DONUK (Ara Verildi)

Kapatın Kapıları

Müge

Kırılmış bir kalbi ve bozulmuş bir düzeni onarmak bu kadar zor muydu?
Şu son zamanlarda alt üst olan hayatımız, Masal'ın hayatı, berbattı.
Daha dün hasta olduğunu öğrenmiştik. Bugün doktorlar eve toplanmıştı. Emirhan evden uzaklaşmasını istiyormuş. Onun psikolojisi ve huzuru için. Saçmalık.

Şimdiye kadar Masal'ın hayatında disiplinden başka bir etkim olmadığını düşünüyorum. Aramızda ne anne kız ilişkisi vardı ne de farklı bir his.
Bunu ergenliğine ve küçük yaşında yaşadığı travmaya bağlamakla ne kadar büyük aptallık ettim.
Yıllar önceki o olaydan sonra hiç oturup anne kız gibi konuşmadık. Babasının ölümü ve benim tekar evlenmem, Sude... Hiçbirini şimdiye kadar hiç konuşmadık. O zamanlar ne düşünüyordum hiç bilmiyorum. Küçük kızım bunları hiç hazmedememiş belli ki. Ve bunu annesi olarak yeni yeni kavrıyorum.

Korkuyorum. Geç kalmış olmaktan, hiçbir şey yapamamaktan. Yine de umudumu kırmak istemiyorum.
Belki de yeni başlıyoruzdur. İlk adımlarımızı atmak için bir fırsattır bu.
Masal daha doğru dürüst muayene edilmedi. Kesin teşhis koyulmadı. Bu sadece bir ihtimal. Kötü bir ihtimal.
Kendi düşüncelerimde boğulmaya ve çelişmeye devam ederken kapının açılma sesini duydum. Hızla arkama döndüm ve gelenin kim olduğuna baktım. Emirhan. Onunla tartışmam gereken mevzular aklıma akın etti ve hemen başladım.

"Emirhan! Bugün ne yaptığını sanıyordun sen!?"

Sıkılgan bir tavırla başını yana eğdi, eliyle boynuyla uğraşmaya başladı ve
" Masal'ın iyiliği içindi. Bunu sen kabullenmek istemiyorsun."

"Hah, Masal'ın iyiliğiymiş! Onu evden uzaklaştırarak mı iyileştirecektin?!"

"Müge onu evden atıyormuşum gibi davranıyorsun, burda mutlu olmadığının farkında değil misin?!"

"Masal'ın sorunları olabilir. Bu buradan uzaklaşmak istediğini göstermez!"

"Daha ne kadar kendini kandıracaksın? Masal basit bir ergenlik yaşamıyor."

"Doktor sadece bir ihtimal söyledi, Daha onlar bile emin değiller. Çok erken davranıyorsun!"

"Doktorlar sadece muayene için geldiler. "

"Amerika meselesi neydi peki?"

"Müge Masal'ın yeni bir düzene, yeni bir hayata ihtiyacı var. Burak gitsin."

Hayır, hayır... Bu saçmalık. O benim kızım. Kendi zihni yeterince karmaşıkken yeni bir hayata başlayamaz..

"Böyle bir şey olamayacak Emirhan. Masal benim yanında muayene olacak. "

"Müge..." cümlesini tamamlamasına müsaade etmeden sözünü kestim ve "Hayır! "diye tekrarlayarak kararlılığımı belli ettim. Yavaş adımlarla salondan çıktım ve Masal'ın odasına yöneldim.

Kapıya geldiğimde çalmak için elimi kaldırıp kapıya yaklaşırdım fakat içerden gelen seslerle durdum ve dinlemeye başladım.
Birkaç devrilme sesi geliyordu fakat söylenenler anlaşılmıyordu. Korkup kapıyı tıklamadan içeri girdim. Gördüğüm karşısında gerçekten şok olmuştum. Gözleri kızarık, saçları ıslak yanaklarına yapışmış ve dağılmış , yere elindeki cam parfüm şişesiyle çömelmiş Masal panikten donup kalmama neden oldu. İçeri girmeme rağmen beni fark etmemiş gibi duruyor ve odaklandığı tek noktadan başka bir şeyle ilgilenmiyordu. Kafamı yavaşça baktığı yöne çevirdim. Yerde fırlatılmış birkaç eşyadan başka hiçbir şey yoktu. Masal elindekini de fırlatmak için tetikte bekliyor gibiydi.
Sonunda kendime geldiğimde hızlıca Masal'ın yanına çömeldim ve elindeki şişeyi yavaşça aldım. Şişeyi almamla uyanır gibi irkilmesi bir oldu.

"Senin ne işin var burada! "diye sert çıkmasını beklemiyordum. Ne diyeceğinden emin olamadım. Ağzımda bir şeyler geveledim. "B..ben seni merak ettim." Kızımın yanında kekeliyorum. Bir yabancı gibi.
"Anne?" dedi sonra gözlerime bakıp. Sanki daha yeni fark etmiş gibi. Bu hali beni gerçekten korkutmuştu. Nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum.

"Masal kendini iyi hissetmiyor musun? Hastaneye gidelim, lütfen."

Gözlerinden tekrar yaşlar akmaya başladı. Bu sefer kafasını yine aynı yine sabitlemiş gözleri bir şeyi süzüp duruyordu. Ne görüyor ya da ne duyuyordu bilmiyorum. Ama korkuyordu.
Teşhise gerek kalmamıştı. Bu tüm umutlarını yerle bir etmişti.
Masal'ın önümde hareketlenmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım. Geri geri gidiyor, sanki kaçabilecek bir yeri varmış gibi arkasındaki duvarı asmaya çalışıyordu. Korkup ona müdahale etmek istedim ve ona doğru uzandım. Hızlı hızlı nefes alıp veriyordu, alından terler boşanıyordu.
Elim ayağıma dolanmıştı "Masal, kızım!"
Anında bana döndü ve "Kapat.." dedi.
Anlamamıştım ve bu yüzden yaptığım tek şey yüzüne bakmak oldu.
"Kapat..Kapat kapıları! Çık odadan!" diye haykırdı nede nefese. Güç bela yatağına çıktı. Titrediğini ayağa kalktığında daha ney görmüştüm. Yatağa uzanıp pikeyi iyice üzerine çekti. Sayıklamaya başladı.

"Kapıları kapat, kapatın tüm kapıları..."

İzler bırakıyor ruhta her zaman... Derin acılarla kavruluyor keder. Sitemkâr bir avunma. Hiç geçmeyecekmiş gibi. Ne hayatlar bitiriyor. Ne hayatlar kararıyor. Bencilliğin bir izdüşümü bu zehir.

Merhabalarrr 😊 Umarım beğenirsiniz.
Karakterler hakkındaki düşüncelerinizi merak ediyorum. Şuan fazla karakter girmedi hikayeye ama..

💎Müge sizce kendini mı, kızını mı düşünüyor?

💎Emirhan Masal için mı kendi çıkarları için mı uğraşıyor?

💎Sude nasıl biri?

💎Masal hakkında ne düşünüyorsunuz?

💎Gece nasıl bir karakter?