2.11

1.1K 160 13
                                        

ΜΥΡΤΟΥΣ POV

<<τι έπαθες εσυ; Όλα καλα;>> κοίταξα τον Μιχάλη που ήταν σκεπτικός <<Ναι, όλα μια χαρα>> <<αν έχει γινει κατι, απλά πες το>> του ειπα και εκεινος με κοιταξε <<όχι οχι, δεν εχει γινει κατι, απλα δεν ξερω, αισθανομαι κατι. Δεν ξερω τι ακριβως ειναι, αλλα ειναι σαν κατι να εσπασε μεσα μου>> ειπε και τον κοιταξα περιεργα <<εαν χρειαστει να μιλησεις σε καποιον, εγω ειμαι εδω!>> του ειπα και πήγα στην κουζίνα για να μαγειρέψω.

<<βασικα εγινε και κατι αλλο>> ειπε καθως μπηκε στην κουζινα και έκανα δύο βήματα πίσω μου από την τρομάρα που πείρα με αποτέλεσμα το γυάλινο ταψί να πέσει στο πάτωμα και να σπάσει <<τι έγινε ρε Μιχάλη και με τρομαξες;>> <<Στην γειτονιά ακουγεται ότι σε είδαν με ένα τύπο, ψηλό με μαύρα μαλλιά. Από όσο ξέρω δεν ξέρω κάποιον φιλο σου με αυτή την περιγραφή. Ποιος ήταν;>> η φωνή του σταθερή και σοβαρή. Εγώ στραβοκαταπια. Βασικά, δεν είχα σκεφτεί το ενδεχόμενο η γειτονιά μας ειδε.

<<μπα, δεν θα ήμουν Εγώ, μάλλον θα μπέρδεψαν την κοπέλα με εμενα>> στραβοκαταπια και πήγα να πάρω την σκούπα για να μαζέψω τα γυάλινα από το πάτωμα. Βασικά αυτό ήταν η δικαιολογία. Ο πραγματικός λόγος ήταν να αποφύγω την συζήτηση αλλά ήταν μάταιο. <<σταματά να λες ψέμματα>> είχε αρχίσει να νευριαζει <<Δεν λεω, και κάνε στην άκρη να περασω>> προσπάθησα να μείνω ήρεμη

Πέταξε κάτι στο τραπέζι και ο ηχος με έκανε να κοιτάξω προς τα εκεί. Ένας φάκελος ήταν εκεί πανω και έγραφε το ονομα του Μιχάλη. <<τι είναι αυτο;>> τον ρωτησα και άφησα την σκούπα στην άκρη και πήγα κοντά στο φάκελο <<άνοιξε το και θα δεις μονη σου>>

Τον κοίταξα και διστακτικά άνοιξα το φάκελο. Είχε φωτογραφίες, πολλές φωτογραφίες. Εγώ, εγώ και ο Χρήστος. Είναι απο προχθές που ήρθε εδώ. Είχε κάθε μας κίνηση. Δεν το πιστεύω. Πως δεν καταλάβαμε τίποτα;

<<Τι εκανες με τον Χρηστο>> με ρωτησε ενω εγω ενιωσα μια στιγμιαια αδυναμία και έκατσα στην καρέκλα. <<Μυρτω;>> <<Που τις βρήκες;>> τον ρωτησα <<Πως εισαι;>> με ρωτησε εκεινος <<που τις βρήκες;>> τον ξαναρωτησα <<δεν ξέρω, μου τις έστειλαν σήμερα το πρωί>> <<μπορείς να φύγεις; Να με αφήσεις για λίγο μόνη μου;>> του το ζητησα σαν χαρη <<είσαι σίγουρη>> <<ναι!>> του ειπα <<αν χρειαστείς κάτι, πάρε τηλέφωνο>> ειπε και έφυγε. 

Πήρα το κινητό μου στα χέρια μου. Ήθελα να τον πάρω τηλέφωνο, να του το πω, αλλά μετά θυμήθηκα πως δεν έχω τον αριθμό του. Τι θα κανω; Πως θα τον πάρω τηλέφωνο; Στο νοσοκομείο! Σκεφτηκα

ΝΑΙ ΚΑΛΑ [2]Where stories live. Discover now