DONUK (Ara Verildi)

YEMEK

"Masal."

"Efendim anne." dedim karşıma geçip otururken.

"Bu akşam yemeğe davetliyiz. Bizimle gelmeni istiyorum."
Anneme şaka mısın der gibi baktım.

"Ben istemiyorum."

"Masal bu Emirhan için önemli bir yemek. Ailece gitmeliyiz. Lütfen sorun çıkartma."

"O adam için neden bir şey yapmak zorunda olayım?"

Derin bir nefes aldı annem sakinliğini korumak adına. Ben umursamaz görünerek oturduğum yere daha çok yayıldım.

"Masal. Saat yedide hazır ol. İtiraz kabul etmiyorum."

"Rahat bırak kızı Müge. İstemiyorsa gelmeyebilir." dedi Emirhan yanımıza gelirken gülümseyerek.
Bu cici baba numaraları bana sökmez Emirhan bey dedim içimden. Gelmemi istemiyor tabi. En son katıldığım bir yemekte onu rezil etmiştim. Ve. Hiç pişman değilim.

"Geliyorum Emirhan." dediğimde dişlerini sıktığını ve boynunda bir damarın attığını fark ettim. Bu güzel işte.

"Peki. Sıkılmazsın umarım."

"Hayır. Eğelenceli olacağını düşünüyorum."

Bunu söylediğimde daha çok gerildi. Annem olmasaydı kavga edeceğimizi biliyordum.
"Masal,bu yemek benim için çok önemli. Yine küçük kız tavırlarını sergilemeyeceksin değil mi!" dedi bu sefer sinirini gizleme gereği duymadan.
"Ha..hayır Emirhan. Masal artık büyüdü. Çocukluk yapacak değil. Bir sorun çıkmayacak. Güven bana." diye araya girdi annem. Bana güveniyor gibi konuşmuştu.
Ben kendime kesinlikle güvenmiyordum.

Yüzümde hafif bir sırıtmayla yerimden kalkıp eve girdim. Müzeyyen teyze ortalıkta görünmüyordu. Bende odama çıktım.

Daha öğlen saatleriydi. Uğraşacak bir şeyler bulmaya çalıştım. Müzik dinledim. Kitap okumaya başladım. Sonrasında kendimi veremediğimden okumayı bırakıp oyun oynamaya başladım.
Ben. Çok. Sıkılıyordum.

Telefonumun çalmasıyla hemen kalkıp arayana baktım.
İşte benim Kurtarıcım.

"Alo."

"Bu sefer daha hızlı oldu." deyip güldü.

"Ne yapıyosun?"

"Sahilde dolaşıyorum. Gelmek ister misin?"

"Tabiiki, yarım saate oradayım."

Telefonu kapatıp hazırlanmaya başladım. Dolabımı açıp kıyafet seçmeye çalıştım. Kararsızlıktan nefret ediyorum.

Birkaç denemenin ardından beyaz bluz ve kot şortta karar kıldım (multimedyaya bakabilirsiniz.).

Telefonumla çantamı da alıp önceden çağırdığım taksiye bindim.

"Nereye efendim?"

"Sahile."

***

Sahile geldiğimde Umut'un denizle bakıştığını gördüm. Hemen arkasına geçip gözlerini kapattım. "Kimi kurtarmayı bekliyorsunuz burada?" dedim sesimi değiştirmeye gayret ederek. Güldü. Ellerimi gözlerinden çekip bana döndü.
"Sanırım bu sefer kurtarılmaya ihtiyacım var."

"Bir sorun mu var?" dedim endişelenerek.

"Evet." deyip somurttu,gözlerime bakıp" Masal, benimle..."

Heyecan heyecan heyecan😅 Oy ve yorumlarınızı bekliyor olacağım. Keyifli okumalar...
Instagram : stranger__sn (link profilde)