CHANCES OF FATE: Sandro Marcos (COMPLETED)

35

Napapikit na lamang ako. Hindi ko inaasahan na ganun ang sasabihin niya sa akin. Hindi niya kakayanin na mawala ako ulit? I know, I like him but do I really deserve what he's giving me right now? Do I really deserve this attention and affection? Maraming babae ang alam kong magkakandarapa at hindi magdadalawang isip sa sitwasyon ko ngayon but here I am doubting myself kung bagay ba ako sa kanya, dahil kung-iisipin masyado siyang sobra at kulang na kulang ako para pantayan siya.

"I don't think this is good for us." Hindi ko na napagilan ang bibig ko. Bigla siyang napatigil saktong red light din. Huminga ako ng malalamin at sinubukang humarap sa kanya ngunit hindi siya nakatingin sa akin seryosong nakatuon ang mata niya sa mga sasakyan na nasa harap namin. "Hindi ko alam kung paano. You are too much Sandro and I'm just –

"And I love you Khloe! Isn't it enough reason? I'm aware of my mistakes before and I don't want that to happen again. I'm trying my best to show that to you, I want to express the feelings I have not just by words but also with actions. Hindi pa ba sapat yun?"

Hindi ko na natapos ang sasabihin dahil sa inagaw na niya ito.

Alam ko Sandro, I can feel the effort you give, pero hindi ikaw ang problema, ako. I love you, I didn't stop loving you. Maaring nagpahinga lang ang puso ko noon dahil sa sobrang sakit pero nawala ulit iyon ng bumalik ka sa buhay ko. Natauhan ako na hindi ko naman pwedeng habang buhay na lang kimkimin ang sakit na yun. Nasaktan ka rin. I should learn to forgive, myself and the people who cause that so much pain in me.

I did, but forgiveness doesn't mean that I'm enough for a guy that seems to be the star that shines the brightest in the dark sky. A star that, seems so near but to far to have. Ikaw yon Sandro.

Yumuko na lang ako at pinaglaruan ang kamay. I love him. Yun lang ang alam ko.

Gumalaw ang mga sasakyan na nasa harap namin. Nagdrive na rin siya pero agad din naman kaming tumigil, tinabi niya ang kotse sa gilid ng kalsada.

"Why did you say that? Don't you ever doubt yourself Khloe." He said, na para bang nababasa ang isip ko.

"I don't know but I think –

"How can I eliminate those doubt?"

Umiling ako. Hindi ko din naman alam kung ano ang isasagot. I'm happy when, I'm with him. He completes my day and I enjoy his company.

"I never asked you this, even before kasi natatakot ako sa magiging sagot mo. But now I'm asking you this at baka sakaling hindi ka na magdalawang isip. I like you and I love you, I won't get tired of telling you that everyday, until our hair turns gray or when we couldn't even hear each other, because I know kahit na hindi na natin naririnig ang isat-isa we will understand, because of love."

Sapo ang noo ay tumulo na ang luha ko. Hindi ko na mapigilan. Naramdaman kong gumalaw siya at may kinuha mula sa bulsa.

"Ayoko ko sana magmadali but bakit ko pa patatagalin if I know kung saan naman papunta to. I don't want to lose you again, I don't want to wait for another year again because all I want is to spend the rest of my life with you. Please marry me."

Natigilan ako sa sinabi niya. Nakawang ang labi ko ay may mga luha pa ang mata ng humarap ako sa kanya.

Sa kamay niya ay ang isang amour yellow gold diamond solitaire ring.