ΝΑΙ ΚΑΛΑ [2]

2.21

ΜΥΡΤΟΥΣ ΠΟΒ

ενας επιμονος σπαστικος χτυπος στη πορτα και την ελπιδα να με φωναζει απο εξω με εβγαλε απο τις σκεψεις μου. Ακομα δεν μπορω να το πιστεψω πως μετα απο τοσα χρονια ενιωσα τον Χρηστο και παλι κοντα μου. Ακομα δεν μπορω να πιστεψω οτι κοιμηθηκαμε μαζι...

Με αυτες μου τις σκεψεις βγηκα απο την ζεστη του αγκαλια και εβαλα το μαυρο νυχτικο μου για να καλυψω το γυμνο μου κορμί.

Ξεκλειδωσα την πορτα οσο πιο σιγα μπορουσα για να μην χαλασω το αγγελικο του υπνο. Βγηκα απο την πορτα και ημουν ευγνωμων που τελικα η ελπιδα ειχε φυγει. Την φωναξα για να δω που ειναι. <<εδω>> ακουστηκε η φωνη της απο την κουζινα <<τι εγινε μαμα και το χαμογελο σου φτανει μεχρι τον ουρανο;>> με ρωτησε ολο απορια <<τιποτα καρδια μου>> της ειπα και την αγκαλιασα

<<γιατί είχες κλειδώσει;>> με ρώτησε και με έπιασε απροετοίμαστη. Η αλήθεια είναι ότι Πότε δεν κλειδώνω την πόρτα του δωματίου μου οπότε φυσικό να της φάνηκε παράξενο. <<εε γιατί δεν είμασταν μόνες εχθες>> ήταν η μόνη δικαιολογία που μου κατέβηκε.  <<παρεμπιπτόντως, που ειναι ο χρηστος;>> με ρωτησε <<ο χρηστος;>> επανελαβα για να κερδισω λιγο χρονο και να σκευτω κατι <<εμμ στο σαλονι δεν ειναι;>> <<οχι>> <<μηπως εφυγε;>> ρωτησα χωρις να ξερω τι αλλο να πω ενω παραλληλα κοιταξα προς τον διαδρομο <<χωρις να πει τιποτα;>> ρωτησε χωρις να δείχνει να πιστευει την δικαιολογια της μαμας της <<τι να σου πω βρε αγάπ->> και η φωνή του Χρήστου απο πισω με διέκοψε 

<<Καλημέρααα>> είπε όλο χαρά <<Καλημέρα>> είπε η ελπίδα και τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και το ίδιο έκανα και εγώ Αλλά δεν έβλεπα κάτι περίεργο... ρούχα είχε, τίποτα περίεργο δεν είχε, όλα μια χαρά...

<<πουυ ήσουν;>> τον ρώτησε -σοβαρα- με μισοκλειστα ματια καθώς τον σκαναρε για άλλη μια φορά <<Στο μπανιο>> είπε ο Χρήστος καθώς με κοίταξε  <<μάλιστα >> είπε η μικρή και της έδωσα μια φρυγανιά με μέλι να φάει <<Πάω και εγώ να κάνω ένα ντουζ>> τους ενημέρωσα και τους δύο.

Μπήκα στην τουαλέτα και λίγο πριν βγάλω το νυχτικό μου νομίζω πως άκουσα το κουδούνι να χτυπάει. Έτρεξα να ανοίξω για να δω ποιος είναι. Δεν ήθελα να είχαμε τίποτα απρόβλεπτες συναντήσεις μεταξύ του οποίου είναι απ' εξω και του Χρήστου. 

Καθώς έτρεχα στο διάδρομο έπεσα πάνω στο Χρήστο ο οποίος είχε πεθάνει στα γελοία με την αντίδραση μου. Όταν έφτασα στην πόρτα πείρα μια βαθιά ανάσα και την άνοιξα. Ήταν η Καίτη, η μαμά της Παναγιώτας, της συμμαθητριας της ελπίδας. Την χαιρέτησα χωρίς να καταλαβαίνω τον λόγο που βρίσκετε εδώ στις 10 το πρωί... <<ήρθα για να πάρω την ελπίδα, για το sleepover>> ειπε και τοτε τότε θυμήθηκα. Η ελπίδα με ρωτούσε επί δύο εβδομάδες εάν μπορεί να πάει μέχρι που της είπα 'ναι'.

Η κόρη μου εμφανίστηκε από μέσα με την τσάντα με ροδάκια του σχολείου της. Βλέπω τα έχει ετοιμάσει όλα μόνη της, μπράβο της!

<<Γεια σου μαμά, τα λέμε!>> είπε και μου έδωσε ένα φιλί και έφυγε με την Καίτη. Πήγα πάλι στην τουαλέτα για να κάνω αυτό το μπάνιο που λέγαμε πριν. Μόλις μπήκα έβγαλα το μαύρο νυχτικό και το άφησα να πέσει κάτω. Μπλε μελανιές υπήρχαν σε όλο μου το σώμα. Κάθε φορά που ακούμπησα μια,  μια εικόνα από χθες το βράδυ ερχόταν στο μυαλό μου. Η καλύτερη βραδιά που έχω ζήσει τα τελευταία χρόνια... Καθώς σκεφτόμουν αυτά ένα χαμόγελο κάλυψε το πρόσωπο μου.

Ένα κεφάλι βγήκε από την κουρτίνα της μπανιέρες όπου και με τρόμαξε. Τον κοίταξα μέσα από τον καθρέφτη. Δεν είχα καταλάβει ότι ήταν και αυτός παρόν σε αυτό το μέρος... πήγε να πει κάτι Αλλά όταν συνειδητοποίησε ότι ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου απλά ήρθε κοντά μ και με αγκάλιασε από πίσω. Με κοίταξε και αυτός μέσα από το καθρέφτη καθώς μου ψιθύρισε "Σε αγαπάω" Η καρδιά μου έλιωσε για άλλη μια φορά και άρχισε να χτυπά πιο δυνατά και οι πεταλούδες στο στομάχι μου έκαναν πάρτι σαν τοτε. 

Γύρισα για να δω τα πράσινα του μάτια τα οποία έλαμπαν. Έφερε πιο κοντά τα πρόσωπα μας και ένωσε τα χείλη μας σε ένα αργο φιλί.

Όταν το οξυγόνο μας τελείωσε, διακοψαμε το φιλί μας και ενωσαμε τα κουτελα μας. Στο χώρο οι βαθιές μας ανάσες κυριαρχούσαν ασυγχρωνιστα. Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον στα μάτια.

Πώς άντεξα τόσα χρόνια μακρυά του; πως άντεξα τόσα χρόνια μακρυά από τα χάδια του; τα φιλιά του;

foulaaa