CHANCES OF FATE: Sandro Marcos (COMPLETED)

42

Sorry na agad ! hahahaha.

----------------------------------------------

Quarter to noon when we landed on the top of their office building. Some uniformed employees welcome us.

Sandro held my hand, alam ko pingtitinginan kami ng mga empleyadong sumalubong sa kanya, may nahuli pa nga akong nagbulungan. Imbes na mairita aay nginitian ko na lang silaa. Nag-alinlangan silang ngumiti pabakalik sa akin.

"So, congratulations again. Mr. and Mrs. Marcos. Imbetahan nyo kami sa church wedding nyo." Si Mrs. Carmela Rodriguez. Nagkatinginan ang dalawang lalaking kasama ng ginang sabay pa ang mga ito sa pag-iling.

"Of course Tita, we will surely do. Ninang and Ninong kayo." Sagot naman ni Sandro. Mas lalong lumapad ang ngiti ni Mrs. Rodriguez. Tumawa naman si Captain.

"Aasahan namin yan Sandro, Khloe." Sabi ng kapitan. "Paano ba yan, mauna na kami. Ibabalik pa namin tong chopper sa pinagkuhanan namin kanina." Dagdag ni Captain Rodriguez.

Nagpaalam sila sa amin. Humalik sa Mrs. Rodriguez sa pisngi ko. Kinamayan naman ako ng mister niya at ng kasamang assistant pilot.

Hinintay naming muling lumipad palayo ang chopper bago tuluyang maglakad papasok ng building. Nag hihintay pa rin ang mga empleyado sa amin.

Yumuko sila ng mapadaan kami sa harap nila. Hindi na binitiwan ni Sandro ang kamay ko kahit na nakarating na kami sa palapag kung saan ang office niya. Hindi nakaligtas ang mga iyon sa mata ng mga empleyado niya. Habang siya naman ay parang walang pakialam. Parang hangin ang mga tao na dinadaan namin.

"Sandro." marahang tawag ko sa kanya. Tumigil siya at nilingon ako.

"Hmmmm?" he's in coldest expression again.

Pinasadahan ko ng tingin ang mga empleyado na kanina ay nakatingin sa amin. Napansin nila ang pag tigil namin kaya nagsibalik sila sa trabaho nila.

"Nothing." Yun na lamang ang sagot ko kahit ang totoo ay naiilang talaga ako sa mga titig nila. Binitiwan niya ang kamay ko pero hinapit niya naman ang bewang ko.

"Do you want me to fire them all?" bulong niya.

Nagulat ako sa sinabi niya. Pinandilatan ko siya. "You can't do that!"

"You're uncomfortable with them."

"I'm fine! Don't do that."

"I don't want my wife to be uncomfortable."

I rolled my eyes on him. He is very touchy even in public. I wonder what other people think about him.

Nagpatuloy kami sa paglalakad. Nadaan lang namin ang secretary niya na nakausap ko noon. Halos lumuwa ang mata ng babae ng makita kami ng boss niyang magkasama.

Katulad ng ibang empleyado ay hindi pinansin ni Sandro ang sekretarya. Kahit bati ay hindi niya ito binalingan.

Sinara niya ang pinto ng office ng tuluyan na kaming makapasok. Nasa mataas na bahagi kami ng building at mula sa malaking salaaming dingding ay makikita ang ibang nagtataasang building ng Manila. His office is a mix color. The walls are white, I can see an abstract painting hangging, face the large glass wall. There's a couch near the coffee table and a eight seater mahogany table was in the other side, maybe used when there is a enclose meeting.