BÖLÜM 1

12.8K 489 80
                                    

Bismillahirrahmanirrahim...

Ne güzel kelime, tesiri çok , hissetirdiği duygular tarif edilmez.

Aslında bir zamanlar pek umrumda olmasada sonradan anladım mahiyetini, meğer ne harika bir kelimeymiş "Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıya..."

Onun adıyla girilen yerde huzursuzluk olur mu?

Onun adıyla başlanan yemek tatsız olur mu?

Risale i Nur'da da dedildiği gibi:

"Bismillah her hayrın başıdır. Biz dahi başta ona başlarız. Bil ey nefsim! Şu mübarek kelime , İslam nişanı olduğu gibi, bütün mevcudatın lisân-ı hâl ile vird-i zebânıdır.

Rabbim bize şu kelimeye layık bir yaşam sürmeyi nasip etsin inşallah...

***

Karşımda oynayan çocuklara bakındım bir süre. Ne kadar da masumlardı...

Günahsız ve bir o kadar da eğitime muhtaç...

Aldıkları aile terbiyesi onların karakterlerinin belirlenmesinde büyük bir rol oynuyordu. Kimileri karakterlerinin de büyük etkisiyle ya Ebu Cehil oluyordu yada Hz. Ömer...

Bunlar tamamen alınan eğitim ve karakterde olan özelliklerin birleşimi. Sonuçta Firavun ve Nemrutta birer çocuktu değil mi?

Arkamdan gelen sesle birden irkildim.

Başım tedirginlikle arka tarafa döndüğünde Büşranın kısılmış gözleriyle karşılaştım. Yine ne yapmıştım acaba?

" Allah aşkına Zeynep! İki saattir seni çağırıyorum duymuyor musun? "

Derin bir nefes aldım.

"Kusura bakma duymamışım bi şey mi oldu?"

"Yarın sohbeti sen vereceksin unuttun mu yoksa? Yüsra hoca konun hazır mı diye soruyor?"

"Ha... Evet hazır ; tövbe konusunu anlatacağım inşallah"

"Tövbe mi? Ayy sabırsızlandım şimdi. Biliyosun, senin anlattığın sohbetler en az Yüsra hocanın ki kadar tesirli oluyor, izin versen sesini kaydedip lazım olduğunda dinleyeceğim ama..."

"Büşra lütfen beni Yüsra hocayla karşılaştırma, şu ses kayıt konusuna gelirsek sanki neden izin vermediğimi bilmiyorsun? Oysa başıma gelenleri en yakından izleyen sendin. "

Büşra bıkkın bir şekilde soluyup, gözlerini devirdi.

"Evet biliyorum ama yani bir kere oldu diye bir daha olacak diye bişey yok. Hem benim evde erkek kardeşim de yok, yani sesini benden başka kimse duymayacak. İzin ver de bari yarınki sohbeti kaydedeyim lütfen."

Bu sefer gözlerini deviren kişi bendim.

"Lütfen Büşra her ne kadar senden başka kimsenin duymaycağını bilsem de içim rahat etmiyor, hem not tutsan olmaz mı?"

Büşra benimle tartışılmayacığını anlamış olacak ki, konuyu daha fazla uzatmadı.

"Tamam o zaman ne yapalım... Neyse sen ayakkabılarını giy, bende Yüsra hocayla konuşup geliyorum"

"Tamam canım. Seni dışarda bekliyorum."

Büşra Yüsra hocanın yanına gidince bende kurstan çıkıp ayakkabılarımı giymeye başladım.

Eve gidip yarınki sohbet için hazırladığım notlara son bir kere bakmam gerekiyordu.

Büşranın ses kaydı yapması konusunda biraz ketum düşünüp, düşünmediğimi sorguladım.

HAYATIMA HAYAT (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin