"Сайн уу? Даниел" гэсээр Хэжин над руу хархад би гайхсан царайтай над толгой сэгсэрлээ.
"Манайх энэ хавьд болохоор сургууль руу явж байх замдаа Сонуг хараад хүрээд ирлээ" гээд Сонуруу хархад Сону
"Хамтдаа сургууль руу явахад дургүйцэхгүй биздээ 2 оо" гэсээр бид 2 луу хархад бид бие бие рүүгээ харсаар
"Зүгээрээ зүгээр, бололгүй яахав" гэцгээхэд тэд инээсээр түрүүлж алхахад Хэжин надруу "амжилт" гэсээр урагшаа "убба" гэсээр яваад өглөө.
Надаас илүү энэ 1 юм нь чухал болсон юм биздээ. Яаж намайг энэ эвгүй нөхцөл байдал дунд түүнтэй үлдээж чадав аа гэж бодсоор явж байтал.
"Сайхан амарсан уу? Минхи" хэмээн Даниэл хажууд минь алхаж эхэллээ
"Тиймээ сайхан амарсан" гэхэд тэр
"Сайхан амарсан бол болоодоо" гэхээр нь
"Танайхыг энэ зүгт байдаг гэж мэдсэнгүй" гээд асуучихлаа.
Угаасаа асуумаар санагдаад байсан юм. Асуухгүй бодоод байх бас хэцүү биз дээ.
"Тиймээ энэ зүгт орой дүүгээ дугуйлангаас нь тосдог юм л даа" гэв
"Чи дүүтэй хэрэг үү" гэхэд нүд нь томорсоор
"Юу нөгөө ү-үе-эл дүү маань" гэв
"Яагаад сандраад байгаа юм"
"Сандарсандаа бишээ зүгээр л яг байцаалтанд орж байгаа юм шиг санагдсан юм" гэхэд нь санаа зовон
"Уучлаарай"
"Зүгээрээ харин ч найз охиндоо хардуулж байгаа юм шиг гоё байсан" гэх нь тэр
"Юугаа яриад байгаа юм бэ" гэсээр түрүүлээд алхаад Сону Хэжин 2ын хажууд очиход тэр
"Юу вэ ичээд байгаа юм уу" гэсээр араас ирлээ.
"Бүгдээрээ амралтын өдрөөр салхинд гарах уу" гэсээр Сону бидэн рүү харсаар асуухад Хэжин
"Тэгье л даа убба тэгье тэгье ёстой гоё санаа байна" гэсээр үсэр ч дэвхцэж эхэлхэд Даниел
"Энэ амралтын өдрөөр гэвэл би амжихгүй байх" гэхэд Хэжин
"Яагаад вэ" гэсээр хошуугаа унжуулахад Даниел
"Тэтгэлгийн ярилцлагатай болохоор" гээд инээв
"Аа тэгвэл дараа долоо хоногт байвал ямар уу?" гэсээр бид хоёр луу хархад Даниэл
"Яахав болох л юм"
"Дараа 7 хоногт би чадахгүй л дээ" гэсээр тэдэн рүү хархад Хэжин
"Яагаад вэ? Энгэсээр байтал хүйтэрлээ шүү дээ хойшлуулж болохгүй юм уу?" гэсээр над руу хархад
"Чадахгүй ээ дараа 7 хоногт тэр өдрүүд эхлэнэшдээ" гэхэд Хэжиний царай хувиран
"Тэгвэл болохгүй юм байна" гэсээр уучлалт гуйсан царай гаргахад би өөдөөс нь инээмсэглэлээ. Гэтэл хажуунаас Сону
"Тэр өдрүүд гэж юу юм" гэсээр бидэн рүү том нүдлэн хархад цаана нь Даниел ч бас сонирхсон харцаар бид 2 луу харж байлаа.
"Т-тэр гэр бүлтэйгээ хамт өнгөрөөх ёстой өдрүүд юм л даа. Жилд ганц удаа заавал энэ үед байх ёстой байдаг юм. Манай гэр бүлийн уламжлал гэхүүдээ" гэхэд. Сону
"Аан тэгвэл ч болохгүй юм байна. Гэхдээ наад тэр өдрүүддээ арай өөр нэр өгж болдоггүй юмуу? Ядаж ГБУӨ гэр бүлийн уламжлалт өдрүүд ч юмуу? Тэгэхгүй бол яг л дамсагны реклам шиг сонсогдож байна" гэхэд бид пир хийтэл инээлдэж харин цаана Хэжин Сонуг болохгүй гээд цохиж байгаа харагдана.
"Тэгвэл бид эрт уулзаад бүх юмаа бэлдчихээд чамайг очиж авий тохирх уу" гэсээр Даниел рүү хархад
"Тохирлоо харин Минхи" гээд над руу хархад би зөвөөрч байгаагаа илтгэн толгой дохисоор бид сургуулийн зүг явцгаалаа.
Хэтэрхий жоохон хэсэг болчихлоо. Маргааш урт хэсэг оруулнаа. Сөү сорри гайз 🙏🙏
YOU ARE READING
Our Love Story | kdl
Fanfiction...Хайр биднийг бүтээхгүй шүү дээ Бид л хайрыг бүтээж чадна... 1st ever fanfiction i wrote Let's support and follow me Thank you ??
