CHANCES OF FATE: Sandro Marcos (COMPLETED)

9

KHLOE

Wala ako sa sariling naglakad pabalik sa labas. Tannika has the point. Why, would I let my self fell in his trap, I can't resist him. He doesn't belong to me, mas bagay talaga sila ni Tannika and bigla akong pumasok sa storya nila.

"Are you all right?" nakarating na pala ako sa inuupuan ko kanina. Nadoon pa rin si Sandro, may nakikita na din akong tao sa ibang mga table.

"Yeah, Bakit?" kinabahan tuloy ako ng magtanong siya baka nakita nya ang ginawa ni Tannika at ayoko ng ganun magtatalo lang sila at baka hindi maganda ang kalabasan ng relasyon nila.

"You're so pale for god's sake! C'mon let's go upstrairs, it's late at kailangan mo na magpahinga." He said, ulit ay hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na sumagot. He grab my waist at bilis niya akong ginaya paakyat.

Na salubong namin si Tannika at bahagya akong tumigil dahil na rin sya tumigil sya. matalim ang titig ni Tannika sa kamay ni Sandro na nasa bewang ko, halos mag singkit pa ang mga mata niya.

"You wait outside, ihahatid na din kita sa inyo." Yun lamang ang sinabi niya at tuluyan na kaming tumapak ng hagdan.

"Where's your things? Is it in my room or sa guest room?" he asked, nagulantang na naman ako. I hate how he affects me, even in simple questions.

"S-sa guest room." Nauutal kong sagot. Tumango siya at tinahak namin ang daan papuntang kwarto. Binuksan niya ang pinto at nauna akong pumasok.

"When I get back dapat tulog ka na. Hatid ko lang si Tannika sa kanila." Sabi pa nito. I notice how his tagalog improved, malamang habang gumagawa nng thesis nag papractice din siguro ito.

He close the door. Mabilis kong ibinagsak ang sarili ko sa kama. Paano ako makakatulog kung sya ang laman ng isip ko, kung ang sitwasyon namin ang gumugulo sa akin.

I close my eyes only to see his face. Nagtataka ako kung bakit sa pagkakataong ito parang nagbago na bigla ang turing nya saakin. Kung dati may mga pumipigil pa pero ngayon parang wala na lang sa kanya lahat, even on how he response sa mga kamag-anak nya, tinatawanan niya lang ang mga ito kapag tinutukso at tinatanong tungkol sa aming dalawa, para bang sigurado sya at hindi nya na kailangan mag explain.

Sunod sunod na katok ang aking narinig, nakasisilaw na liwanag ang sumalubong sa pagbukas ng aking mata, tiningnan ko ang orasan na nasa gilid ng kama, mag aalas otso na. Biglang nawala ang antok ko at mabilis na bumangon sa kama. Nakakahiya sa mga may-ari ng bahay na kanina pa gising, hindi ako sanay na nahuhuli magising kadalasan kasi ako ang unang nagigising.

Hinanap ko ang tsinelas at agad na binuksan ang pinto, nakalimutan ko pang magsuklay, bahala na nga!

Tumambad ang nakangiting mukha ni Sandro naka puting t-shirt ito na hapit sa katawan nya at naka off white na pajama, kahit na sa ganoong ayos ang pogi-pogi nya parin.

His morning voice eoched in the room.

"Let's go breakfast is ready." Yaya niya. Napayuko ako, bahagya ding magulo ang buhok nya halatang kakagising lang din nito.

"Sige susunod na lang ako. May ayusin lang ako." Tugon ko sa kanya. Kumunot ang noo niya ng narinig ang sagot ko hindi ako sanay sa ganoong ekspresyon nya.

"No, I'll wait for you her until you finish your thing." Hindi na ako nakipag diskosyon. Pumasok ako sa CR para mag toothbrush at mag ayos.

Nadatnan ko syang nakasandal sa pinto habang nag-aantay. Malamang ay naramdaman niya ang presensya kaya napatingin sya akin. Pinulot ko ang cellphone ko na nasa side table. Wala kaming imikan habang pababa.