CHANCES OF FATE: Sandro Marcos (COMPLETED)

38

Late na ng napagdesisyonan ng buong pamilya nag maghiwahiwalay. Bagsak ang mga bata habang ang ilang may edad ay nakaramdaman na din ng pagod.

"Dito ka na lang matulog Hija." Yaya ni Tita Liza. "Gabi na bukas ka na lang umuwi."

Umiling ako. marami din silang bisita ngayon. "Okay lang po Tita, ihahatid din naman po ako ni Sandro."

"You can sleep in his room. Dito ka na lang magpalipas ng gabi." Pangungumbinsi niya.

"I like that idea mom." Sinigit ni Sandro na nasa likod ko na pala. Inakbayan niya ako. Kinurot ko ang tagiliran niya.

"Ihahatid mo ako." tinuon ko ang atensyon sa kanya sabay taas ng kilay.

"Sus, it's okay. You slept in his room before. Hindi pa nga kayo engage or ano noon." Tukso ng ng mama niya. biglang uminit ang pisngi ko sa narinig.

Oo nga naman, ilang ulit na akong nakatulog sa kwarto ng kurimaw na to. Nakabuo pa nga diba.

"No, uuwi po ako. Sandro promised na ihahatid niya ako pauwi." Tiningnan ko si Sandro at pinandilatan ng mata baka naman kasi mamaya bumanat ulit.

Tuwa lang si Tita Liza at iniwan kaming dalawa doon. Nagpaalam ako sa mga kamag-anak nila. Nauna na akong naglakad palabas, ramdam ko naman aang pagsunod ni Sandro.

"Mama has a point. Dito ka na lang matulog you're on leave wala kang pasok bukas."

"Uuwi ako." deklara ko.

"Fine, if that's what you want." Sabi niya at tuluyan ng sumuko.

Pinagbukasan niya ako ng pinto at agad siyang umikot para ukupahin ang driver seat.

"You should transfer some of your things sa bahay." nagsalita siya bang namamaneho.

Tiningnan ko siya ng masama. Seryoso siyang nakatingin sa daan at walang halong biro ang sinabi niya.

"Hindi naman ata pwede yun Sandro."

"Why not?"

"Why not! Baliw ka ba, ano na lang iisipin ng tao. Hindi pa tayo kasal."

"Tsk! Magpapakasal din naman tayo."

I rolled my eyes. Advance talaga itong lalaking to. " Edi after ng kasal saka ako lilipat sa." Pero wait lang, hindi naman pwedeng doon kami sa bahay nila tumira pagkasal na kami. Kailangan namin bukod. "Sandali nga lang, pagkasal na tayo doon mo ako planong itira sa bahay ng parents mo?" isinatinig ko ang nasa isip.

Sumulyap siya sa akin at muling ibinalik ang mata sa daan. "Of course not, pansamantala lang. Magpapagawa pa ako ng bahay, pero hindi naman ganun kadali yun kaya habang hindi pa tapos doon muna tayo. If you don't want there pwede tayo sa condo ko, but its not big us our house baka mahirapan ka."

Kununot ang noo ko. As if I'm not living in a condo unit.

"Yes, pwede din sa condo na lang muna tayo tumira. Para walang istorbo." Sumilip ang ngiti sa kanyang labi.

"Ewan ko! Sayo Ferdinand Alexander! Kung ano-ano ang iniisip mo!" inirapan ko siya. Hindi pa nga namin napagpaplanuhan ng masinsinan yung kasal tapos yung titirhan na ang pinag-uusapan namin. Sabi niya diba hindi niya ako mamadaliin. Eh bakit pinapabilis na niya lahat.

Mahabang katahhimikan ang bumalot sa amin ulit.

"Why you come back so soon? I thought you will spend the whole week in Cebu." Siya na naman ang bumasag ng katahimikan.