Murderous [COMPLETED]

22: Farewell

XAIZEYI

"Zeyi!!" Teka, ba't nandito si Papa at Ryu? Niyakap ako ni Papa nang mahigpit, "you really did what's good for the clan" sabi niya. Ba't nandito ako sa base? Nagulat naman ako nang biglang mawala si Ryu at Papa hanggang sa lahat na naging black ang paligid, nasan ako!? "Zeyi!" Inikot ikot ko ang paningin ko para hanapin ang pinanggalingan ng pamilyar na boses na yun pero wala. "Zeyi!!" Naramdaman kong napaupo ako. Shit. Panaginip lang pala.

Pagkatapos ng realization ko, dun ko lang napansin ang dullness ng kwartong kinalalagyan ko. At biglang bumilis ang tibok ng puso ko. No way. It can't be!! "Zeyi." Napatingin ako sa nagsalita at dun ko na naconfirm. Tang ina!!

***

Niyakap niya naman ako agad habang ako ay gulat parin sa presensya niya at sa kinalalagyan ko ngayon. "I knew you were alive!!" sabi niya tas kumalas sa pagkakayakap niya sakin. Gumalaw naman ako para tumayo kaso di ko lang rin natuloy dahil sa mahapdi na naramdaman ko sa may hita ko. Fuck!! Where did this wound come from!?!? Ano bang nangyare??!? Ba't ako nandito!?!?! "Teka, jan ka lang, dadalhan nalang kita ng pagkain" sabi niya at umalis na. Di ko siya pinansin dahil masyadong gulat ang utak ko ngayon. Paano ako nakabalik dito sa kulungan!?! Tang ina!! This is bad. Sasabihin na sana namin sa lahat ang tungkol samin tapos nabalik ako dito!?! Bullshit!! Paano ba kasi ako nabalik dito!?!?

"Hey, walang ginagawang masama ang pader sayo!" Napatingin ako sa taong nagsalita at nakita ko si Steven sa pintuan ng selda ko. Binalik ko naman ang tingin ko sa pader at halos mabutas na yun. Siguro ilang suntok ko pa dun ay aabot na ang kamao ko sa kabilang selda. Whatever. "What are you doing here?" Pumasok siya at umupo sa kama habang ako ay nakaupo sa sahig habang nakapatong ang braso ko sa tuhod ko. "I knew you were alive. You're that girl I bumped with at the mall right?"

Tinignan ko siya ng masama, "seriously? You can say that to me right now!?! That's what you're gonna ask to me!?!?" Yumuko ako ulit habang nakasabunot ang dalawa kong kamay sa buhok ko. I can't stay here! Ayoko. Ayoko nang makulong. Gusto ko nang bumalik kay... "Tell me, paano ako nakabalik dito?" frustrated na tanong ko sakanya. "Hindi ko alam pano pero may nagreport sayo na nasa isang park ka daw and we found you there, sugatan."

Park? Why would I go to a park? Wala akong naaalalang pumunta ako sa park! The only thing I remember was my first kiss with Zico. Then we slept and the next morning I was... What the fuck!?!? "Hey, Zeyi! Stop that!" Dun ko na narealize na nabutas ko na yung pader. "Fuck." Tumayo ako at inayos ang sarili ko. "Get out" sabi ko sakanya. Tumayo siya at lumapit sakin. Hinawakan naman niya ang magkabilang balikat ko at tinignan ako sa mata habang ako naman ay takang nakatingin sakanya. "Zeyi, I can help you. Just let me---" Tinabig ko ang magkabilang kamay niya at nahiga ako sa kama ko. "I don't need a fucking help. So just get the hell out of here" cold kong sabi habang nakapikit. I really need to think kung paano at bakit ako napunta dito.

Nang maramdaman kong wala na siya sa selda ko ay dinilat ko na ang mata ko at napatitig sa kisame ng napakadilim kong selda. Nakabalik ako dito dahil nareport ako at kilala ko kung sino yun. Pero ang tanong, bakit niya ako gustong ibalik sa kulungan?

Teka, oo nga pala!! Yung 'thing' na sinasabi ni Tita Riel noon!!! Napaupo naman ako agad ar ginala ang tingin ko sa selda ko. Saan nga ba niya tinago? Di kayo nawala na yun dito? This is still my cell, I can tell pero nilinis kaya nila toh? I mean, it's more than 4 years already. Hanapin ko nalang, malay mo nandito pa yun pero seriously, saan tinago ni Tita Riel? If I were Tita Riel, where would I hide such thing?