CHANCES OF FATE: Sandro Marcos (COMPLETED)

48

"My head hurts!" reklamo ni Sandro habang sakay kami ng chopper pabalik ng Manila. Kasama namin ang mga magulang niya.

"You're very drunk last night kasi!" sita ni Tita Liza na kaharap na anak.

Umiling na lang ako at napatawa dahil sa narinig. Hinimas ko na lag ang braso ng lalaking parang bangag ngayon dahil sa kalasingan kagabi. He rested his head in my shoulder at hinayaan ko naman siya. Masyado talaga sigurong masakit ang ulo niya. I gave him aspirin earlier pero kulang pa siguro iyon dahil sa sobra-sobrang ininom kagabi.

"Next time hinay-hinay lang kasi." I whispered on him. He pouted at marahang tinango ang ulo pero nanatili pa ding naka sandal iyon sa aking balikat.

He sleep hanggang sa nakarating na kami ng Manila diretso lang kami sa Condo habang ang magulang niya naman ay umuwi din sa bahay nila.

Pagdating sa condo ay nagpaalam din na naman siya na magpahinga. I let him rest, habang ako naman ay nagluto ng sopas para sa kanya. Habang naghahanda ng sangkap para sa lulutuin ay nalala ko na naman ang uling sinabi ni Sandro kagabi.

Is he referring to me? Pero ang labo naman na ako, I never remembered meeting him when I was young. Saka sino ang tinutukoy niya? I know his friends..... do I really know them?

Tinigil ko na lang ang pag-isip dahil sumasakit lang ang ulo ko sa kakaalala kong ano ang ibig niyang sabihin at kung sino an g tinutukoy niya.

Natapos ko ang pagluluto ay hindi pa rin siya nakalabas ng kwarto. Kaya wala akonng choice kundi ang pasukin na lang siya doon. Tulog pa rin siya. Marahan kong tinapik ang mukha niya para gisingin siya. Nagtagumpay naman ako.

He gave me a smile at nginitian ko naman siya pabalik. Kinusot niya ang mata at marahang bumangon.

"Still not feeling well?" I asked him at nilapag sa tabi ang dala kong soup na nasa tray.

"A little bit." Naka ngiwing sagot niya.

I smirk at him. Para talaga siyang bata.

"Here..." inabot ko sa kanya ang soup. He pouted like a kid again. Gusto ko na siyang kurutin dahil siya na nga itong inaalagaan siya pa itong maarte.

"Ayaw mo ba? Itatapon ko na lang." banta ko.

Mas lalo lang ata siyang ngumuso sa narinig. Nanliit ang mata ko habang tinitingnan siyang magreaction ng ganun. Hindi siya nag salita kaya tiningnan ko siya ng masama.

"Ano bang problema mo! Sabihin mo at wag kang ngunguso-nguso diyan." Singhal ko sa kanya.

Napakamot siya ng ulo sa narinig, ano ba iniexpect niyang sabihin ko.

"What?" untag ko ulit sa kanya

"I want you to feed me kasi. Don't you get it?" he said nauughtly.

I rolled my eyes on him. Umupo ako sa tabi niya habang marahang hinipan ang soup bago isubo sa kanya.

Agad din naman niyang sinubo iyon.

"Did you cook again?" tanong niya

Pinagtaasan ko naman siya ng kilay "Bakit? Pangit ang lasa?"

"I didn't say anything! Nagtanong lang ako kung sino ang nagluto. Wala naman akong sinabing ganyan." Depensa niya.

"Fine! Nagpapahinga si Nana and besides  this is a simple soup hindi naman ito yong pang catering."

Huminga siya ng malalim na para bang na hihirapang makahanap ng sagot sa sinabi ko.

"I know where this going. Give me that soup na lang and take some rest." Utos niya.

Para atang uminit ang ulo ko sa sinabi niya. So ano to! Masyado akong madaldal kaya mas mabuting magpahinga na lang ako ganun?

"Fine!" padabog kong binigay sa kanya ang bowl at umalis sa harap niya.

I heard him stopping me pero hindi ko na siya nilingon. Sinara ko ng malakas ang pinto.

Naka ikes ang kamay ko habang tinatanaw ang ibang building sa labas. Natinag lang ako ng ilang minuto ay narinig ko ang pagbukas ng pinto mula sa kung saan.

"I'm sorry okay." Boses mula sa likod na halos parang labas lang rin sa ilong.

Hindi ko pinansin iyon. Wag lang muna san a siyang lalapit dahil baka tiris ko siya ng wala sa oras. Hindi ko din maintindihan ang panggigil ko.

"C'mon! meron ka ba? You act so weird!" kung nakakamatay lang ang tingin ay malamang naka handusay na itong si Sandro sa harap ko ngayon.

Para akong sinaniban ng pinulot ko ang throw pillow na nasa sofa at tinapos sa kanya. Hindi din naman siya natamaan dahil nakailag siya.

Gulat niya akong tiningnan sa ginawa ko. Habang ako naman ay habol ang hininga sa pangigil sa kanya.

"What's the problem ba? We can talk about it. Tell me."

"Tell you? then idedeny mo!" peke akong tumawa.

Laglag ang balikat niya dahil sa narinig, " I don't get it, just tell me straight!"

"Ewan ko sayo Sandro! Maglasing ka na lang uli at matulog hanggang gusto mo! Wala akong pakialam!"

He sigh heavily na para bang pilit pa ding pinapahaba ang pasensya.

"You should tell me kung anong kinagagalit mo. Not that nagagalit ka and I don't know kung saan ako mag sosorry." Humina ang boses niya.

"I have a lot of problem with you Sandro. First, you're so demanding.. gusto mo ikaw ang nasusunod...second, ang daming bawal, I can't wear this and I can't wear that, I can't go to this place unless dapat kasama kita that's too selfish..."

"That's it then? You want me to allow you going out wearing a reaveling dress? What if someone harass you?"

"I can take care of myself Sandro."

"Fine? You want to go out then? I'll allow you, but you should bring atleast one of the body guards."

"See?" I rolled my eyes. " And another thing.... You have so many girls. May Tannika, most of your friends are girls and that girl in the picture? Siya ba ang tinutukoy mo kagabi?"

"Girl in the picture? I was drunk last night. I'm not aware."

"Really?"

"You said you know her.....you meet each other before.... Then it seems like an old friend? or maybe more than that."

Nalaglag ang panga niya sa narinig mula sa akin. I feel masyado akong OA pero bigla na lang din lumbas iyon sa bibig ko, hindi ko na napigilan iyon dahil patuloy na bumabagabag sa isip ko ang sinabi niya kagabi.

"I don't know what you're talking about... I'm drunk last night and maybe that's just one of my dreams." Sagot niya.

"Mama Lisa showed me your old pictures last time and one pictures was you're with a boy ahead your age and a girl seems like 4 years younger than you. Then yesterday Mama Meldy told me that my grandfather was your lolo's friend and he died because your lolo ask him to lead the medical mission somewhere in Mindanao. I don't want to think about it pero it keeps bothering me..." sumuko na rin ang pagtaas ng boses ko. I don't like those things affect me in so much way. Ayokong magalit sa kanya but I ended up arguing with him.

His expression also change ng marinig ang sinabi ko, para bang naliwanagan siya sa sinabi ko. Now may idea ka na ba kung sino ang tinutukoy ko.

"I feel that girl in the picture... is more than a friend to you. Is she family related?"

Napahilamos siya ng mukha, nagdadalawang isip pa siya kung sasabihin ba niya o hindi...

"Tell me!" untag ko sa kanya.

Narinig ko ang malalim niyang paghinga...

"It was you... it was little Khloe and his brother."