HIM & I [VOLTOOID]

Hoofdstuk 10

Vanavond werd een van de zwaarste avonden van mijn leven. Olivier kwam eten. Olivier fucking Zijlstra, de holbewoner die Eve mee had gesleept naar zijn hol om haar daar te verorberen. Olivier de klootzak die kneiter hard een bal tegen mijn kont had gegooid bij gym. Die jongen zou nu bij mij komen eten. Voor hem en zijn familie moest ik me nu netjes aankleden. Ik had mijn zwarte leren rok aangedaan met daarop een zwarte coltrui met een kort mouwtje. Daaronder had ik mijn hakken aan. Vrij basic maar wel netjes. Ik keek nog een keer in de spiegel en haalde diep adem. Ik zou me vanavond niet door Olivier op de kast laten jagen. Het was een belangrijke avond voor mijn moeder. De moeder van Olivier was een van de bazinnen van het bedrijf waar ze werkte en dus iemand die ze te vriend moest houden. Dus had ze me op het hart gedrukt dat ik me moest gedragen en mijn wrok tegen Olivier maar even aan de kant moest zetten. Ik werd opgeschrokken uit mijn gedachtes door de bel die door het hele huis schalde. Het was zover. Ik haalde nog even flink adem en liep de trap af. Mijn moeder opende de deur en ik bleef achter haar staan bij de trap. Snel toverde ik een stralende lach op mijn gezicht. De ideale dochter, dat zou ik vanavond zijn. Als eerst kwam de moeder van Olivier binnen, een gezette vrouw met kort blond haar en mooie groene ogen die sprankelden. Het was wel duidelijk dat Olivier de ogen van zijn moeder had.

"Welkom Linda! Dit is mijn prachtige dochter Mia," zei mijn moeder met een brede lach. Ik stak mijn hand uit en we schudden elkaar de hand.

"Wat leuk je te ontmoeten, Mia!"

"Insgelijks," zei ik met mijn meest stralende en neppe lach. Dit was namelijk de moeder van een walgelijk wezen.

Achter haar kwam haar man aan. Een man met kort zwart haar en donkerbruine ogen. Het was voor een man van middelbare leeftijd een hele knappe man. Het enige was dat hij wat wankel leek. Dit werd bevestigt doordat Olivier hem ondersteunde aan de ene kant en hij met de andere arm op een stok steunde. Olivier zijn groene ogen ontmoette de mijne en ik hield zijn blik heel even vast. Ik zag rond zijn mond een voorzichtig lachje vormen. Niet eens een heel onvriendelijk lachje. De man stelde zich eerst voor aan mijn moeder en kwam daarna naar mij toe terwijl hij nog steeds werd ondersteund door Olivier.

"Stan, aangenaam kennis te maken met je Mia. Ik had al wat dingen over je gehoord van Olivier," zei hij en knipoogde en stak zijn hand uit. Deze schudde ik natuurlijk en was best wel verbaasd om te horen dat Olivier het over mij had gehad thuis.

"Ik hoop alleen maar goede dingen," zei ik en wierp een snelle blik op Olivier maar zijn blik verraadde niks. Alleen zijn groene ogen schitterden.

"Zeker," zei Olivier zijn zware stem en zijn ogen vonden de mijne. Zijn blik was nu wat intimiderend en ik wendde mijn blik af.

"Zullen we gaan zitten? We hebben een aantal heerlijke gerechten!"

"Dat klinkt super!" zei Linda en zo bewoog iedereen zich richting de eetkamer.

Het etentje viel eigenlijk nog best mee. We zaten met zijn zessen aan een ronde tafel, waarbij ik naast Olivier en mijn moeder zat. Er heerste een gezellige sfeer, er klonk gelach en er was lekker eten. Olivier was niet zo aanwezig als dat hij op school was. Hij gedroeg zich normaal en maakte hier en daar wat grapjes die een keer niet gemeen waren. Wat me ook opviel was hoe hij zijn vader hielp, hij had wat aan zijn heup waardoor het lopen wat moeilijk ging. Olivier ondersteunde hem waar nodig. Het gesprek aan tafel ging over van alles, over school over werk maar ook over het leven in ons kleine stadje. Maar de hele avond vond ik het moeilijk te bevatten dat een geheel andere Olivier nu naast me zat dan de klootzak van de school. Hij merkte dat ik af en toe naar hem zat te kijken waarbij ik een klein lachje ontving waarna ik mijn hoofd snel afwendde. Alle borden waren leeg na de overheerlijke tiramisu die we net ophadden. Dus ik besloot maar weer de perfecte dochter uit te hangen en de tafel af te ruimen. Mijn moeder wilde al opstaan om me te helpen maar ik hield haar tegen.

"Ik doe het wel, ook de afwas! Dan kan jij gewoon lekker blijven zitten."

Mijn moeder straalde en ik kreeg een goedkeurende blik van mijn vader. Ik ging snel weer verder met alle borden verzamelen.

"Ik help je anders wel."

Ik keek verbaasd op om te zien dat Olivier me begon te helpen.

"Oh dat hoeft niet hoor," zei ik. Dan zou ik samen met Olivier zijn en waarschijnlijk kwam dan zijn ware aard weer naar boven en daar had ik geen zin in.

"Ik sta erop," zei hij met een stralende lach die niet eens gemaakt leek. Zo ruimden we dus samen de tafel af om vervolgens naar de keuken te gaan.

"Wil je liever wassen of drogen?" vroeg ik. Mijn stem klonk wat hard. Er hing een ongemakkelijke sfeer maar Olivier had hier duidelijk geen last van.

"Ik droog wel."

Hij stroopte zijn blouse op waarbij zijn spierballen duidelijk beter te zien waren. Jeetje, die armen! Ik kon mijn ogen niet afwenden totdat ik merkte dat hij doorhad dat ik staarde dus wendde ik snel mijn ogen af. Ik probeerde me maar te focussen op het afwassopje dat ik aan het maken was. Er hing een ongemakkelijke sfeer. Ik vertrouwde hem niet, hij was zo anders dan normaal op school. Hij leek wel bipolair.

"Dus," begon hij terwijl hij een van de borden aan het afdrogen was.

"Dus," zei ik om hem te plagen.

"Hoe zit het tussen jou en Juan?"

Hij duwde plagerig tegen mijn schouder.

"Waarom wil je dat weten? Zodat je me daarna af kan maken met je dagelijkse dosis kut opmerkingen?"

Ai, dat was niet hoe ik het eigenlijk wilde brengen. Ik zag dat het hem wat deed want hij wendde gelijk zijn blik af.

"Ik ben niet altijd een klootzak, Mia. Soms moet je een bepaalde houding aannemen om de middelbare school te overleven. Net zoals wat jij doet."

"Hoe bedoel je zoals wat jij doet?" vroeg ik verontwaardigd.

"Duidelijk ben je een creatief persoon, ik zie namelijk nog wat verfresten aan je handen."

Snel keek ik naar mijn handen en hij had gelijk, er zaten nog wat rode en blauwe verfresten.

"En verder, kijk naar hoe je je nu kleed. Die kleine dingen als je accessoires, die gouden details en je outfit, je kan je duidelijk beter kleden dan het simpele wat je naar school draagt. Dus je wilt duidelijk niet opvallen."

Ik wist niet precies hoe ik hierop moest reageren. Dat hem dat allemaal was opgevallen. Ik keek hem aan en zag een vriendelijke lach. Misschien was hij zo erg nog niet.

"En dan is er natuurlijk ook nog het feit dat je met Juan Riverdez date. Dat is wel erg middelmaat, je verdient veel beter dan hem."

"Hoezo?" zei ik verontwaardigd.

"Hij is waarschijnlijk niet verliefd op je. Dat is hij nooit."

Ik reageerde niet. Eerst had Silvestre mij gewaarschuwd en nu Olivier. Maar misschien was het nu wel oprecht. Dat zou een keer kunnen.

"Misschien vindt hij me wel echt leuk," zei ik simpelweg.

"Misschien maar dan alsnog. Je verdient beter."

En daarmee was de kous af en ook de afwas. Ik draaide mij om en keek Olivier recht in zijn prachtige groene ogen aan.

"Je bent helemaal zo erg nog niet. Als je zo op school had gedaan had ik je waarschijnlijk wel gemogen. Waarom ben je daar dan zo anders?"

"Je mag niet zwak lijken. Alles om niet op te vallen."

Hij legde de theedoek neer en liep richting de deur om naar de eetkamer te gaan. Hij draaide zich nog heel even om.

"Jij ben ook zo erg nog niet, Mia."

Toen verdween hij om de hoek met zijn verdomde grijns en die prachtige groene ogen.

Lieve lezers,

Olivier blijkt toch anders te zijn dan we dachten! Wat vinden we van hem? En denken jullie dat Juan te vertrouwen is?

Ik was gisteren de hele dag werken en compleet vergeten om het nieuwe hoofdstuk erop te zetten maar hierbij het nieuwe hoofdstuk!

Kleur dat sterretje als je het weer een leuk hoofdstuk vond <3

X

E