ΜΥΡΤΟΥΣ POV
Έχει περάσει περίπου ένας μήνας από τότε που η ελπίδα έσπασε το χέρι της και σήμερα θα παμε Θεσσαλονίκη να βγάλει το γυψο. Θα μπορούσαμε να πάμε και στο νοσοκομείο εδώ, αλλά η μικρή λέει δεν θέλει, θέλει να πάει βόλτα στη Θεσσαλονίκη γιατί είναι πολύ ωραία πολη.
Φτάσαμε κατά της 11 το πρωί και εγώ με την Ελπίδα και την μαρινα μπήκαμε μέσα στο νοσοκομείο ενώ ο Μιχάλης περίμενε στο αμάξι.
Πήγαμε στην ρεσεψιόν και μας είπαν που πρέπει να πάμε για να δούμε το γιατρό. Μπήκαμε σε μια αίθουσα με καρέκλες και περιμέναμε.
<<Ελπίδα Αναστασίου>> φώναξε η γιατρός το όνομα της και σηκώθηκαμε να την ακολουθήσουμε
<<Γεια σας>> <<Γεια σας>> χαιρερήσαμε και εμείς με την σειρά μας την γιατρό. <<Πως είναι το χέρι σου ελπίδα μου;>> <<νομίζω καλύτερα >> <<για να δούμε>>. Την εξέτασε λιγάκι και μετά φώναξε έναν άλλο γιατρό για να την πάρει και να την πάει στο ορθοπεδικό τμήμα του νοσοκομείου, στην αίθουσα που βγάζουν τους γυψους. Εμένα δεν με άφησαν να πάω μαζί της έτσι και κάθισα στη αίθουσα που πήγαμε πρώτα πρώτα.
ΕΛΠΊΔΑΣ POV
<<Γεια σου ελπίδα>> με χαιρέτησε ο ψηλός όμορφος γιατρός με τα πράσινα μάτια μόλις μπήκα σε ένα άλλο δωμάτιο. Βασικά, ουαου, θυμάται το όνομα μου! Νόμιζα θα το ξεχνούσε.
<<Γεια σας>> <<Τι κάνεις;>> <<Καλά είμαι, εσεις;>> <<Μια χαρά ευχαριστώ. τώρα ο γιατρός Αντώνης, θα σου κόψει το γυψο, δεν θα πονέσεις, ούτε καν θα το αισθανθείς, άρα δεν χρειάζεται να φοβηθείς, εντάξει;>> <<ναι>> είπα όλο σιγουριά. Δεν ξέρω γιατι, αλλά τον εμπιστεύομαι.
[...]
Οι γιατροί μου έβγαλαν το γυψο και μου έκαναν κάποιες εξετάσεις, που μου είπαν πως ήταν καλές. Έτσι ο γιατρός Χρήστος είπε θα με πάει στην αίθουσα που ήμουν πριν με την μαμά μου.
ΧΡΉΣΤΟΥ POV
Τώρα είναι η ευκαιρία μου να την ρωτήσω και να μάθω κάτι. Τώρα που κανένας γιατρός δεν είναι παρόν και δεν θα ακούσει τίποτα.
<<Με τους γονείς σου ηρθες;>> την ρώτησα γλυκά <<Ναι>> <<Και που ειναι;>> <<Ο μπαμπάς μου ειναι στο αυτοκίνητο>> <<Και η μαμά σου;>> <<Η μαμα μου, με περιμένει μέσα στην αίθουσα>> <<ωραια>>
Μόλις φτάσαμε η ελπίδα πήγε κοντά σε μια γυναίκα και την αγκάλιασε. <<Που είν->> <<στο αμάξι αγάπη μου>> της είπε γλυκά αυτή η κοπελα <<Γεια σας>> την χαιρέτισα και με χαιρέτησε και αυτή. <<όπως είπα και στην ελπίδα όλα είναι Καλα, αλλά πρεπει να προσέχει γιατί είναι ακόμα λίγο ευαίσθητο το κόκαλο>> <<μάλιστα, ευχαριστούμε πολυ>> είπε και πήρε την ελπίδα και εφυγαν.
YOU ARE READING
ΝΑΙ ΚΑΛΑ [2]
Teen Fiction• ΔΕΎΤΕΡΟ ΒΙΒΛΊΟ • - Και χωρίσαμε, βασικά μας χώρισαν! Μας χωρισαν οι βλακείες που κάναμε, πριν καν γνωριστούμε! Και χαθήκαμε, όχι επειδή το θέλαμε, αλλά επειδή έτσι έγινε. Τωρα; Τι κάνουμε; - -ΠΕΡΙΓΡΑΦΉ ΣΤΟ 1ο ΚΕΦΆΛΑΙΟ- 05 Ιουνίου 2018 - #26 εφηβι...