HIM & I [VOLTOOID]

Hoofdstuk 16

Het enige wat ik nog kon doen was hem volgen, het was alsof hij de enige persoon nog op de wereld was. Ik was alles en iedereen vergeten en het enige wat mij nog bewust maakte van de wereld om mij heen was de hand van Silvestre die de mijne stevig vast hield. Hij had me mee naar buiten genomen, onze jassen gehaald bij de garderobe en mij meegevoerd. Het enige wat ik kon doen was met hem mee gaan. Ik wilde bij hem zijn. Hand in hand nam hij me mee naar het park dat in de buurt was. We waren alleen en vanaf de Buuren hadden we al niks meer tegen elkaar gezegd. Maar er hing wel een opgewonden sfeer. Er ging iets gebeuren, er was iets met ons. Iets tussen ons wat anders was dan normaal.

Midden in het park stond een fontein en Silvestre nam plaats onder een boom. Met zijn hand tikte hij op de plek naast hem. Langzaam zakte ik door mijn knieën en nam plaats naast hem. Hij sloeg zijn arm om mij heen en trok mij dicht tegen zich aan. Mijn hoofd legde ik tegen zijn borst aan. Ik voelde zijn hartslag, hij ging snel.

"Je doet wat met me, Mia. Je maakt me gek, gek van verlangen, je maakt me gewoon zo fucking gek. Ik wil je nooit meer met een andere jongen zien. Ik wil dat je van mij bent."

"We hebben geen relatie, Silvestre. Ik ben vrij om te doen wat ik wil," zei ik zachtjes. Hij verbrak de knuffel en zette me neer zodat hij mij gewoon aan kon kijken.

"Ik wil dat jij de mijne wordt."

Ik keek hem aan en probeerde in het donker zijn gezichtsuitdrukking te ontcijferen. Hij leek echter bloedserieus. Dit kon niet zo zijn.

"Je maakt een grapje."

"Integendeel, ik ben heel serieus."

"We kennen elkaar amper," bracht ik hakkelend uit. "We hebben alleen maar ruzie gehad. Je weet bijna niks van mij persoonlijk. Je weet niet..."

Mijn rant werd onderbroken omdat Silvestre mij ruw zoende. Gelijk was ik alles wat ik wilde zeggen gelijk vergeten en ging er mee in op. Na een korte tijd verbrak hij de zoen en we keken elkaar hijgend aan.

"Je kan niet ontkennen dat je de spanning niet voelt tussen ons. Dit wat wij hebben is het begin van iets, iets moois! Wil je dan niet kijken waar het heen gaat?"

Ik was verscheurd. Tuurlijk voelde ik de spanning, die was niet te missen. Maar misschien maakte hij een grap, deed hij het alleen maar voor de seks. Hij kon elk meisje krijgen en waarom dan mij? En Juan. Ik kromp ineen door de gedachte daaraan. Hij was nog niet eens zo lang weg en ik zoende al met zijn beste vriend. We hadden dan geen relatie maar er was wel wat tussen ons. We waren al een paar weken aan het daten. Ik wist het niet meer.

"Ik," begon ik. Silvestre keek mij vragend en hoopvol aan. "Ik weet het niet, Silvestre. Ik weet niet of je serieus bent en ik weet het niet met Juan. Het is te veel."

Ik stond snel op en maakte aanstalten om weg te gaan. Ik deed mijn handen in mijn haar en sloeg een gefrustreerde kreet.

"Ik weet het gewoon niet, Silvestre. Ik weet niet of ik je kan vertrouwen. Ik wil gewoon niet mijn hart gebroken hebben. Juan had mijn hart kunnen breken als we nog wat langer samen waren geweest. En dat, dat beangstigt mij."

Nattigheid voelde ik op mijn wangen, de tranen begonnen te stromen. Ik draaide me om en begon weg te lopen, terug naar de Buuren en terug naar Eve.

"Mia wacht nou!" hoorde ik achter me. Ik ging steeds sneller lopen maar hij had mij zo ingehaald. Hij greep mijn hand en ik kwam tot stilstand.

"Mia," smeekte hij.

"Laat me los," snikte ik. "Laat me los, ik wil rust. Ik wil na kunnen denken."

"Kom hier, Mia. Ik kan je helpen, je vasthouden. Laat me je helpen."

Ik hoorde zijn stem stokken.

"Ik zie dat je je kut voelt en ik wil ervoor je zijn. Mia..."

"Breng me naar Eve, ik moet nadenken," fluisterde ik. "Als ik mezelf weer bij elkaar heb geraapt zal ik je laten weten hoe ik me voel over ons, over wat er tussen ons aan het ontstaan is."

Hij zei niks, het enige wat hij nog deed was knikken. Ik zag dat hij duidelijk ook emotioneel was.

"Kom, we gaan."

Alleen zat ik op mijn kamer. Gisteren, of nou ja vanochtend heel vroeg, was mijn gesprek met Silvestre geweest. En dan ook nog onze zoen. Mijn plan was om weer te gaan schilderen maar er kwam niks. Ik wist niet wat ik voelde en wat ik wilde. Ik keek weer naar het schermpje van mijn telefoon waar het gesprek nog open stond met Juan maar er was nog steeds niks.

"Verdomme, Juan," prevelde ik. Ik keek naar het icoontje om te bellen en besloot hem aan te klikken. De telefoon ging over, en nog een keer en dit bleef zich herhalen totdat er stond: niet beschikbaar. Ik smeet mijn telefoon door de kamer. Juan had nu alweer een tijdje niks laten weten, hoe kon hij dat nou doen? Hij heeft zich gewoon volledig afgesloten. Silvestre had ik ook niet meer gesproken nadat hij me had afgezet bij de Buuren. Ik wist gewoon niet meer hoe of wat.

Het lege doek gaf mij de kriebels en ik doopte mijn kwast in de verf en smeet het boos tegen het doek aan. En dat voelde bijzonder goed. Ik deed het weer en smeet er nog meer tegen aan. Ik zette mijn box aan en gooide de muziek hard en begon met verf te smijten tegen het doek. Kleur na kleur vloog door de lucht. Mijn handen werden besmeurd en ik wreef woest over het doek. Mijn haar hing wild en ik veegde het ruw uit mijn gezicht, verf op mijn gezicht achterlatend.

"FUCKING HELL," schreeuwde ik en gooide met nog meer verf naar het doek.

Toen ging de deur open en zag ik daar mijn moeder staan. Haar mond viel open en ze keek van mij, die onder het verf zat, naar het alle spetters op en rond het doek. Ik stond daar dan, nahijgend onder het verf in de keiharde rock muziek. Ik zette de muziek uit en wachtte tot mijn moeder wat ging zeggen.

"Eh Mia, er is een brief voor je. Ik leg hem hier wel even op het kastje dan kan je hem later zelf lezen."

Ik knikte en keek wat onwennig naar beneden.

"Gaat het wel?" vroeg mijn moeder bezorgd.

"Het gaat prima."

Mijn moeder reageerde niet en deed de deur van mijn kamer zachtjes dicht. Ik liep naar de brief om te kijken waar het vandaan kwam maar het enige wat erop stond was mijn adres en mijn naam. Het handschrift kwam me maar al te bekend voor. De brief was van Juan.

Lieve lezers,

2 hoofdstukken op een dag???? Hoe leuk is dat! Wat vinden jullie ervan?

Vergeet niet te stemmen!

X

E