2009 ခုႏွစ္... Hokaido ၿမိဳ႕ရိွ ႏွင္းေတာတစ္ေနရာ...
ေရခဲမႈန္ၾကားတြင္ ေျပးလႊားေနခဲ့ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။ ႏွင္းေဖြးေဖြး ခိုက္ခုိက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေနသည့္ ရာသီဥတုတြင္ပင္ ဦးထုပ္ေလးပင္ေဆာင္းမထားသည့္ ထိုေကာင္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး အေနာက္မွ လိုက္ေနရေသာ ေကာင္ေလးတစ္ဦးမွာ အံ့အားသင့္ျခင္းအမႈသာ တတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဘယ္လိုေကာင္ေလးမ်ိဳးပါလိမ့္? ျဖဴေဖြးဥေနေသာ ပါးျပင္သည္ ေရခဲရိုက္ဒဏ္ေၾကာင့္ ရဲကာတင္းေနသည္မွာ မ်ားမၾကာမီေသြးေၾကာမ်ား ေပါက္ကြဲလာေတာ့မည့္အလား။
သူေစာင့္ၾကည့္ေနရေသာ ၁၀ ႏွစ္အရြယ္ကေလးမေလးေတာင္ ထိုေကာင္ေလးေလာက္မေသာင္းက်န္း။ အပူပုိင္းမွ လာရသူပီပီ သူက အေအးဒဏ္မခံႏိုင္။ သူက ျပန္ခ်င္လွၿပီ။ ထိုေကာင္ေလးကေတာ့ ေဆာ့၍ေကာင္းတုန္း။ ဧည့္သည္ကေလးမေလးကိုလည္း ႏွင္းလံုးျဖင့္ ပစ္ေပါက္မလိုလုပ္ေနသျဖင့္ သူ မေနသာေတာ့။ ႏွင္းလံုးကိုင္ကာ ခ်ိန္ရြဲေနသည့္ ထိုေကာင္ေလးလက္ကိုဝင္တားရေတာ့သည္။ သူ ဝင္တားေတာ့ သူ႕အား မ်က္လံုးေထာင့္ကပ္ၾကည့္လာသည့္ မ်က္ဝန္းတစ္စံု... မိမိအသားကို ထိျခင္းကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ဟုဆုိေနသည့္ အၾကည့္စိမ္းမ်ား။
"ေတာ္ဝင္ေသြးတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္လို႕မရဘူး..."
ကမၻာသံုးဘာသာစကားကို ကြ်မ္းဝင္ပံုရသည့္ေကာင္ေလးမွ ဟက္ကနဲရယ္သံတစ္ခ်က္ထြက္လာခဲ့သည္။
"ဒါဆုိငါက လမ္းေဘးေမြးလာတဲ့လူလား?"
ခုနက ကေလးဆန္ဆန္ ရယ္ေမာေဆာ့ကစားေနသည့္ကေလးပံုရိပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ တည္တင္းေသာ မ်က္ႏွာက ထိုေကာင္ေလးအား အလိုလိုရိွန္သြားေစမည့္မ်က္ႏွာမ်ိဳး၊ လူတစ္ေယာက္က သူမွားမွား မမွားမွား ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေတာင္းပန္ေလာက္သည့္ အရိွန္အဝါတို႕ ကိန္းေအာင္းေနသည့္ မ်က္ႏွာမ်ိဳး။ တခစ္ခစ္ရယ္ေမာခဲ့ေသာ ရယ္သံေနရာတြင္လည္း လူပ်ိဳေဖာ္ဝင္စၾသရွရွစကားသံတုိ႕က အစားေနရာယူသြားခဲ့သည္။ သူ ထိုေကာင္ေလး၏ အရိွန္အဝါကို အေလွ်ာ့ေပးလုိက္လို႕မျဖစ္။ သူ တည္ၿငိမ္စြာသာ ထိုေကာင္ေလးအား ျပန္ၾကည့္ေနမိသည္။
