Multimedya : anne Müge
Hep mi aynı senaryo olur?Hep mi aynı rolleri oynarız?Hep mi aynı karakterdeyiz hepimiz?
Ve hep mi tahmin ettiğim gibi gerçekleşir her şey?
Huzurum kısacık sürdü. Annem ışık hızıyla yanıma geldi. Şimdi salonda onu dinliyorum. Hep aynı senaryo. Sabırla annemin fırçasının sona ermesini bekliyorum.Umarım yorgun olduğumu fark eder ve beni hemen azad eder.
"Kime diyorum ben! Cevap versene!"
"Hangisine?"
Büyük bir 'of'çekti annem. Arkasında duran koltuğa bıraktı kendini.Bıkkınlıkla nefesini verdi ve bana döndü.
"Bunu bana neden yapıyorsun?"
"Anne artık neden büyüdüğümü kabul etmiyorsun?"
"Sen sadece 17 yaşındasın!"
"Evet tam 17 yaşındayım ve Sude bile benden daha özgür! O kız daha 16 bile değil!"
"Kendini kardeşinle kıyaslamaktan vazgeç! Odana çık!"
İşte annemin tipik hareketleri. Her kavgamızın sonu aynı biter. O kızın konusu açıldığına konuşma son bulur ve odaya gönderilirim.Bazen 18. yaş günümde evi terk etmeyi düşünüyorum. Ya da açık açık kaçmayı diyelim biz ona. Annem söz konusuyken evden elimi kolumu sallayarak çıkamayacağım bir gerçek. Sonra vazgeçiyorum bu karardan ama. Meydanı boş bırakamam o kız ve babasına karşı. Her ne kadar bu evde bir etkim olmasa da. Yine de gitmem bir ödül olur onlar için.
Zaman kesinlikle bir şeylerin ilacı değil. Büyümek hiçbir sorunun çözümü değil. Nefes almak her zaman kolay değil.
Odama çıkıp kendimi banyoya attım. Partilerden nefret ediyordum. İnsanların sahte vıcık vıcık samimiyetsiz hareketleri o kadar itici ve mide bulandırıcı ki! Kendimi kirlenmiş hissediyordum.
Bölümleri kısa ve üç günde bir atıyorum. Sıkılmak istemezsiniz diye. Umarım beğenirsiniz. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin.
İyi okumalar😊
İnstagram : stranger__sn (link profilde)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DONUK (Ara Verildi)
Teen FictionGüçsüz hissediyorsun, belki gerçekten öylesin. Korkuların,zaafların seni yönetmeye başlamış. Artık onların esirisin. İliklerine kadar donuk,önemsiz, hissiz hissediyorsun... Fakat... Savaşmadan yenilmek mi? Asla! "Her şey sona ermiş göründüğünde gözl...
