"Küçük bir erkek kardeşim var." diye başlamıştı Baekhyun.
"Gerçekten mi? Benimde kız kardeşim var. Annem aşırı korumacı olduğumu söyler ama o hâlâ çok küçük ve korunması gerekiyor!"
Baekhyun sözde kendini anlatacaktı ama sürekli araya girip tatlı tatlı konuşan Chanyeol yüzünden bir şey söyleyemiyordu. Chanyeol konuşması bittikten sonra Baekhyun'un yüzündeki anlamsız gülümsemeye baktı.
"Seni öperim Chanyeol." Dedi gülerek. Araya girmesine engel olmak istiyordu.
"Pekala, anlat dinliyorum." Ciddi olmaya çalışarak yine ve yine aynı sözü verdi. Sağ kolunu uzatmış yatarken Baekhyun onun koluna başını koymuş, yüzyüze yatıyorlardı.
"Bu çok garip..." dedi Baekhyun kısa sessizliği bozarak. "Biz sadece öpüşüyorduk. Şuan evli çift gibi hissediyorum."
"Sadece uyuyorum. Arkadaş gibi." Diye düzeltti Chanyeol. Her kelimesine takılması gerekiyordu. Her kelimesini yanlışı anlatıyordu ama uzatmadılar.
"Film izlemeyi severim. Oyun oynamayı da severim. Sevmediğim şeyler; sevdiklerimi başkalarıyla paylaşmak ve sevdiklerimden uzak kalmak..." Chanyeol ona bakarken bir şey demedi çünkü gerçekten dinlemek daha güzeldi. Baekhyun konuşurken saatlerce onu dinleyebilirdiniz. Ancak Chanyeol saatine bakmak için telefonuna uzanmıştı.
Saat gece 3.05'i gösteriyordu. Tekrar ekranı kapattığında Baekhyun aniden telefonu elinden alıp ona sırtını döndü.
"Şifre mi vardı?" Diye somurtarak tekrar ona dönmüştü. Chanyeol ifadesizce başını salladı. "Sen de telefonunla oynanmasını sevmiyordun değil mi?" Chanyeol yine başını salladı ancak Baekhyun'dan saklayacak bir şeyi yoktu. Şifresini girerek Baekhyun'a uzatacaktı ama bir anda onu uğraştırmak istemişti.
"Şifreni söyle~" Baekhyun dudaklarını büzerek ona yaklaşınca Chanyeol kendi alt dudağını ısırarak izledi. Gerçekten o çok tatlı olabiliyordu.
Chanyeol gülerek başını olumsuz olarak salladı.
"Sevmediklerim arasında halk arasında şerefsiz lakabıyla bilinen Park Chanyeol diye bir insan var." Baekhyun sırt üstü yatarak rastgele şifre denemeye başladı. Bir hakkı kaldığında kaşlarını çatmıştı.
Chanyeol sevimliliğine gülerek ona yaklaşıp başını boynuna gömdü. Kokusunu içine çekti.
"Uh şifreyi buldum!" Chanyeol başını hafif çekerek ekrana baktı. Yalan söylemişti.
"Neden açmıyorsun? Sakladığın ne var?"
"Sadece senin yalvarmanı bekledim."
"Gerçek bir şerefsizsin."
"Sen neden bakmak istiyorsun?" Kaşlarını kaldırarak sordu. Neden ısrar ettiğini merak etmişti. Baekhyun normalde umursamaz bir insandı.
"Pekala, istemiyorum. Ben uyuyorum." Telefonu Chanyeol'un yanına atarak, sırtını döndü.
Chanyeol gözlerini devirip telefonun şifresini açıp Baekhyun'a uzattı. Baekhyun başta istemiyorum gibi şeyler söylesede almıştı. Tek merak ettigi galerisiydi. Kendi resimleri duruyor mu yoksa silmiş mi ona bakacaktı. Durduğunu görünce gülümsemişti.
"Bu resimlere kaç kere baktın?" Chanyeol'e dönerek kendi resmini gösterdi.
"Hiç bakmadım." Dediğinde Baekhyun inanmamıştı. "Neden silmedin o zaman?"
"Pekala, yalan söyledim." Diye itiraf etti. Baekhyun gülümsemişti. "Birkaç kez..." Bu da yalandı. Çok kez bakmıştı. Bir sebepten ötürü ona yardımcı oluyorlardı.
