιξα το τηλέφωνο του ντουζ και όταν έβγαζα και τα υπόλοιπα ρούχα μου η πόρτα άνοιξε ελάχιστα και μπήκε μουλωχτά η Μαρία. Κλείδωσε τη πόρτα και μου χαμογέλασε.

Αν υπάρχει, ο Θεός να τις ευλογήσει, σκεφτόμουν συχνά, διότι δεν θα μπορούσα να αντέξω εκεί μέσα αν δεν υπήρχε η απαράμιλλη υποστήριξη από αυτές τις υπέροχες κοπέλες που είχαμε την ίδια μοίρα. Πότε δεν κοντράραμε η μια την άλλη, πάντα στηριζόμασταν, και το να γλύφουμε λίγο μουνί, μας ήταν σχεδόν αναγκαίο.

"Έχεις όρεξη μπέμπα;" Με ρώτησε και της έγνεψα πρώτου γδυθεί βιαστικά και να μπει μέσα στο ντουζ μαζί μου. Άρχισα να τη φιλάω παθιασμένα, και εκείνη το ίδιο, και άνοιξα το νερό. Άρχιζε να πέφτει πάνω μου και η Μαρία με έπλυνε με το σαπούνι και κάθισα κάτω καθώς μου σαπούνιζε τα μαλλιά.

Είχα αρχίσει να βγάζω πάλι μαλλιά εκεί που μου είχαν πέσει, και να παίρνω βάρος στα σωστά σημεία. Είχαμε καλή διατροφή και ιατρική φροντίδα μα δεν σταματούσα να θέλω να φύγω από εκεί τρέχοντας.

Η Μαρία γονάτισε πάνω μου και με φιλούσε και τη φιλούσα και εγώ, και τη χάιδευα παντού, να νιώσω το απαλό γυναικείο δέρμα, και όχι το τριχωτό, βρώμικο και ιδρωμένο δέρμα των αντρών εκείνων.

"Είσαι πανέμορφη." Είπε η Μαρία και της γέλασα.

"Και εσύ είσαι πανέμορφη, δυνατή και γλυκύτατη. Είσαι ένας φανταστικός υποστηρικτικός άνθρωπος." Της ευχήθηκα. Το είχαμε σαν τελετουργικό να λέμε τα πιο θετικά και υποστηρικτικά λόγια και απαγορεύαμε να λέμε συνεχώς το πόσο δυστυχισμένες είμαστε.