HIM & I [VOLTOOID]

Hoofdstuk 9

Ik zat thuis en was bezig met een van mijn nieuwe schilderijen. Ik probeerde een stil leven na te schilderen, een van mijn kwaliteiten. De rust die ik voelde hoe mijn penseel over het doek streek was meer dan welkom. Mijn hoofd en gevoelens waren op hol geslagen. Het rare gedrag van Silvestre en dan was er Juan. De prachtige Juan. Ik voelde hoe mijn hand van het doek zakte en ik keek naar buiten. De zon ging langzaam onder en de lucht was prachtig roze. Het deed me denken aan de zonsondergang die ik met Juan had bekeken op onze date. Ik raakte mijn lippen aan en dacht weer aan onze zoen. Ik had wel eerder gezoend maar dat was niks geweest. Rondjes draaien als een wasmachine en vooral heel nat. Maar met Juan was het anders, passievol en zacht.

Ik schrok op uit mijn gedachten toen ik wat tegen mijn raam hoorde tikken. Ik liep naar het raam en schoof deze omhoog. Beneden zag ik Juan staan met zijn verdomde grote grijns. Ik droeg mijn overalletje met een wit shirt eronder die bevlekt was met verf. Mijn haar zat in een warrige knot met wat babykrulletjes weggestopt onder een bandana. Niet bepaald mijn charmantste outfit.

"Wat doe jij nou hier," zei ik verbaasd.

"Ik moest je zien. Oh Mia, oh Mia, ik ben het jouw Spaanse Romeo."

Ik begon te lachen toen hij Romeo na deed en zich op een knie liet zakken en zijn armen de lucht in stak.

"Stiekem zag je gewoon dat de auto van mijn ouders weg was en dacht je van hey, dit is mijn kans!"

Hij stond op en deed zijn handen in zijn zakken. Hij haalde nonchalant zijn schouders op en zei: "Heel misschien."

"Ik kom naar beneden om de deur voor je open te doen, dan hoef je niet naar boven te klimmen."

"Doe dat maar, maar ik had ook wel voor jou naar boven geklommen, prinses."

Ik lachte en rende naar beneden. Ik opende de deur en Juan liep meteen naar binnen en tilde me op.

"Mijn op blote voeten lopende verf besmeerde prinses, wat zie je er toch mooi uit," gromde hij in mijn nek en zocht vervolgens mijn lippen. Nog steeds hield hij me vast terwijl onze lippen samen kwamen en onze tongen weer bekend werden met elkaar. Hij hield mij stevig vast en mijn benen klemde zich om zijn heupen. Hij drukt me tegen de muur ter ondersteuning en onze zoen werd afgebroken omdat hij mijn nek begon te kussen.

"Je bent zo mooi en je smaakt zo lekker, Mia."

Ik antwoordde niet maar woelde door zijn haar terwijl hij mijn lippen weer zocht. Na onze zoen zette hij mij weer neer.

"Ik ben wel benieuwd met welk schilderij je bezig was," zei hij en hij knipoogde.

"Het is niks bijzonders, ik ben gewoon wat aan het oefenen," begon ik en liep langzaam de trap op. Ik voelde en tikje op mijn billen en keek Juan streng aan.

"Ik kon het niet helpen," zei hij terwijl hij onschuldig probeerde te kijken en zijn schouders ophaalde. Ik rolde met mijn ogen en liep verder richting mijn kamer. Juan kwam binnen en zijn mond vormde een o.

"Wauw, Mia," bracht hij uit. Ik merkte dat ik wat verlegen werd. Mijn kamer was niet de meest typische meidenkamer. Overal hingen schilderijen of lagen deze en ik had een ezel in de hoek staan met mijn nieuwe schilderij. Verder hingen overal planten en was mijn bed van hout. Juan liep langs de schilderijen en bekeek ze allemaal zorgvuldig, een voor een. Ik beet op mijn nagel en was benieuwd wat hij ervan vond. Naast mijn ouders had nog nooit iemand iets van mijn kunst gezien. Op school had ik altijd matig gepresteerd en niet mijn best gedaan tijdens beeldende vorming omdat ik er niet uit wilde springen. Zo overleef je de middelbare school. Nadat hij alles had bekeken draaide hij zich om en zei: "Je hebt echt talent, dit ziet er zo mooi uit! Waarom doe je hier niks mee?"