Rüya Kapanı (TAMAMLANDI)

11.Bölüm (Biz)

BİR HAFTA ÖNCE
LUCY

Bir haftadır Natsu'nun benim modelim olmasının etkisindeyim. Tüm günü beraber geçiriyor olmamızdan bir şikayetim yok ve gayet eğleniyorum. Hatta gereğinden fazla eğleniyorum ve bazen saati unuttuğum için beni susturmak zorunda kalıyor.

Beni susturmak için fiziksel temasa başvurduğundaysa sanki hastalıklıymış gibi hissediyorum garip bir biçimde. Bedenim ve aklım farklı çalışıyor sanki ve kontrolümü kaybettiğim hissiyle boğuşmak zorunda kalıyorum.

Bunun anlamını bilmiyorum veya bilmek istemeyip görmezden geliyorum ama sonuç itibariyle Natsu ile vakit geçirirken Gray ile sadece akşamları birazcık görüşebiliyor oluşum bir dezavantaj benim için.

Ki görüştüğümüzde de artık Natsu'dan tavsiye almayı bıraktığım için konu bir yerde tıkanıyor ya da çok saçma bir halde benim Natsu'dan bahsetmeye başlamamla son buluyor.

"Sonra da ben ve..."

"Evet. Sen ve Natsu! Zaten tüm mesele bundan ibaret, öyle değil mi?!"

Gray'in bu ani çıkışıyla gerilirken "Anlamadım." dedim tedirgin bir sesle. "Bir sorun mu var?"

"Evet, bir sorun var Lucy." Sakinleşmeye çalışır gibi kısa bir süre sustuktan sonra "Sorun senin sürekli Natsu'dan bahsediyor oluşun." dediğinde daha önce buna hiç dikkat etmediğimi fark etmiştim.

"Ben mi? Sadece konu içinde denk geliyordur." Gülmeye çalıştım ama o gayet ciddi görünüyordu. "Konu içinde falan denk gelmiyor. Genelde konunun kendisi o zaten."

Şaşkın suratımı düzeltip "Üzgünüm." dedim. "Hiç fark etmemişim, bilerek yaptığım bir şey değil. Eğer ondan bahsetmem seni rahatsız ediyorsa..."

"Natsu hakkında ne düşünüyorsun, Lucy?"

Bu soruya bir anlam veremeyerek "Ne demek istiyorsun?" diye sorduğumda "Yani, onun hakkında ne hissediyorsun?" sorusuyla kendini açıklamaya çalışmıştı.

"Bir şey mi hissetmem gerekiyor? Bilmiyorum." Sesim kararsız çıkarken "Natsu, Natsu işte." dedim. "Birlikteyken eğlendiğim birisi."

Suratında tuhaf bir ifade vardı, ifadeyi tam olarak çözemedim ama mutlu bir ifade olmadığından da emindim.

"Lucy..." dedi çekingen bir sesle. "Ona...." Cümlesini toparlamakta zorluk çektikten sonra "Karşı bir şeyler hissediyor olabilir misin?" diye sormuştu.

Beklemediğim bu soruya "Ben mi?!" sorusuyla karşılık verdim. Kızarmıştım, halbuki bu en son istediğim şeydi şu an. Bedenim isteğim dışında hareket ediyordu konu Natsu olunca.

"Sanmıyorum, o ve ben..." Ağzımdan kelimeler sanki fikrimle uyuşmuyormuş gibi zorla çıkıyordu. "Daha önce hiç bizi düşünmemiştim."

Biz... Natsu ve ben...

"Sesin hiçte düşünmemişsin gibi durmuyor ya da imkansız bir konudan bahsediyormuşsun gibi."

"Ama düşün..." Sesim gittikçe azalmıştı. "Medim."

"Biliyor musun, Lucy? Natsu'ya karşı özel bir şeyin olduğunun hep farkındaydım ama işlerin bu noktaya gelmesine engel olurum diye düşünmüştüm."

"Neden bahsediyorsun sen?"

"Gerçekten ne hissettiğini bilmek istiyorum sadece."

"Senden hoşlanıyor olduğum gayet açık değil mi?!"

Ben bunu itiraf etmenin şokuyla geri çekilirken o kafasını hayır anlamında iki yana sallayıp "Değil." demişti. "Başlarda benden hoşlandığını düşünmüştüm ama artık öyle düşünmüyorum ya da yanlış yorumluyorum bilmiyorum sadece sen ve Natsu..."