İnsanlar oradan oraya koşuştururken bense başımda durmuş bana birşeyler soran adamın ne dediğini anlamaya çalışıyordum.
Başım ağrıyor,gözlerim bulanıklığını yavaş yavaş yitirmeye başlıyordu. Olayları zihnimde toparlamaya çalışırken herşeyin teker teker aklıma gelmesiyle tüm hücrelerim titredi .
Neler olmuştu öyle. Önce kaçırılmam sonra kaçmaya çalışmam, yakalanmam, yaşlı adam zincirler, fare , kan, acı...
Neler olmuştu böyle . Nasıl olmuştu. Kurtulmuş muydum? Annem ve babam neredeydi?
Bulmuşlar mıydı beni?
Kapının bir anda hızla açılmasıyla heyecanla gözlerimi kapıya çevirdim.
Karşımda annemi görmeyi beklerken o adamı görmüştüm. Beni kaçıran adamı...
İşte yine başa dönmüştüm.
Ama garip birşey oldu. Karşımdaki adam bana kızarmış gözler ve mutlu bir gülümsemeyle bakıyordu. Neden gülüyordu ki. Neye sevinmişti bu kadar.
Daha fazla bakmadan başımı eğdim ama yanıma yaklaştığında elimle durmasını işaret ettim. Daha fazla yaklaşmamalıydı.
-" Allah aşkına yaklaşma artık. İstemiyorum lütfen. Rahat bırakın beni. Şimdiye kadar yaptıklarınız yetti artık."
Söylediklerimden sonra bir süre karşımda bekledi. Başımı eğdiğimden tepkisini ölçemiyordum. Bir süre sonra kapıya doğru adım seslerini işittim. Ve kapının kapanış sesini.
Sonrasındaysa gözlerimden gelen bir damla yaş ve tüm gece ibadet ve dua ile geçen bir gün...
Evet canlar. Bölümü yarın atıyorum.
Allah'a emanet olun
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATIMA HAYAT (Tamamlandı)
Novela Juvenil-"Seni seviyorum! Neden görmüyorsun beni, neden bir şans vermiyorsun?!" Zeynep anlamıyordu, her geçen gün biraz daha çizgilerini aşan bu adamdan bıkmıştı artık. Yusuf konuşurken sadece dinliyordu ama sabrı gitgide tükenmeye başlamıştı. Hem kaçırılmı...
