Rüya Kapanı (TAMAMLANDI)

1.Bölüm (Kapan)

NATSU

Neyin nesi bu kız? Bir kaç hafta ortalarda yoktum ve aramıza yeni birini mi almışlar? Fazla ani bir karar değil mi bu?

Ah, cidden ama. Yokluğumda gerçekten bir halta yaramıyor bunlar. Ne gereği vardı ki sanki? Diğer okullara her sene üstün geliyoruz, daha fazla üyeye ihtiyacımız yoktu ki.

Hem ne becerebiliyor bu kız? Daha elindeki tepsiyi bile düzgün taşıyamıyor, şu hale bak. Düşürdü işte! Aptal sarışın!

Dört gündür sesimi çıkarmıyorum ama bana sormadan alınan bu üye beni bayağı bir uyuz ediyor. Üstelik herhangi bir yeteneği de yok gibi görünüyor, tabii sakarlık bir yetenek sayılıyorsa o başka. Belki de benim tahmin etmediğim türde başka yetenekleri vardır.

Sırıttım.

Öğrenelim bakalım.

"Hey, sen."

Şaşkınlıkla etrafına bakınıyordu, gerçekten beni delirtebilir. "Sana diyorum, sakar şey."

"Ben mi?"

"Evet sen."

"Ne olmuş bana?"

Bileğinden turup çekerken "Gel benimle." dedim. "Ama neden?" Diye sorarken bileğini benden kurtarmış ve bir kaplan kesilmişti.

"Seni bizzat mülakata alıyorum da ondan. Gel hadi."

Erza "Hey! Natsu! Ona düzgün davran." diyerek tam anlamıyla kükrediğinde masum edasıyla ellerimi yukarı kaldırıp "Sen nasıl istersen kaptan." dedim.

Her ne kadar burda son söz Erza'nın olsa da benim de iç işlerine karışmaya hakkım vardı ve bu kız benim karışmam için yeterli bir sebepti.

Onu binadaki toplantı odasına soktuğumda gerginliğini örtmek için "Bir an önce halledelim lütfen." demişti.

"Sen böyle söyleyince çok arsız bir kızmışsın gibi durdu."

"Tsch."

Bana 'Tsch'ladı mı o?! Yeteneği cesaret falan olsa gerek.

Üzerine yürürken "Neden bu kadar gerginsin, biraz rahatla." demiştim. O ise ben dibine girene kadar olduğu yerden hareket etme gereği duymamıştı.

"Sen bir şeyler mi saklıyorsun yoksa bana mı öyle geliyor?"

Sinirle "Saçmalama."diyip gitmeye yeltenmişti ki önünü kestim. "Hadi bana kimsenin fark etmediği küçük sırrını söyle, söz veriyorum aramızda kalacak."

Dalga geçen tavrıma karşılık beni göğsümden ittirip "Bir şey saklamıyorum, şimdi çekil önümden!" demişti ama kimliğini eteğinin cebinden daha iyi bir yerde saklamalıydı.

Ben sırdan bahsettiğim anda elini gergince oraya götürmesinden sakladığı şeyin orda bir yerlerde olduğunu anlamakta gecikmemiştim. Ne diyebilirim ki, zeki olmak hayat kurtarır.

"Bakalım burda ne varmış?"

Elini kartı almak için uzattığında bende kartı yukarı kaldırdım ve ondan kaçırmaya başladım. Bana bir nefes kadar yakın olduğu halde dikkati azıcık bile dağılmamış görünüyordu.

En sonunda onu kollundan tuttum ve bir tavuk kanadı gibi arkaya çevirdikten sonra kimliğe baktım.

"Benimle dalga geçiyor olmalısın?! Heartfilia mı?! Jude Heartfilia gibi mi?"

Kolunu sinirle arkaya doğru biraz daha kıvırdığımda acıyla kıvranıp "Yanlış anlıyorsun." demişti.

"Ben mi yanlış anlıyorum yoksa sen kıçını kurtarmaya mı çalışıyorsun?"