HAYATIMA HAYAT (Tamamlandı)

BÖLÜM 19 *AŞK*

Hâlbuki genç bir kızın tertemiz yüzünden ve  bakmaya çekinen gözlerinden daha güzel neyi olabilir.?

İnsan, ipi boğazına sarılıp istediği yerde otlamak için başıboş bırakılmamıştır. Belki bütün amellerinin suretleri alınıp yazılır ve bütün fiillerinin neticeleri muhasebe için zapt edilir.

Bunu böyle anlamayanlar tehdit üstüne tehdit savurdular dünyaya.

Sanki hiç ölmeyecekmiş gibi.

Sanki bu hayata sadece eğlenmek için gelmiş gibi

Peki tüm bu olanlara karşı ne yapmalıydı Zeynep.

İnsanları içlerine düştükleri bu boşluktan nasıl kurtarmalıydı?

Bunu bilmiyordu ama dua ediyordu.

Belki de bu yüzden bir sohbet çıkışı kaçırılmıştı.

Birgün ;ansızın kimsenin bilmediği görmediği bir yerde, bir vakitte.

Gideceği yer ise onun için milat olacaktı .

Sonunda istediğine kavuşacak insanlara hak bildiği yolu anlatabilecek idi.

Çeşitli işkenceler görecek, hayatında tatmadığı acıyı fiziksel olarak orada çekecekti.

Ama asla yılmayacak, umudunu kaybetmeyecekti.

Çünkü inandığı bir dava vardı.

İnandığı bir yol vardı.

Yusuf vardı...

Onu nasıl anlatırdı ki...

Bu hayatta hiçbir zaman bir erkeğe; ona karşı hissettiklerini hissetmemişti.

Ama ruhu korkularla kaplıydı. Yusuf müslüman değildi. Hem bir gönüle iki sevgili sığar mıydı?

Hiçbir insan kusursuz değildi . Zeynebin de korkuları vardı . Bazıları yersiz olsa da vardı işte.

Bu yüzden birçok şeyi elinden kaçıracak sonradan ise bunun pişmanlığını yaşayacaktı.

Şimdi de o anlardan biriydi işte.

Yusuf yine derdini anlatmaya çalışıyor Zeynep ise onu dinlemekten kaçınıyordu.

Hep böyle olmamış mıydı zaten?

Zeynep her defasında Yusuf'un onunla konuşma girişimlerini engellememiş miydi?

Ama bu sefer kabuğu kırılacaktı hiç şüphesiz.

Çünkü Yusuf bugün daha bir kararlıydı. Zeynep ise artık bir şeylerin açıklığa kavuşmasını sağlamak istiyordu.

Ve konuştu Yusuf. Acısı sesine yansıyordu:

-"Seni seviyorum neden görmüyorsun beni , neden bir şans vermiyorsun!"

Zeynep anlamıyordu, her geçen gün biraz daha çizgilerini aşan bu adamdan bıkmıştı artık , Yusuf konuşurken dinliyordu sadece ama sabrı gitgide tükeniyordu, hem kaçırılmış, hemde çekmediği kalmamıştı bu adamdan ve amcasından, Şimdi ise karşısında ondan sevgi dileniyordu.

" Neden Zeynep neden!"

Sabrının son demlerindedi Zeynep artık dayanamıyordu. Konuşması gerektiğini düşündü yoksa bu odadan çıkamayacaktı. Yusuf'un halâ kendisini izlediğini görünce önce derin bir nefes aldı öfkeliydi , ve öfkesini sesine yansıtmamalıydı.

"Yanılıyorsun kaç defa söyleyeceğim, sen bana aşık değilsin, sadece bunu algılayamıyorsun , madem sevginden bu kadar eminsin, söyle o zaman sokaktan geçen alelade bir kız olsam bakarmıydın yüzüme cevap ver?"

Yusuf'tan ses gelmeyince devam etti,

" Madem cevap vermiyorsun söyleyeyim,bakmazdın , çünkü sen aslında bana aşık değilsin , benim konuşmama , giyinişime, hâl ve hareketlerime, aşıksın, sen benim yaşam tarzıma aşıksın"

Biraz duraksadı Zeynep , kapıya doğru ilerlerken son sözlerini söyledi arkasında bıraktığı enkazdan habersiz , Yusuf ise öylece bakıyordu ilk gördüğü andan beri sevdiği kıza.

" Susma konuş , gerçekleri kabul et, sen aslında bana değil İslam'a aşıksın!!!"

Hayat bu kadar anlamlıydı işte.

Yusuf çatık kaşlarıyla odanın ortasında dikilmiş , kaskatı kesilmişti.

Bu olanlar da neydi böyle ?

Peki ya Zeynep'in son sözleri...

Bu mümkün müydü gerçekten? Zeynep son sözlerinin Yusuf'u ne kadar etkilediğinin farkında mıydı?

Cayır cayır yanıyor , acının en şiddetli halini yaşıyordu.

Nereden bilebilirdi ki; Şimdi içini yakan bu acının birkaç ay sonra hayatında tatmadığı huzuru, mutluluğu yaşayacağını...

Kim bilebilirdi ki....

Onların bu halleri üzerine arş-ı Alâ'da bir dua yankılanacağını nereden bilebilirdi.

Vakti geldiğinde gerçek aşkı bulacağını ve bu yüzden Zeynep'e sonsuz bir minnet duyacağını....

Nereden bilebilirdi...

*****