TÖRE

37. BÖLÜM

Hakan'ın ağzından:

Bir süredir yaklaşık 3 aydan beri komadaydım ve 3. Aydan sonra uyanmıştım uyandığımdan kimsenin haberi yoktu ve ailem beni koma da sanıyordu ki ama ben gerçekte hayattaydım. 1 ay boyunca ailemi takip ettim. Annemi, babamı, Dilan'ı, Mirza abimi, ve en çok da ben komadan sonra dağılan karım Aylin'i takip ettim. 

Haberlerini alıyordum Aylin'in yemekleri az yiyor ve direk odasına gidip yatıyordu. Son 1 ayda başlayan hazırlık beni kuşkulandırmıştı çünkü bizim evde hazırlık vardı. 

Öğrendiğim de ise Aylin'i benim kuzenim olan Baran'la evlendireceklermiş ve ben bunu öğrenince ortaya çıkmaya çalıştım ama yapamamıştım çünkü eğer ortaya çıkarsam ne zaman uyandığımı felan soracaklardı sustum ve öylece olanları izledim.

1 haftaya yaklaşık olanları izlediğim de bugün imam falan vardı konakta ve yerde imam'ın karşısında Baran vardı ve sonra aşağıya Aylin indi ve o an içim acımıştı o güzel yüzü solmuş sırma saçları kabarmıştı yüzü de hiç gülmüyordu. Neyse sonra imam nikahı kıyıldı ve Aylin direk odaya çıktı onun ardından da kuzenim dediğim Baran iti de yukarı çıktı. Sonra 5 dakika bekledim ve gizlice konağa girdim ve odaya çıktım odanın kapısı açtım ki bir baktım Baran iti Aylin'e saldırıyordu.

Aylin: Hakan.

Ben: Aylin.

Hemen Baran itini alıp baya elimde dövdüm yüzü gözü kan içindeydi.

Ben: Haberini aldım karıma nasıl dokundun anlat bana nasıl ona bağırırsın ha.

Yüzüne karnına tekmeler attım ve yere attım. Aylin korkudan hiç yerinden kalkamamış ve ağlıyordu hemen yanına gittim. Sarıldım.

Ben: Tamam ağlama artık geçti sana zarar veremez artık. Verirse kafasını koparırım. Bak geldim.

Aylin: Hakan ben çok korktum bana evlenme demiştin ama zorla evlendirdiler ve bana bana saldırıyordu ve-

Ben: Bir şey yaptı mı sana dokundu mu?

Aylin: Hayır yapamadı sen geldin.

Ben: Tamam bekle kıyafet alayım sana sonra buradan gidiyoruz.

Dolaba gittim ve Aylin'e beyaz olan bir elbise verdim ve giyinmeye başladı. Bende dolaptakileri çantaya katmaya başladım. Sonra her şeyi hazırladıktan sonra Baran itine bir tekme daha attım ve bayılmıştı. Aylin oğlumuzu aldı. Aylin'in elinden tutup aşağıya indim ve herkes şaşkın şaşkın bakıyordu çünkü benim hayatta olmadığını bildikleri için.

Ali baba: Oğlum.

Ben: Bana oğlum deme artık ben senin gibi babanın taa ........... Yazıklar olsun ben sizi izledim 1 ay ne olduklarınızı benim babam öyle bir şey yapmaz dedim karıma iyi davranır elini sıcak sudan soğuk suya sokmaz dedim ama yanılmışım. Hele hele sen sus anne sen de bittin benim için sen benim emanetime sahip çıkacağın yerine itip kalktın Aylin'i.

Dilan: Abi.

Ben: Dilan.

Dilan: Abim.

Dilan koşarak yanıma geldi ve sarıldı. Bende sımsıkı sarıldım.

Dilan: Abi seni çok özledim çok şükür Allahım seni bana gösterdi abim.

Ben: Canım. Hadi hazırlan seni de götüreceğim buralardan okutacağım seni de. Bunların yanında köle olmanı istemiyorum.

Ali babam: Dur hele oğul nereye götürürsün kızımı onun yani benim yanımdır.

Ben: Hiç de bile onun özgür olmasını istiyorum onun da bizim gibi berdele gitmesini istemem onu sizin elinize bırakmam hadi Dilan git kıyafetlerini al da gel.

Dilan: Tamam abi.

Mirza abi: Nereye gidiyorsunuz Hakan?

Ben: Uzaklara abi buradan çok uzaklara. Artık ben burada durmam ağalıkta sizin olsun.

Sonra Dilan kıyafetlerini hazırlamış ve benim yanıma geldi.

Dilan: Hazırım abi.

Ben: Tamam hadi arabaya binin geliyorum. Aylin hadi sende.

Aylin: Tamam.

Aylin ayağa kalktı ama başı döndü geri oturdu ve onda gözlerini kapattı.

Ben: Aylin. Kalk Aylin.

Dilan: Abi hastaneye gidelim.

Ben: Tamam arabayı aç hemen. Aylin'e bir şey olursa hiç birinizi yaşatmam anladınız mı?

Hemen konaktan çıktım ve arabaya binip hastaneye yola çıktık ve kısa süre sonrada vardık.

Ben: Sedye acil sedye!

Doktor: Neyi var hastanın?

Ben: Bilmiyorum birden başı döndü ve gözlerini kapattı.

Doktor: Hasta bayılmış.

Sonra odaya götürdüler ve muayene etti Doktor bende dışarıda bekliyordum. O anda Doktor çıktı.

Ben: Neyi var Aylin'in?

Doktor: Aylin hanım açlıktan bayılmış ve sağlıklı beslenmiyor bir kaç aydan beri çok dikkat etmesi gerekiyor çünkü açlıktan bazen bayılabilir.

Ben: Peki sağ olun ne zaman uyanır?

Doktor: Birazdan uyanır Aylin hanım ondan sonra çıkabilirsiniz geçmiş olsun.

Ben: Sağ olun Doktor bey.

Sonra bekledik ve Aylin uyandı ve hastaneden çıktık. Arabaya bindik ve Aylin'i arkaya oturtturdum çünkü oğlum her an acıkabilir ve Aylin de rahatlıkla arkada emzirebilirdi. Birden Aylin'in aç olduğu aklıma geldi ve yoldan bir kaç bir şey aldım ve Dilan ve Aylin yedi. Oğluma da hazır mama almıştım Aylin aç olduğu için sütü olmayabilirdi.

Aylin: Hakan.

Ben: Efendim.

Aylin: Nereye gidiyoruz?

Ben: Uzaklara gidiyoruz Mardin'den uzaklara. Dilan telefonunu ver.

Dilan: Almadım ki abi.

Ben: Sen de var mı telefon Aylin?

Aylin: Hayır yok odada kaldı. 

Ben: Peki tamam o zaman söylüyorum ve İstanbul'a yeni hayat kurmaya gidiyoruz.

Dilan: Bu çok güzel bir haber abi İstanbul'a gitmek benim hayalimdi.

Yeni hayat bizi bekliyordu şimdiden başlamıştık İstanbul'a gitmeye...

SONU MUTLU BİTEN BİR BÖLÜM OLDU SİZİ KIRAMADIM VE BUGÜN ATMAYA KARAR VERDİM. VOTE VE YORUM LÜTFEN İYİ GÜNLER GÖRÜŞMEK ÜZERE ARKADAŞLAR. SİZLERİ SEVİYORUM...