Murderous [COMPLETED]

12: Never been happy

What the fuck!? I blinked many times hoping na makikita ko siya ulit pero wala. Shit. Nababaliw na ba ako? Naghahallucinate na ako. Tang ina!

Nang tignan ko ang paligid ay nakita ko ang malawak na kagubatan. This must be behind the base kaya walang mafia ang nandito. Hm, this is a great chance to escape! Lumusob ako sa gubat na yun at naglakad ng naglakad. May nararamdaman akong presensya pero pawala-wala at di ko maidentify kung sino yun, kung lalake ba o babae, kung kalaban ba o hindi. Actually, this happened many times since last week. Kapag lumalabas ako ng base, feeling ko may nakasunod pero wala rin. Basta, pawala-wala yung presence niya.

Buti naman ay nakita ko na ang dulo ng gubat na toh! Kung hindi, di ko na alam pano makakabalik. Bigla namang umihip ang malakas na hangin kaya napapikit ako habang ang buhok ko ay sumasabay sa hangin. Ang sarap sa pakiramdam. Nang imulat ko na ang mata ko ay nakita ko ang isang magandang dagat. Para akong nasa island. Kaya pala mahangin.

Lumapit naman ako agad dun sa dagat at umupo. Grabe, who would've thought na may ganito sa likod ng base? Ang ganda. Hinubad ko ang boots ko at umupo kung saan ang abot lang ng tubig ay ang paa ko. Ang lamig ng tubig. Ang peaceful. But I hate it when it is peaceful and silent kasi napapaisip yung utak ko. And I'm thinking about Zico. At saka si Erin, I missed her.

Nang sa wakas ay medyo "stable" ang pagkakaramdam ko sa presensya nung sumusunod sakin ay agad kong pinakiramdaman kung saan ang position niya. Pagkatapos ay mabilis akong nakalapit sakanya at sinakal siya habang nakatutok sakanya ang baril ko. He's wearing a cap. Tss. So much for stalking me. "Sino ka at bakit mo ako sinusundan!?" Tinapik-tapik naman niya ang kamay ko, "it's me." Tinanggal niya ang cap niya at mismong katawan ko ang kusang lumuwag sa pagkakasakal ko sakanya hanggang sa hawak ko na ang kamay ko.

Nakatitig parin ako sakanya at gulat parin, di ko alam kung gulat rin ba ang expression ko pero gulat na gulat ako ngayon. "Z-Zico..." Nginitian naman niya ako and my heart skipped a beat, fuck! This is not good. "Hi, Zeyi" sabi niya. Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak ko at bigla ko nalang siyang niyakap at niyakap naman niya ako pabalik. "Where have you been!? I've been looking for you!" sermon ko sakanya nang maka-kalas na kami sa yakap namin. Naglakad kami papunta sa may dagat at umupo gaya ng pagkakaupo ko kanina dun. "I've been with you. Di mo lang ako maramdaman" sabi niya. It took me a minute bago magsink in ang sinabi niya sa utak ko. "All this time, that was you!?!?" Tumango lang siya kaya sinapak ko naman siya. I should've known, he can erase his presence.

Tahimik kaming nanunuod sa dagat nang marinig ko siyang tumawa ng mahina kaya napalingon ako sakanya. "What's funny?" tanong ko pero umiling lang siya habang nakangiti. Inirapan ko naman siya, tss! "Nothing. It's just that I'm happy I always get to see different expressions from you."

"What do you mean?"

"I saw you upset. I saw you smile. I saw you happy. I saw you laugh. I saw you feel relief. I saw you shocked. And I saw you blush."

Agad-agad naman akong napatingin sakanya ng nakakunot ang noo dahil sa huling sinabi niya. "I never blushed!" I said. I swear I never blushed in front of him. "Yes, you did. Nung saluin kita sa ring para kunin ang price ko." Again, it took me a minute bago marealize ang sinabi niya. "You're Kai!?!?" Tumawa naman siya at tumango. What the hell!? What a small world. "Wait, are you really from Incognit Clan?" tanong ko at nasilent naman siya tas umiling.

Tahimik naman ulit kami at pinanuod ang dagat. Bigla namang humangin ulit at napapikit ako dahil baka mapuwing ako. Nang imulat ko na ang mata ko ay napatingin ako kay Zico na nakatingin sakin. Bigla nalang akong nailang, "w-what are you looking at?" I asked defensively. Fuck, I stuttered! Ngumiti nanaman siya at umiling tas umiwas na ng tingin. "Para tayong nag-tanan sa isang isla noh?" Napatawa naman ako sa sinabi niya at ganun rin siya. Para kaming nastranded sa isang island. "Kamusta? Si Erin?" tanong ko at natigilan siya at napatingin sakin. He wants to tell me something na hindi ko dapat malaman. That's what his eyes are telling me. "She's fine. She, no, we thought you're dead."