Eğer birgün dünyaya ait çok büyük bir derdin olursa;
Rabbine dönüp 'Benim çok büyük bir derdim var' deme
Derdine dönüp ' Benim çok büyük bir RABBİM var' de
YAZAR'DAN
Çocukların kimlikleri 6 yaşına kadar belirlenirmiş. O zamana kadar nasıl yetiştirildiyse ondan sonrada karakteri davranışları aynı şekil devam edermiş. 'Yedisinde neyse yetmişinde de odur' atasözü de bundan dolayı söylenmiştir.
Yusuf ise bunu kardeşinin nasıl yaptığını düşünüyordu. O abisinin meleğiydi. Nasıl yapardı . Sırf o bu tür pisliklerden uzak dursun diye amcasının her istediğini yapmış Afifeye ise birşey belli etmemişti.
Karşısında korkudan titreyerek ona bakan Sevgiye ise ne yapacağını bilmiyordu. Öfkeliydi çok öfkeliydi. Hiçbir zaman öfkeliyken karar vermemişti. Şimdi de öyle yapacaktı. Arkasını dönüp ona bakmadan konuştu.
-" Elimden bir kaza çıkmadan çık dışarı!!! Ama sakın kurtulduğunu düşünme. Bu yaptıklarının bedelini ödeyeceksin!!!"
Sevgi hemen yerinden kalkıp koşar adımlarla odadan çıktı. Yusuf ise Zeynep'i nasıl o mahzenden kurtaracağını düşünüyordu. Gizli geçit amcasının odasındaydı.
Eğer o odaya giderse yakalanma ihtimali yüksekti. Galip bey'in öğrenmemesi için herşeyi yapmıştı. Şimdi bu kadar küçük bir hatayı yapıp herşeyi çöpe mi atmalıydı yoksa biraz daha bekleyip kimsenin haberi olmadan Zeynep'i kurtarmalı mıydı?
YUSUF'TAN
Başım ağrıyordu. Zeynebi biran önce oradan çıkarmalıydım. Kim bilir ne haldeydi. Acaba canı çok yanıyor muydu. Ama ya yakalanırsam o zaman amcam herşeyi öğrenir, büyük ihtimalle bana olan güveni yıkılırdı.
Hayır, kesinlikle kendimi düşünmüyordum. Ama Zeynebe çok kötü şeyler yapardı. Müslümanlara olan kini gözlerini kör etmişti. Zaten normal hayatında da pek merhametli değildi. Ama konu müslümanlar olunca o çok az olan merhametin yerini intikam duygusu alıyor, acımıyor yakıp yıkıyordu.
Şimdi ne yapmalıydım. Tek çarem amcamı o odadan uzaklaştırmaktı ama nasıl. Aklıma gelen şeyle hemen amcamı aradım şu saatte uyuyor olmalıydı. Birkaç defa çaldıktan sonra açtı.
-" Yusuf ne oldu gecenin bu saatinde" dedi uyku mahmuru sesiyle. Sesimi paniklemiş bir biçimde çıkarmaya çalıştım.
-" Amca Hüseyin bey aradı kızını bizim kaçırdığımıza dair kanıtları varmış beni sahile çağırdı. Bende şuan arabadayım. Sahile gidiyorum ." kısa süreli sessizlikten sonra amcamın haykıran sesini işittim.
-" Neee.. Ne saçmalıyorsun sen Yusuf kanıt bulması imkansız. Seni kandırmış eğer sahile gidersen gerçekten kızını kaçıranın bizim olduğumuzu düşünecek. Çabuk geri dön."
-" Çok geç amca şu an sahildeyim ve beni gördü. Bundan sonra dönmem imkansız"
-" Lanet olsun!!! Bekle geliyorum ben sakın ben gelmeden açık verme anlıyor musun 10 dakikaya ordayım."
-" Tamam amca bekliyorum."
Bu iş bu kadardı. Bir süre sonra kapının hızla çarpılma sesi geldi. Sonraysa arabanın çalışması ve son hızla evden ayrılması.
Koşar adımlarla amcamın odasına yürüdüm. Vakit kaybetmemem gerekiyordu. Odaya girdikten sonra elime feneri aldım. Dolabı açıp merdivenleri indim. Koşuyordum. Yaklaşık yirmi dakika sonra mahzeni gördüm.
Heyecanlanmıştım. Kalbim sanki dörtnala koşuyordu. Uzun bir süreden sonra ilk defa onu görecektim. Kapıyı açmaya çalıştım ama açılmadı sıkışmıştı.
Omzumla defalarca kez vurdum ama bir türlü açılmadı. Son kez tüm gücümle vurdum ses geldi kilidi kırılmıştı. Demek ki sıkışmamış kilitlenmişti. Kendi kendine kilitlenmesi imkansızdı.
Birkaç defa daha vurdum sonunda açılmasıyla hemen içeri girdim. Oradaydı. Yerde uzanmış iki büklüm yatıyordu. İşte o an birşey hissettim. İçim yanıyordu. Sanki yüreğim parçalara ayrılmıştı.
Yanına koşup kucağıma aldım. Tenim ilk defa tenine değmişti. Ürperdim. Ama bir sorun vardı çok sıcaktı. Cayır cayır yanıyordu. Koşar adımlarla mahzenden çıkıp, çıkışa doğru koşmaya başladım. Bir yandan gözüm ondaydı.
Sonunda merdivenlere ulaştığımda hızla yukarı çıktım. Dolabın kapağını kapatıp hemen odadan çıktım. Arkamı döndüm ve...
Amcamın sinirden kıpkırmızı olmuş yüzüyle karşılaştım. Öfkeyle bana bakıyordu. İşte şimdi herşey bitmişti.
*******
Şimdiye kadar yayınladığım en kısa BÖLÜM...
Aslında alıntı demeyi planlıyordum ama böyle daha uygun olacağını düşündüm.
Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayın.
Allah'a emanet olun.
Selametle...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATIMA HAYAT (Tamamlandı)
Fiksi Remaja-"Seni seviyorum! Neden görmüyorsun beni, neden bir şans vermiyorsun?!" Zeynep anlamıyordu, her geçen gün biraz daha çizgilerini aşan bu adamdan bıkmıştı artık. Yusuf konuşurken sadece dinliyordu ama sabrı gitgide tükenmeye başlamıştı. Hem kaçırılmı...
